Eduardo Torroja Miret
Eduardo Torroja Miret, nado en Madrid o 27 de agosto de 1899 e finado o 15 de xuño de 1961 na mesma cidade, foi un enxeñeiro de camiños, docente, construtor e investigador español.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 27 de agosto de 1899 Madrid, España |
| Morte | 15 de xuño de 1961 (61 anos) Madrid, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Educación | Universidade Politécnica de Madrid |
| Actividade | |
| Ocupación | arquitecto , enxeñeiro civil , enxeñeiro |
| Membro de | |
| Lingua | Lingua castelá |
| Obra | |
Obras destacables
| |
| Outro | |
| Título | Marquesado de Torroja (en)  (1961–1966) |
| Fillos | José Antonio Torroja Cavanillas (pt) |
| Pai | Eduardo Torroja y Caballé (pt) |
| Irmáns | José María Torroja Miret (pt) e Antonio Torroja y Miret (pt) |
| Parentes | Ana Torroja (son's daughter (en) ) Rafael Cavanillas Prósper (irmão da esposa (pt) ) |
Premios
| |
Traxectoria editar
Fillo do matemático Eduardo Torroja Caballé, foi pai do tamén enxeñeiro José Antonio Torroja Cavanillas e avó da cantante Ana Torroja. Francisco Franco outorgoulle o título de Primeiro Marqués de Torroja en recoñecemento ao seu gran labor no campo da enxeñaría civil.
En 1917 ingresou na Escola de Enxeñeiros de Camiños (actualmente integrada na Universidade Politécnica de Madrid). Rematou a carreira o 22 de xaneiro de 1923. Deseguida pasou a traballar na Compañía de Construcciones Hidráulicas Civiles, dirixida polo que fora o seu profesor na Escola de Camiños José Eugenio Ribera, na que permaneceu ata 1927. Nesa compañía levou a cabo importantes proxectos entre os que destacou a cimentación da ponte de Sancti-Petri en San Fernando na provincia de Cádiz, debido ao novidoso do procedemento empregado.
Despois abriu unha oficina de proxectos propia en Madrid, proxectando en 1933 a cuberta do Mercado de Abastos de Alxeciras, obra realmente excepcional para a época. Como novidade do seu estudio pode citarse o emprego de modelos experimentais a pequena escala, que realizou para tódalas estruturas proxectadas nesta época, como foron o anfiteatro do Hospital Clínico na Cidade Universitaria de Madrid, o Frontón Recoletos ou as cubertas e bancadas do Hipódromo da Zarzuela, todos eles en Madrid.
En 1932 proxectou, xunto co arquitecto Manuel Sánchez Arcas, a Central Térmica da Cidade Universitaria de Madrid. Por esa obra recibiron o Premio Nacional de Arquitectura de 1932.
Empeñado na mellora das técnicas de construción creou, xunto a un grupo de arquitectos e enxeñeiros, a empresa ICON, con laboratorios apropiados para a investigación e medición sobre modelos reducidos e aplicables a todo tipo de investigacións para a construción. Desta empresa naceu, en 1934, o Instituto Técnico de la Construcción y la Edificación, do que Torroja foi o primeiro secretario, e a revista Hormigón y Acero.
En 1939, trala paréntese da Guerra Civil Española, o claustro de profesores da Escola Especial de Camiños, Canais e Portos propúxoo como profesor das materias relacionadas co Cálculo de Estruturas e nos anos seguintes as de Resistencia de Materiais e Fundamento do Cálculo e Execución de obras de formigón armado e pretensado, entre outras. Nese mesmo ano o Instituto Técnico de la Construcción y la Edificación (actualmente Instituto de Ciencias de la Construcción Eduardo Torroja) pasou a integrarse no Consello Superior de Investigacións Científicas.
En 1941 encargóuselle a dirección do Laboratorio Central de Ensayo de Materiales de Construcción creado en 1898 e situado na propia escola de Camiños, e á súa vez o proxecto, dirección e construción dun novo edificio para este laboratorio.
Foi presidente da Asociación Internacional do Formigón Pretensado, así como colaborador e membro do Comité Europeo do Formigón.
A última parte da súa vida levouna a cabo, en plena actividade científica, no Instituto Técnico de la Construcción y el Cemento, que na súa honra adoptou o nome de Instituto Eduardo Torroja de la Construcción y el Cemento.
Eduardo Torroja recibiu varias condecoracións, entre elas a Gran Cruz de Afonso X el Sabio, a Gran Cruz do Mérito Civil e os doutoramentos Doutor honoris causa polas universidades de Tolosa, Buenos Aires e Chile entre outras.
Torroja foi quizais o máximo especialista mundial do seu tempo en construción en formigón. Tódalas xeracións posteriores de enxeñeiros estudan as súas formulacións. Algúns dos conceptos que desenvolveu continuáronse por un dos seus alumnos, Félix Candela.
Obras destacadas editar
- Bodegas González Byass Jerez.
- Mercado de Abastos de Alxeciras.
- Cuberta da tribuna do Hipódromo da Zarzuela en Madrid.
- Viaduto Martín Gil sobre o río Esla do ferrocarril Zamora-Ourense (dirección da obra).
- Frontón Recoletos en Madrid.
- Ponte de Ferro de Sancti-Petri en San Fernando, Cádiz.
- Ponte do Pedrido na provincia da Coruña.
- Acueduto de Alloz na provincia de Navarra.
Libros publicados editar
- Razón y ser de los tipos estructurales.
- Cálculo de esfuerzos en estructuras con piezas curvas.
- Cálculo de esfuerzos en estructuras reticuladas.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Varios autores (1977). La obra de Eduardo Torroja. Madrid:Ed. Instituto de España. ISBN 84-500-2107-3.