Despotikó (grego: Δεσποτικό) é unha pequena illa grega deshabitada nas Cícladas. Está situada ao oeste da illa de Antíparos, e ao leste da illa máis pequena de Stronggyli.

Despotiko
Δεσποτικό
Foto aérea de Despotikó, Antiparos e Paros (de primeira a última).
Despotikó en Grecia
Despotikó
Despotikó
Situación
PaísGrecia
Periferias de GreciaExeo Meridional
ArquipélagoCícladas
MarMar Exeo
Coordenadas36°58′0″N 25°0′0″O / 36.96667, -25.00000Coordenadas: 36°58′0″N 25°0′0″O / 36.96667, -25.00000
Xeografía
Superficie5´77 km² km²
Longura máxima5´18 km.
Largura máxima3 km.
Punto máis alto187 m. (Chodro Vouno)
Demografía
PoboaciónDeshabitada

Xeografía editar

A illa pequena e seca atópase a uns 700 m ao suroeste das costas de Antíparos. Despotiko está situado case exactamente no centro das Cícladas e durante os días claros ofrece unhas vistas espectaculares cara ás illas dos arredores de Antíparos, Siros, Serifos, Sifnos, Kímolos, Folégandros, Síkinos e Ios (en orde cara á esquerda). Administrativamente, a illa é parte da comunidade de Antíparos. Na actualidade, a illa só se pode chegar en barco partindo da illa de Antíparos. Os barcos saen xa sexa desde o pobo principal de Antíparos ou desde Agios Georgios (suroeste Antíparos), xusto en fronte Despotiko. Polo xeral, o destino final deles atópase na parte sur da illa onde se atopa unha gran praia de area.

O estreito que separa Despotiko de Antíparos soamente ten unha profundidade mínima de ao redor de 1 m, co illote intermedio de Koimitiri. Esta superficialidade extrema do estreito suxire a posibilidade dunha unión entre Antíparos e Despotiko noutros tempos. Os indicadores dos niveis do mar anteriores inclúen restos arqueolóxicos no fondo do mar na Baía de Despotiko como tumbas cista da Idade de Bronce temperá preto de Koimitiri baixo profundidades de auga de 3 m; ademais, hai paredes, unha boca de pozo, e un forno de idade descoñecida, a unha profundidade de 3 m preto da costa de Agios Georgios en Antíparos.[1][2] Numerosas fosas paralelas aparecen ao oeste da capela Panagia en Despotiko[3] que non se escavaron ata agora, pero pódense comparar coas case idénticas e parcialmente mergulladas, fosas de viticultura probablemente helenísticas no nordés de Antíparos.[2] Estas estruturas arqueolóxicas mergulladas, xunto cunha inscrición en mármore clásica[4]. no santuario de Despotiko lese ΕΣΤΙΑΣ ΙΣΘΜΙΑΣ, (Hestias Istmias, o que significa esencialmente "Istmo de Hestia"), suxire que o nivel relativo do mar nesta zona era polo menos 3 m máis baixo durante a idade de Bronce Antiga e aínda máis de 1 m máis baixo durante a época helenística. Isto implica que un istmo unía Despotiko, Koimitiri e Antíparos polo menos ata a época helenística.[3]

A arqueoloxía e a historia editar

Aínda que actualmente está deshabitada, hai indicios significativos de que en tempos prehistóricos e antigos da illa, debido á súa posición central entre as Cícladas e a gran baía Despotiko (entre a illa e Antíparos) proporcionaba un ancoraxe seguro[5]. Desempeñado un papel importante nas vías de comunicación marítimas.[6] Leváronse a cabo escavacións na parte noroeste da illa e ata o momento os resultados son de grande importancia. As escavacións demostraron a existencia dun importante santuario arcaico tardio con obxectos abundantes que indican conexións coa Grecia continental, o oriente do Mediterráneo e ata o norte de África, así como o uso continuado desta zona nos períodos Clásico, helenístico, romano e latino.[4][7] Escavacións no ano 2015 no santuario Arcaico (VI antes de Cristo) do illote revelaron novas probas sobre o seu tamaño e organización. O santuario parece que estaba dedicado a Apolo. Os arqueólogos descubriron unha fachada adornada dunha estrutura de 35 metros por 15 metros, o que suxire que o santuario foi ampliado e reconstruído varias veces durante os períodos clásico e helenístico. Un edificio grande, de catro pezas no barrio oeste do sitio contaba cun grande altar de pedra nunha das habitacións, así como fragmentos de cerámica con inscricións co nome de Apolo. Tamén descubríuse un longo muro, que se estende desde o que sería o antigo porto do illote ao sitio do santuario.[8] Algúns dos obxectos procedentes das escavacións exhíbense no museo arqueolóxico en Parikia, a capital da próxima illa de Paros, xunto con outras antigüidades importantes da rexión. Algúns atisbos da historia de Despotiko poden ser reconstruídos a partir de mapas topográficos históricos[9][10] e as descricións dos viaxeiros da época.[1].

