Economía de Colombia
O presidente Juan Manuel Santos Calderón definiu 5 puntos principais para estimular o crecemento da economía de Colombia: industrias extractivas, agricultura, infraestrutura, construción de casas e innovación tecnolóxica. O país é o terceiro exportador de petróleo para os Estados Unidos[1].
| Economía de Colombia | |
|---|---|
| Moeda | peso colombiano |
| Organizacións comerciais de que fai parte | OMC, UNASUR, CAN |
| Datos estatísticos[1] | |
| PIB | 511,1 mil millóns (2012) |
| Posición do PIB | 29ª no mundo[2] |
| Crecemento do PIB | 4% (2012) |
| PIB per cápita | 11 000 (2012) |
| PIB por sector | agricultura 6,5%, industria 37,5%, servizos 56% (2012) |
| Inflación | 3,2% (2012) |
| Poboación abaixo da limiar de pobreza | dato non dispoñíbel |
| Total da forza de traballo | 23.090.000 (2012) |
| Forza de traballo por sector | agricultura 18%, industria 13%, serviços 68% (2011) |
| Desemprego | 10,4% (2012) |
| Industrias | téxtiles, alimentos, petróleo, roupas e calzados, bebidas, produtos químicos, cemento, ouro, carbón, esmeraldas |
| Parcerías comerciais[1] | |
| Exportacións | 59,96 mil millóns (2012) |
| Produtos de exportación | petróleo, café, carbón, níquel, esmeraldas, bananas, flores, roupas |
| Principais mercados | Os Estados Unidos 39,4%, España 5,1%, a República Popular da China 4,9% e os Países Baixos 4,3% (2012) |
| Importacións | 53,77 mil millóns (2012) |
| Principais produtos importados | Equipamentos industriais, equipamentos de transporte, bens de consumo, produtos químicos, produtos de papel, combustibles, electricidade |
| Principais mercados | Os Estados Unidos 30,2%, a República Popular da China 11,5%, México 10,3% e o Brasil 5,2% (2012) |
| Finanzas públicas[1] | |
| Débeda externa | 82,42 mil millóns (2012) |
| Ingresos | dato non dispoñible |
| Gastos | dato non dispoñible |
Historia recente editar
Colombia reportou en 1999 o primeiro crecemento negativo desde a década de 1930, rompendo un récord de crecemento sostido envexado polas demais economías da rexión. Esta crise tivo varias causas: un retroceso do consumo privado logo de anos de crecemento desaforado froito da liberalización da economía, incremento sostido do déficit fiscal resultado das novas obrigas creadas pola Constitución de 1991, un sistema de banda cambiaria que se viu afectado pola crise asiática e rusa, a cal perdeu credibilidade despois de varios intentos errados por defendela por parte do Banco da República (banco central) e un avultado déficit en conta corrente.
O primeiro goberno de Álvaro Uribe (2002-2006) enfrontou desafíos económicos moi difíciles, entre eles reformar o sistema de pensións e diminuír a taxa de desemprego. Dous dos principais produtos colombianos, petróleo e café, afrontan un futuro incerto; a produción de petróleo veu diminuíndo nos últimos anos como consecuencia do declive nos principais campos petroleiros do país: Caño Limón e Cusiana. Por outra parte, a produción cafeteira viuse afectada seriamente na última década debido ós baixos prezos internacionais do café xerados polo fracaso do pacto da Organización Internacional do Café que representou á saída do maior consumidor mundial, Estados Unidos.
Estímase que a produción de coca e o tráfico de cocaína moven o equivalente ao 10% do Produto interno bruto do país.
Notas editar
- ↑ 1,0 1,1 "The World Factbook.". Arquivado dende o orixinal o 13 de maio de 2009. Consultado o 12 de novembro de 2013.
- ↑ CIA. "Real GDP (purchasing power parity)". The World Factbook (en inglés).