Diana Damrau
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xullo de 2016.) |
Diana Damrau, nada o 31 de maio de 1971 en Günzburg (Baviera, Alemaña), é unha soprano lírica lixeira.
| Diana Damrau | |
|---|---|
.jpg) Diana Damrau en 2012. | |
| Nome completo | Diana Damrau |
| Data nacemento | 31 de maio de 1971 |
| Nado en | Günzburg, Alemaña  |
| Cónxuxe | Nicolas Testé |
| Ocupación | Cantante. |
| Xénero | Ópera |
| Instrumento(s) | Voz |
| Tipo de voz | Soprano |
| Na rede | |
| www.diana-damrau.com | |
          | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Traxectoria editar
Nada en Günzburg, Alemaña, Diana Damrau foi dende moi nova unha entusiasta da música clásica. Con doce anos, o filme La traviata de Franco Zeffirelli con Plácido Domingo e Teresa Stratas como Alfredo e Violetta, levouna a converterse en cantante de ópera. Damrau recibiu as súas primeiras clases de canto da cantante de ópera romanesa Carmen Hanganu, dona do mestre de música de Damrau. A súa primeira aparición pública foi aos quince anos, cando cantou partes do musical My Fair Lady con acompañamento de piano nun festival en Offingen.
Logo de finalizar os seus estudos secundarios en Günzburg decidiu continuar os estudos de canto na Escola Superior de Música de Würzburg. Tamén recibiu clases en Salzburg con Hanna Ludwig e Edith Mathis. En 1995 concluíu os estudos con honores. O seu debut en escena foi co papel de Eliza do musical My Fair Lady, no teatro da cidade de Würzburg. Neste mesmo teatro interpretou cun grande éxito partes para soprano de óperas, operetas e musicais. Algúns dos papeis que interpretou foron os de Ännchen en Der Freischütz, Gretel en Hänsel und Gretel, Marie en Zar und Zimmermann, Adele en Die Fledermaus e Valencienne en Die Lustige Witwe.
Damrau foi contratada para os escenarios de ópera de Mannheim e Frankfurt, onde interpretou os papeis de Gilda en Rigoletto, Oscar en Un ballo in maschera, Zerbinetta en Ariadne auf Naxos, Olympia en Les contes d'Hoffmann e a Raíña da Noite en Die Zauberflöte. Neste último papel actuou como convidada nos teatro de ópera de Berlín, Hannover, Darmstadt e Saarbrücken. Ten cantado a Raíña da Noite ata en 15 produción, entre as que cómpre salientar a do Covent Garden de Londres en 2003 baixo a dirección de Colin Davis. En decembro de 2007 cantou a Raíña da Noite por última vez (aínda que quizais nun futuro a cante outra vez, teoricamente retírase do papel) no Metropolitan Opera de Nova York, xunto co de Pamina, no seu debut neoirquino no papel. É a primeira cantante que interpretou os dous roles na mesma tempada.
A partir do ano 2002, Damrau apareceu nos principais teatros de ópera do mundo, incluíndo: Viena, Berlín, München, Dresden, Milán, Londres, Nova York e Salzburg. A súa aparición na reobertura do Teatro alla Scala de Milán en 2003 creou unha grande expectación, onde interpretou o papel de Europa na ópera L'Europa riconosciuta de Salieri.
Amais de intérprete de ópera, Damrau é unha recoñecida intérprete dos lieder de Schubert e Mahler. O seu repertorio inclúe tamén interpretacións de oratorios de Bach, Händel así como o Carmina Burana de Orff.
En xullo de 2007 o estado de Baviera o título de Kammersängerin, un título que antígamente era concedido por reis e príncipes ao cantante preferido da corte. Este honor foille concedido pola súa distinguida carreira na Ópera Estatal de Baviera, onde nun período de sete anos cantou en 75 ocasión, interpretando dez papeis diferentes.
Dende hai algúns anos vén ocupándose intensivamente, xunto co barítono arxentino Iván Paley na literatura para dúos existente; coa que xa deleitou a un público entusiasta en varios concertos. Con Telos Music Vocal atopou o socio ideal para gravar unha nova serie que terá varios álbums baseados neste repertorio.
Voz editar
Algúns críticos musicais comparan a súa voz coa de Edita Gruberová, con quen comparte gran parte do seu repertorio (a Raíña da Noite, Konstanze, Gilda, Norina, Zerbinetta, Fiakermilli, Sophie von Faninal, a Voz das Aves en Siegfried, entre outras arias), posúe unha gran facilidade e virtuosismo no hiperagudo, un ton claro e unha técnica que lle permite cantar arias que requiren unha voz lírica o suficientemente potente no medio como no agudo. Destaca tamén a súa coloratura.
Repertorio editar
Gravacións editar
Logo de ter gravado as seleccións do seu repertorio de lied tanto con Orfeo e o selo Telos, Diana asinou un contrato de exclusividade con Virgin / EMI. O seu primeiro lanzamento nese selo foi unha selección de Mozart, Salieri e arias Righini Arie di Bravura que foi lanzado en novembro de 2007.
CD solo
- Salzburg Ricital (2005)
- Lieder (2006)
- Arie di Bravura (2007)
- Mozart: Donna (2008)
- Coloraturas-Opera Arias (2009)
Óperas completas
- Zaide (2006)
- Der Riese vom Steinfeld
Óperas completas en vídeo
- Die Zauberflöte (BBC)(2003)
- Die Entführung aus dem Serail
- Ascanio in Alba (2007)
- Die Zauberflöte (DECCA)(2007)
- 1984 ópera de Lorin Maazel
Concertos
- Symphony No. 2 de Gustav Mahler(DVD) (2007)
dirección de Pierre Boulez/ con Petra Lang e a Staatskapelle Berlin
Participacións
- Aria Cantilena Elina Garanca (CD) (2007)
- Des Knaben Wunderhorn - The Gustav Mahler Song Edition, Vol. 1 con (CD) Ivan Paley
- Nuit D`etoiles: Harp Music By Claude Debussy (CD) Xavier de Maistre
Véxase tamén editar
| A Galipedia ten un portal sobre: Ópera |
Ligazóns externas editar
- Sitio web oficial da cantante (en alemán) (en inglés)