Medio ambiente, natureza e biodiversidade editar

Debido á baixa presenza humana e non permanente, así como unha presión moderada dos pastos, algúns tipos de hábitats naturais, típicos das Cícladas centrais, están moi ben conservados.[11] Polo tanto, Despotiko, Strongyli e a parte máis meridional de Antíparos, así como nos arredores das áreas mariñas foron seleccionados para o hábitat Natura 2000, que é parte dunha rede ecolóxica de áreas protexidas na Unión Europea. Grandes zonas están cubertas por phrygana e garriga. A foca Monachus monachus é un residente permanente da zona mariña pouco profunda. No fondo do mar pradeiras mariñas de Posidonia son o hábitat da fauna e flora.

 
Vista desde Agios Georgios en Antíparos cara a Panagia en Despotiko con dúas focas que saltan na auga da baía de Despotiko (15-09-2008)

Xeoloxía editar

Os primeiros comentarios sobre a xeoloxía de Despotiko foron feitos por Fiedler en 1841,[12] pero non foi ata 1963 cando publicouse o primeiro mapa xeolóxico.[13]

Referencias editar

  1. 1,0 1,1 Bent, J.T. (1885) The Cyclades, or, Life Among the Insular Greeks. Longman, Green, London, 501 p.
  2. 2,0 2,1 Morrison, J.A., (1968) Relative sea-level change in the Saliagos area since Neolithic times. In: J.D. Evans and A.C. Renfrew (eds.), Excavations at Saliagos near Antiparos, Appendix I, The British School at Athens Supplementary Volume, 5, Thames and Hudson, London, pp. 92-98.
  3. 3,0 3,1 Draganits, E. (2009) Archaic sanctuary on Despotiko Island (Cyclades): Geological situation, lithological characterization of the building stones and their possible provenance. Austrian Journal of Earth Sciences, 102, 91-101.
  4. 4,0 4,1 Kourayos, Yannos. (2006) Despotiko Mandra: a sanctuary dedicated to Apollo. In: M. Yeroulanou and M. Stamatopoulou (eds.), Architecture and Archaeology in the Cyclades, Papers from a colloquium held at Lincoln College, University of Oxford, 17 April 2004, BAR International Series, 1455, Archaeopress, Oxford, 105–133.
  5. Bursian, Conrad (1868) Geographie von Griechenland. Zweiter Band: Peloponnesos und Inseln, B.G. Teubner, Leipzig, 618 p.
  6. Broodbank, C. (2000) An Island Archaeology of the Early Cyclades. Cambridge University Press, Cambridge, 414 p.
  7. Kourayos, Υ. & Burns, B. (2005) Exploration of the archaic sanctuary at Mandra on Despotiko. Bulletin de Correspondance Hellénique, 128/129, 133-174.
  8. http://greece.greekreporter.com/2015/07/30/new-archaeological-findings-of-apollo-sanctuary-on-greek-island/
  9. Ραγκούση-Κοντογιώργου, Κυριακής (2000) Πάρος-Αντίπαρος. Με τα μάτια των χαρτογράφων και περιηγητών, 15ος–19ος αιώνας. (Paros-Antiparos with the eyes of the cartographers and travelers, 15th-19th century), ΑΝΘΕΜΙΟΝ, Πάρος, 217 p. ISBN 960-86402-2-9
  10. Sphyroeras, V., Avramea, A. & Asdrahas, S. (1985) Maps and map-makers of the Aegean. Olkos, Athens, 261 p.
  11. Raus, Thomas (1996) Flora von Paros und Antiparos (Kykladen, Griechenland). Festschrift 90 Jahre Karl Heinz Rechinger, Annalen des Naturhistorischen Museums in Wien, 98, Serie B, Supplement, 237-278.
  12. Fiedler, Karl Gustav (1841) Reise durch alle Theile des Königreiches Griechenland in Auftrag der Königl. Griechischen Regierung in den Jahren 1834 bis 1837. Zweiter Theil, Friedrich Fleischer, Leipzig, 618 p.
  13. Αναστασόπουλου, Ιωάννου Χ. (1963) Γεωλογική κατασκευή της νήσου Αντιπάρου και των περί αυτήν νησίδων: γεωλογία - πετρολογία - κοιτασματολογία - γεωχημική έρευνα. (Geological study of Antiparos Island Group: Geology - Petrology - Economic Geology - Geochemical Prospecting), Γεωλογικαι καί Γεωφυσικαί Μελέται VII(5), 235-375. (Greek with English summary)

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar