Eduard Buchner, nado o 20 de maio de 1860 en Múnic e finado o 12 de agosto de 1917 en Focsani (Romanía), foi un químico alemán, galardoado co premio Nobel de Química en 1907.

Infotaula de personaEduard Buchner

Eduard Buchner
Nome orixinal(de) Eduard Buchner Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento20 de maio de 1860
Múnic (Confederación Xermánica) Editar o valor em Wikidata
Morte12 de agosto de 1917 (57 anos)
Focsani Romanía Romanía
Lugar de sepulturaFocsani German Soldiers Cemetery (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
ResidenciaAlemaña
País de nacionalidadealemá
EducaciónUniversidade de Múnic
Director de teseAdolf von Baeyer Editar o valor em Wikidata
Coñecido porReacción de Mannich
Actividade
Campo de traballoBioquímica
Lugar de traballo Berlín
Wrocław
Tubinga Editar o valor em Wikidata
Ocupaciónbioquímico , químico , profesor universitario Editar o valor em Wikidata
EmpregadorUniversidade de Tubinga
Universidade Humboldt de Berlín
Universidade de Breslau
Universidade de Würzburg
Universidade de Múnic Editar o valor em Wikidata
Membro de
LinguaLingua alemá Editar o valor em Wikidata
Carreira militar
ConflitoPrimeira guerra mundial Editar o valor em Wikidata
Familia
CónxuxeLotte Stahl
IrmánsHans Buchner (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Premios
Premio Nobel de Química (1911)

WikiTree: Buchner-160 Find a Grave: 150720578 Editar o valor em Wikidata

Traxectoria editar

Fillo dun médico e profesor de medicamento forense, comezou os seus estudos de química en 1884 con Adolf von Baeyer e botánica con Karl Wilhelm von Nägeli no Instituto de Botánica de Múnic. Tras un período en que traballou con Otto Fischer en Erlangen, obtivo o doutoramento pola Universidade de Múnic en 1888. Desde 1893 foi sucesivamente profesor das de Kiel, Tubinga, Berlín, Breslau e Würzburg.

Casou con Lotte Stahl en 1900.

Durante a primeira guerra mundial serviu nun hospital de campaña en primeira liña. Foi ferido o 3 de agosto de 1917 e morreu a consecuencia de ditas feridas nove días despois.

En 1897, Eduard descubriu que os extractos de lévedo podían fermentar o azucre ata alcohol e probou que os enzimas implicados na fermentación alcóholica continuaban a funcionar mesmo cando se eliminaban as células vivas.

Investigacións científicas editar

En 1907 recibiu o premio Nobel de Química polo seu descubrimento da fermentación (en concreto sobre a fermentación alcohólica) en ausencia de células vivas. Con este experimento demostrou que a fermentación alcohólica débese á acción dunhas encimas chamadas cimasas e non á simple acción fisiológica das células do fermento.

Escribiu sobre os seus descubrimentos acerca da fermentación na obra Die Zymasegährung (1903), escrita en colaboración co seu irmán Hans.

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar

Predecesor:
Henri Moissan
Premio Nobel de Química 
1907
Sucesor:
Ernest Rutherford