Ecorrexión do Cerrado
A Ecorrexión do Cerrado, ou simplemente O Cerrado (do portugués "pechado", "denso"), é unha ampla ecorrexión de sabana tropical do Brasil.
| Zonas protexidas do Cerrado Parques nacionais de Chapada dos Veadeiros e das Emas | |
|---|---|
 Mapa da Ecorrexión do Cerrado no Brasil | |
| Patrimonio da Humanidade - UNESCO | |
| País |  Brasil  Bolivia Paraguai  Arxentina |
| Localización | 14°00′20″S 47°41′05″O |
| Tipo | Natural |
| Criterios | ix, x |
| Inscrición | 2001 (XXV sesión) |
| Rexión da UNESCO | Suramérica e Caribe |
| Identificador | 1035 |
Historia e características editar
O Cerrado cobre 1.916.900 km² nos que se inclúen o estado de Goiás, o Distrito Federal, a maior parte dos estados Mato Grosso, Mato Grosso do Sul, Tocantins, a parte occidental de Minas Gerais e Baía, a parte sur de Maranhão e Piauí, e pequenas partes dos estados de São Paulo e de Paraná.
Este ecosistema ocupa o 22 % da superficie do Brasil, sendo aínda maior que a superficie de Alasca. O Cerrado esténdese, así mesmo, polo leste de Bolivia, o nordeste e centro de Paraguai, alcanzando polo sur, xa empobrecido, o Parque provincial Teyú Cuaré e arredores, na provincia de Misiones, Arxentina, segundo recentes investigacións[1] nas que se abordou a notábel afinidade da flora vascular e a fauna de vertebrados desta área protexida con respecto ao Cerrado sensu stricto.[2][3]
Durante o holoceno temperán, a vexetación correspondente ao cerrado expandiuse e ocupou unha superficie maior que a actual.[4]
Hoxe existen "illas" de Cerrado na área de selvas semideciduas da mata atlántica, que serían o remanente desta maior área de distribución da vexetación do Cerrado alcanzada hai 10.000-7.000 anos.[5]
Esta rexión natural limita ao norte coa rexión da Amazonia e ao oeste e suroeste co Gran Chaco, respecto ao cal mantén grandes semellanzas florifaunísticas e paisaxísticas.
O Cerrado caracterízase por unha enorme biodiversidade de plantas e animais, pero esta riqueza natural está progresivamente ameazada polos monocultivos (particularmente polo da soia), a expansión da agricultura en xeral e a queima da vexetación para facer carbón vexetal.
A pesar do feito de que deste ecosistema xa se perdeu moito, Norman Borlaug, laureado co Premio Nobel da Paz, describiu o cerrado como unha das últimas fronteiras da terra de zonas virxes con posibilidade de seren arábeis para a expansión da agricultura.
Galería de imaxes editar
-
Vexetacón característica na rexión noroeste de Minas Gerais, Brasil. -
Cerrado en Pirenópolis (Goiás). -
Allagoptera, xénero de palmeiras ananas típicas do Cerrado. -
Tabebuia chrysotricha en Avaré, São Paulo, árbore típica do cerrado.
_REFON.jpg)
Notas editar
- ↑ Chébez, J. C. (1996): "Misiones Ñú. Campos Misioneros, algo más que el confín de la selva". Nuestras aves, Asociación Ornitológica del Plata: 4-16.
- ↑ Fernando Biganzoli & María E. Múlgura De Romero (2004): "Inventario Florístico del Parque Provincial Teyú Cuaré y alrededores (Misiones, Argentina)" Darwiniana v.42 n.1-4 San Isidro ene./dic. 2004
- ↑ Martínez Crovetto, R. (1963): "Esquema fitogeográfico de la Provincia de Misiones (República Argentina)". Bonplandia 1: 171-223.
- ↑ Ledru, M. P.; Salgado-Labouriau, M. L. & Lorscheitten, M. L. (1998): "Vegetation dynamics in southern and central Brazil during the last 10.000 yr. B.P." Rev. Palaeobot. Palynol. 99: 131-142.
- ↑ Behling, H. (1998): "Late Quaternary vegetational and climatic changes in Brazil". Rev. Palaeobot. Palynol. '99: 143-156.
Véxase tamén editar
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Ecorrexión do Cerrado  |
Ligazóns externas editar
- Cerrado - Governo do Brasil (en portugués)
- Conservancíon da Natureza no Brasil - Cerrado (en inglés)
- Cerrado (World Wildlife Fund) (en inglés)
- G. Gottsberger, I. Silberbauer-Gottsberger: Life in the Cerrado Reta Verlag, Ulm 2006, ISBN 3-00-017928-3 Volume 1, ISBN 3-00-017929-1 Volume 2
- Cerrado: Imagens de fronteiras e transformações Exposición fotográfica sobre o Cerrado brasileiro. (en portugués)