Diego López Rodríguez
Diego López Rodríguez, nado en Paradela o 3 de novembro de 1981, é un exfutbolista galego que xogaba de porteiro. Formado na canteira do Lugo, fichou no ano 2000 polo Real Madrid, para xogar primeiro nos seus dous filiais e logo no primeiro equipo, onde apenas tivo protagonismo debido á competencia de Iker Casillas. Entre 2007 e 2012 militou no Villarreal, onde foi titular indiscutible e onde se converteu no gardameta con máis encontros oficiais da historia do club.
| Diego López | |||
|---|---|---|---|
.jpg) | |||
| Información persoal | |||
| Nome | Diego López Rodríguez | ||
| Nacemento | 3 de novembro de 1981 (42 anos) | ||
| Lugar de nacemento | Paradela | ||
| Altura | 1,96 m. | ||
| Posición | Porteiro | ||
| Carreira xuvenil | |||
| 1993–1994 | Sarriana | ||
| 1994–1999 | Lugo | ||
| Carreira sénior | |||
| Anos | Equipos | Aprs | (Gls) |
| 2016–2022 | → Espanyol | 35 | (0) |
| 2000–2003 | Real Madrid C | 57 | (0) |
| 2001–2002 | → Alcorcón | 0 | (0) |
| 2003–2005 | Real Madrid Castilla | 33 | (0) |
| 2005–2007 | Real Madrid | 2 | (0) |
| 2007–2012 | Villarreal | 171 | (0) |
| 2012–2013 | Sevilla | 8 | (0) |
| 2013–2014 | Real Madrid | 52 | (0) |
| 2014–2016 | Milan | 36 | (0) |
| 2017–2022 | Espanyol | 160 | (0) |
| 2022–2023 | Rayo Vallecano | 2 | (0) |
| Selección nacional | |||
| 2005–2008 | Galicia | 4 | (0) |
| 2009 | España | 1 | (0) |
| Na rede | |||
   | |||
|
Partidos e goles só en liga doméstica. [ editar datos en Wikidata ] | |||
Tras un breve paso polo Sevilla regresou ao Real Madrid, quitoulle a titularidade a Casillas e participou na conquista da décima Liga de Campións para o club. A continuación xogou dúas tempadas no Milan, sendo titular na primeira delas pero perdendo dita condición na segunda, trala irrupción de Gianluigi Donnarumma. Pasou entón a xogar no Espanyol, no que militou ata os 40 anos, gañando un Trofeo Zamora de Segunda División e converténdose nun xogador histórico do club. Pechou a súa carreira tras unha última campaña no Rayo Vallecano, onde entrou na historia como o gardameta de máis idade en disputar un partido da Primeira División, con 41 anos e 213 días.
Foi internacional coa selección española nun partido amigable ante Macedonia en 2009.
Traxectoria editar
Inicios editar
Comezou a xogar ao fútbol no seu Paradela natal e colocouse por primeira vez de porteiro mentres xogaba nun equipo de fútbol 7 chamado Euromoble.[1] En 1993 entrou na sección de fútbol sala da Sarriana, en categoría infantil, onde xogaba como defensa central e porteiro suplente.
Lugo editar
En 1994 entrou na canteira do Lugo, e alí o adestrador Kubala colocouno definitivamente na portería.[1] Tras seis anos nas categorías inferiores do club albivermello, o 5 de xaneiro do ano 2000 debutou co primeiro equipo na Segunda División B. Foi nun encontro ante o Páraja-Playas, no que o adestrador Fabri lle deu entrada no minuto 15 trala expulsión do gardameta titular, o histórico José Domínguez, e no que acabou encaixando catro goles.[2][3] Disputou un segundo partido co Lugo catro meses despois, saíndo de titular ante o Sporting de Gijón B.
Real Madrid (1ª etapa) editar
Filiais editar
No verán de 2000 fichou polo Real Madrid para xogar no seu segundo filial, o Real Madrid C.[4] Foi o gardameta titular do equipo na tempada 2000/01 na Terceira División, mentres que na seguinte saíu cedido ao Alcorcón, da Segunda División B, onde non contou con ningún minuto, sendo o porteiro titular David Criado. Regresou ao Real Madrid C para a campaña 2002/03 e a continuación pasou dous anos no Real Madrid Castilla, con López Caro como adestrador. No primeiro apenas dispuxo de minutos, pero na tempada 2004/05 xogou 32 encontros e conseguiu o ascenso a Segunda División. Esa mesma campaña chegaron as súas primeira convocatorias co primeiro equipo, pero sen debutar en partido oficial.
