Eleccións xerais de España de 1901
As Eleccións Xerais de 19 de maio de 1901 en España foron convocadas na minoría de idade de Afonso XIII, sendo rexente a súa nai María Cristina de Habsburgo-Lorena. A súa base legal foi a Constitución española de 1876, vixente ata 1931 na coñecida como Restauración borbónica en España.
 Eleccións xerais de España de 1901 | |
|---|---|
| Data | 19 de maio de 1901  |
| Tipo | Eleccións xerais en España |
| Cargo elixido | Deputado das Cortes |
| Resultado electoral
| |
← 1899  1903
→ | |
Antecedentes editar
En base ao Pacto do Pardo de 24 de novembro de 1885 queda instituído o sistema de quendas pacíficas en exercicio do poder entre liberais e conservadores, que consolidou a Restauración ata finais do século XIX e principios do XX.
O 26 de xuño de 1890 o goberno liberal-fusionista reimplanta oficialmente o sufraxio universal na lexislación electoral.
O 17 de novembro de 1900 María Cristina de Habsburgo-Lorena autorizaba o matrimonio da princesa de Asturias, María das Mercedes de Borbón e Habsburgo-Lorena, con Carlos de Borbón-Dúas Sicilias, pretendente carlista, esta decisión provoca graves disturbios en Madrid a principios do mes de febreiro.
O 2 de marzo de 1901 cesa Marcelo Azcárraga Palmero como Presidente do Goberno de España, ocupando o seu posto novamente Sagasta
Características editar
O 25 de abril de 1901 seguindo o proceso de normalización conforme ao pactado entre as principais forzas políticas, procedeuse á disolución das Cámaras e á convocatoria de eleccións lexislativas.
Descoñécese o número de votantes para estas eleccións, todos varóns maiores de 25 anos de idade (sufraxio universal masculino). Elixíronse 402 deputados os días 19 de maio e 2 de xuño de 1899.
Composición do Congreso dos Deputados editar
| Partido | Escanos | Líder | ||||
| Partido Liberal | 245 | Práxedes Mateo Sagasta | ||||
| Partido Liberal-Conservador | 84 | Francisco Silvela | ||||
| Coalición Republicana | 14 | Nicolás Salmerón | ||||
| Partido Liberal Gamacista | 13 | Germán Gamazo y Calvo | ||||
| Partido Liberal Reformista | 8 | Francisco Romero Robledo | ||||
| Conservadores Tetuanistas | 7 | Carlos O'Donnell y Álvarez de Abreu | ||||
| Comunión Tradicionalista | 6 | Matías Barrio Mier | ||||
| Lliga Regionalista | 6 | Bartomeu Robert i Yarzábal | ||||
| Partido Integrista | 3 | Ramón Nocedal y Romea | ||||
| Republicanos blasquistas | 2 | Vicente Blasco Ibáñez | ||||
| Liberais independentes | 2 | |||||
| Católicos independentes | 2 | |||||
| Unión Nacional | 2 | Basilio Paraíso | ||||
| Republicanos independentes | 1 | |||||
| Independentes | 7 | |||||
Resultados en Galicia editar
Os deputados elixidos en Galicia foron:[1]
A Coruña editar
- Calixto Amarelle y Rodríguez
- Juan Armada Losada
- Joaquín Becerra Armesto
- Enrique Fernández Alsina
- Juan Fernández Latorre
- Manuel García Prieto
- Eduardo Gasset y Chinchilla
- Rafael Gasset y Chinchilla
- Daniel López López
- Eugenio Montero y Villegas
- José Ortega Munilla
- Ramón Sanjurjo Neira y Pardiñas
- Eduardo de Torres Taboada
Lugo editar
- Enrique Abella y Casariego
- Luis Ballesteros y Fernández
- Ramón Bustelo y González
- Eleuterio Delgado y Martín
- Francisco Dorado López de Zarate
- Santos López Pelegrín y Bordonada
- Cristino Martos Llobell
- Andrés Avelino Montero y Villegas
- Guillermo Joaquín de Osma y Scull
- Benigno Quiroga López Ballesteros
- Vicente Quiroga Vázquez
- Nicolás Vázquez de Parga y de la Riva
Ourense editar
- Senén Canido y Pardo
- Eduardo Cobián y Roffignac
- Carlos María Cortezo y Prieto
- Aurelio Enríquez González
- Luis Espada Guntín
- Álvaro López Mora
- Adolfo Merelles Caula
- Vicente Pérez y Pérez
- Francisco Javier Ugarte y Pagés
- Andrés de Urzaiz y Salazar
Pontevedra editar
- Antonio Aguilar y Correa
- Víctor Brugada Panizo
- Gabino Bugallal Araujo
- Ángel Elduayen y Mathet
- Francisco de Federico y Martínez
- Raimundo Fernández Villaverde
- Augusto González Besada y Mein
- Bernardo Mateo Sagasta Echeverría
- Alejandro Mon y Landa
- Ezequiel Ordóñez González
- Ángel Urzaiz y Cuesta
- Eduardo Vincenti Reguera
Final da Rexencia editar
O 17 de maio de 1902, ao cumprir os 16 anos de idade, Afonso XIII foi declarado maior de idade e asumiu as funcións constitucionais de Xefe de Estado.