Primeiro equipo editar
No verán de 2005 deu o salto definitivo ao primeiro equipo e converteuse no segundo gardameta do Real Madrid, por detrás de Iker Casillas. O 6 de decembro de 2005 debutou co equipo na Liga de Campións, nunha derrota por 2-1 diante do Olympiacos no estadio Georgios Karaiskakis, no que foi tamén o primeiro partido de López Caro no banco do club branco.[5]
Esa mesma campaña foi titular en tres partidos da Copa do Rei e o 30 de abril de 2006 fixo o seu debut na Primeira División, nun partido ante Osasuna no Reyno de Navarra, no que entrou nos minutos finais trala expulsión de Casillas.[6] Foi titular na seguinte xornada ante o Racing de Santander no Sardinero.
Na tempada 2006/07 foi novamente suplente de Casillas. Non tivo minutos no campionato de liga, que terminou con vitoria madridista, pero foi titular nos partidos da Copa do Rei e nun encontro da Liga de Campións ante o Dynamo de Kíiv.
Villarreal editar
No verán de 2007 foi traspasado ao Villarreal CF por seis millóns de euros.[7] Empezou a tempada 2007/08 como suplente de Sebastián Viera, aínda que finalmente logrou desprazalo da titularidade, acabando a campaña con 34 partidos disputados. Ao termo da competición o Villarreal logrou un histórico subcampionato de liga e Diego López foi elixido pola UEFA como o porteiro revelación do campionato.[8]
Na tempada 2008/09 consolidouse como gardameta titular do submarino amarelo e converteuse nun dos porteiros máis destacados do fútbol español, feito que lle abriu as portas da selección española.[9] Titular indiscutible, encadeou 121 xornadas de liga consecutivas defendendo a portería do club castellonenco entre 2007 e 2012, cifra que ningún futbolista conseguira no século XXI, e que foi superada uns anos despois por Iñaki Williams.[10][11] Xogou un total de cinco tempadas no Villarreal, nas que disputou dúas edicións da Liga de Campións e tres da Europa League. Deixou o club amarelo en 2012 como o porteiro con máis partidos oficiais da historia do club (230), marca que mantivo ata 2021, cando foi superado por Sergio Asenjo.[12]
Sevilla editar
O 22 de maio de 2012, o Sevilla anunciou a fichaxe de Diego López por 3,5 millóns de euros, nun contrato por cinco anos.[13] Con todo, xogou só media tempada no club andaluz, compartindo a titularidade con Andrés Palop.[14]
Real Madrid (2ª etapa) editar
O 25 de xaneiro de 2013 o Sevilla e o Real Madrid chegaron a un acordo para o traspaso do gardameta, que regresou así ao club madrileño para suplir a baixa de Iker Casillas, mancado nunha man.[14] O seu bo rendemento e as súas destacadas paradas na vitoria por 1-2 sobre o Manchester United en Old Trafford, fixeron que o adestrador José Mourinho o mantivera como titular trala recuperación de Casillas. Na seguinte tempada chegou ao banco o italiano Carlo Ancelotti, que decidiu manter a Diego López como meta titular nos partidos de liga e a Casillas nos de Copa do Rei e Liga de Campións.[15] Aínda así, o lucense xogou un partido da Liga de Campións ante o Galatasaray, competición que o equipo branco acabou conquistando, xunto á Copa do Rei.
Milan editar
En agosto de 2014 foi traspasado ao Milan, co que debutou na Serie A na primeira xornada da tempada 2014/15, nun partido contra a Lazio, no que lle parou un penalti a Antonio Candreva. Foi titular durante o resto da tempada, excepto en varias xornadas que causou baixa por lesión. Comezou como primeiro gardameta tamén na seguinte campaña, pero trala oitava xornada, o adestrador serbio Siniša Mihajlović preferiu darlle unha oportunidade a Gianluigi Donnarumma, de 16 anos, cuxas grandes actuacións deixaron ao galego sen poder disputar máis partidos co club lombardo.[16]
Espanyol editar
Ante a falta de minutos en Italia, no verán de 2016 foi cedido ao Espanyol, regresando así á liga española.[17] No equipo dirixido por Quique Sánchez Flores fíxose rapidamente coa titularidade e na seguinte tempada pasou a ser xogador en propiedade do club. Nos seguintes anos mantivo un alto nivel de xogo, estableceu un novo récord de minutos sen encaixar un gol para un porteiro do club (586)[18] e participou na histórica xeira do Espanyol de partidos europeos invicto, no que superaron os 21 do Ajax.[19]
Viviu un descenso a Segunda División na tempada 2019/20 e na seguinte, xa con 39 anos, foi o gardameta menos goleado da categoría de prata, encaixando só 25 goles en 40 partidos e contribuíndo ao ascenso do club como campión de Segunda.[20] Na tempada 2021/22 foi o porteiro titular en 36 dos 38 partidos de liga, con notables actuacións, a pesar do cal, o club non renovou o seu contrato, feito que colleu por sorpresa ao xogador.[21] Deixou o equipo barcelonés despois de 213 partidos e con status de futbolista histórico do club.[22][23]
Rayo Vallecano editar
En xullo de 2022 anunciouse a súa fichaxe polo Rayo Vallecano.[24] Apenas contou con minutos no equipo adestrado por Iraola, cuxo porteiro titular durante a tempada foi o macedonio Stole Dimitrievski.[25] Disputou cinco partidos co club madrileño (dous en liga e tres na Copa do Rei) e xogou os seus últimos minutos como profesional o 4 de xuño de 2023, na derradeira xornada de liga contra o Mallorca en Son Moix, cando Iraola lle deu entrada ao campo no minuto 85 como substituto de Dimitrievski.[25] Deste xeito, o xogador galego converteuse no gardameta de máis idade en xogar na historia da Primeira División, con 41 anos e 213 días, superando o anterior récord do osasunista Ricardo.[26] É ademais o terceiro futbolista de máis idade na historia da competición, só superado por Harry Lowe e por Joaquín.[26]
En decembro de 2023, tras uns meses sen equipo, anunciou a súa retirada definitiva do fútbol.[27]
Selección galega editar
En 2005 foi convocado por Arsenio Iglesias e Fernando Vázquez para a selección galega, recuperada tras décadas de inactividade. Foi titular no partido inaugural ante o Uruguai no estadio de San Lázaro e participou tamén nos seguintes tres encontros, ante Ecuador, o Camerún e Irán.[28][29][30][31]
Selección española editar
O 20 de marzo de 2009, o seleccionador nacional español, Vicente del Bosque, convocouno por primeira vez para dous partidos da selección española contra Turquía, correspondentes á clasificación para o Mundial de 2010, aos que acudiu como terceiro porteiro.[32] Tamén como terceiro porteiro, estivo entre os 23 elixidos para disputar a Copa Confederacións 2009 en Suráfrica.[33] Con todo, non debutou ata o 12 de agosto de 2009, nun amigable contra Macedonia no estadio Filipo II de Skopje, no que entrou como substituto de Pepe Reina na segunda parte e onde España acabou gañando 2-3.[34]
Vida persoal editar
O 11 de xuño de 2011 casou en Ponte Sampaio con Iria Otero, coa que tivo tres fillas: Zoe, Bianca e Flavia.[35][36]
Palmarés editar
- Real Madrid Castilla
- Segunda División B (1): 2004/05.
- Real Madrid
- Primeira División (1): 2006/07.
- Copa do Rei (1): 2013/14.
- Liga de Campions (1): 2013/14.
- Espanyol
- Segunda División (1): 2020/21.
- Individual
- Trofeo Zamora de Segunda División (1): 2020/21.
Notas editar
- ↑ 1,0 1,1 Penoucos, X. R. (28 de agosto de 2013). "Diego López: «Tranquilos, ya me pongo yo»". La Voz de Galicia (en castelán). Consultado o 15 de xuño de 2022.
- ↑ Requena, Roger (3 de novembro de 2021). "La eterna juventud de Diego López, a quien 'Kubala' consolidó bajo palos" (en castelán). Consultado o 15 de xuño de 2022.
- ↑ Fernández, Carlos Alberto (6 de febreiro de 2021). "Diego López, debut en el Anxo Carro a los 39 años". La Vanguardia (en castelán). Consultado o 15 de xuño de 2022.
- ↑ "Diego López cumple hoy 32 años". Real Madrid Club de Fútbol (en castelán). 3 de novembro de 2013. Consultado o 15 de xuño de 2022.
- ↑ "El comienzo de una nueva etapa". ESPN (en castelán). 5 de decembro de 2005. Consultado o 15 de xuño de 2022.
- ↑ "Diego López vuelve al campo en el que debutó con el Madrid". As (en castelán). 14 de decembro de 2013. Consultado o 15 de xuño de 2022.
- ↑ "El Villarreal paga seis millones de euros por Diego López". Marca (en castelán). 21 de xuño de 2007. Consultado o 15 de xuño de 2022.
- ↑ "La UEFA incluye a Sisi en el once revelación de la Liga española" [A UEFA inclúe a Sisi no once revelación da Liga española] (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 3 de abril de 2009. Consultado o 8 de xullo de 2010.
- ↑ "Diego López: "Hace dos o tres años esto parecía imposible"". Marca (en castelán). 20 de marzo de 2009. Consultado o 15 de xuño de 2022.
- ↑ "Ranking Jornadas Consecutivas Jugando Primera División". BDFutbol (en castelán). Consultado o 15 de xuño de 2022.
- ↑ "Williams hace historia en LaLiga" (en castelán). 30 de agosto de 2019. Consultado o 15 de xuño de 2022.
- ↑ "¿Sabes por qué ha hecho historia Asenjo en la portería del Villarreal?" (en castelán). 4 de xaneiro de 2021. Consultado o 16 de xuño de 2022.
- ↑ ""El Sevilla ficha a Diego López, un portero de altura para el nuevo proyecto"". Arquivado dende o orixinal o 25 de maio de 2012. Consultado o 01 de xuño de 2012.
- ↑ 14,0 14,1 "Diego López es el nuevo portero del Real Madrid" (en castelán). 25 de xaneiro de 2013. Consultado o 15 de xuño de 2022.
- ↑ Cerezo, Hugo (23 de setembro de 2016). "Casillas y Diego López, cuando rotar fue un problema en el Madrid". Marca (en castelán). Consultado o 15 de xuño de 2022.
- ↑ "Sigue el calvario de Diego López en Milán". Mundo Deportivo (en castelán). 22 de agosto de 2016. Consultado o 15 de xuño de 2022.
- ↑ "El portero gallego Diego López, nuevo fichaje del Espanyol". La Voz de Galicia (en castelán). 31 de agosto de 2016. Consultado o 15 de xuño de 2022.
- ↑ "Diego López ya es historia viva del Espanyol". Sport (en castelán). 11 de decembro de 2016. Consultado o 15 de xuño de 2022.
- ↑ "El Espanyol supera el récord de imbatibilidad en Europa del Ajax". La Vanguardia (en castelán). 20 de setembro de 2019. Consultado o 15 de xuño de 2022.
- ↑ Sánchez, José (3 de xuño de 2021). "Diego López, Zamora de LaLiga SmartBank 2020-21" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 21 de outubro de 2021. Consultado o 15 de xuño de 2022.
- ↑ "Diego López: "Es un día triste para mí y mi familia. Esperaba continuar"". El Periódico de Catalunya (en castelán). 13 de xuño de 2022. Consultado o 15 de xuño de 2022.
- ↑ "Diego López y un legado eterno en el Espanyol". Sport (en castelán). 9 de xuño de 2022. Consultado o 15 de xuño de 2022.
- ↑ "Diego López se marcha del Espanyol". Marca (en castelán). 9 de xuño de 2022. Consultado o 15 de xuño de 2022.
- ↑ "Diego López nuevo jugador del Rayo Vallecano". Rayo Vallecano de Madrid (en castelán). 2 de xullo de 2022. Consultado o 2 de setembro de 2022.
- ↑ 25,0 25,1 "Diego López, tras el Mallorca 3-0 Rayo: "Orgulloso de haber jugado en este club"" (en castelán). 5 de xuño de 2023. Consultado o 29 de decembro de 2023.
- ↑ 26,0 26,1 "Ranking Más veterano Primera División". BDFutbol (en castelán). Consultado o 29 de decembro de 2023.
- ↑ "Se retira Diego López, el portero de las mil y una vidas". Televisión Española (en castelán). 28 de decembro de 2023. Consultado o 29 de decembro de 2023.
- ↑ "Histórico triunfo ante un bicampeón mundial" (PDF). Mundo Deportivo (en castelán). 30 de decembro de 2005. p. 13. Consultado o 15 de xuño de 2022.
- ↑ "A gran festa do fútbol rematou en empate: Galiza 1 - 1 Ecuador". Vieiros. 29 de decembro de 2006. Arquivado dende o orixinal o 18 de marzo de 2012. Consultado o 15 de xuño de 2022.
- ↑ "Un pobo contra os elementos". A Nosa Terra. 29 de decembro de 2007. Arquivado dende o orixinal o 19 de xaneiro de 2008. Consultado o 15 de xuño de 2022.
- ↑ "A festa do fútbol nacional remata con vitoria de Galiza fronte a Irán (3-2)". 27 de decembro de 2008. Arquivado dende o orixinal o 12 de xaneiro de 2009. Consultado o 15 de xuño de 2022.
- ↑ "Güiza y Diego López en una lista sin sorpresas". As (en castelán). 20 de marzo de 2009. Consultado o 16 de xuño de 2022.
- ↑ "Lista de convocados para a Copa Confederacións". Arquivado dende o orixinal o 23 de decembro de 2009. Consultado o 08 de xullo de 2010.
- ↑ "Fútbol/Selección.- Crónica del Macedonia-España: 2-3" (en castelán). 12 de agosto de 2009. Consultado o 15 de xuño de 2022.
- ↑ Conde, María (12 de xuño de 2011). "Toques de fútbol y de glamur en Ponte Sampaio". La Voz de Galicia (en castelán). Consultado o 16 de xuño de 2022.
- ↑ Méndez de la Peña, Marcos (25 de abril de 2018). "Diego López e Iria Otero dan la bienvenida a su tercera hija". As (en castelán). Consultado o 16 de xuño de 2022.