Wikipedia

Delage

Delage foi unha compañía francesa de automóbiles de luxo e de carreiras fundada en 1905 por Louis Delage en Levallois-Perret preto de París. Foi adquirido por Delahaye en 1935 e deixou de funcionar en 1953.

Delage
Logo da compañía
Fundación1905 - 1953
LocalizaciónLevallois-Perret, Francia
FundadorLouis Delage
IndustriaAutomóbil
ProdutosAutomóbil
Na rede
https://www.delage-automobiles.com/
[ editar datos en Wikidata ]
Mini coche Delage de 1906 con motor monocilindro De Dion
Delage D8-120

Historia temperá editar

 
Albert Guyot, gañador do GP des voiturettes de Dieppe 1908.
 
Lucas-Bonnard, René Thomas e Albert Guyot antes do Grand Prix des Voiturettes de Dieppe en 1908, nos seus Delage.
 
Delage de carreiras de 1908, na actualidae.
 
Delage 2LCV-Coche de carreiras de 1924

A compañía fundouse en 1905 por Louis Delage, quen pediu prestados 35.000 Francos para facelo.[1]

A súa primeira sede foi na Rue Cormeilles en Levallois-Perret. A empresa ao principio tiña só dous tornos e tres empregados,[2] un deles o antigo xefe de deseño de Peugeot.[2] Delage produciu inicialmente pezas para Helbé, co motor De Dion-Bouton e o chasis montados por Helbé, Delage engadia só a carrozaría.

O primeiro modelo foi o Type A, un mini coche que apareceu en 1906. impulsado por un motor De Dion-Bouton dun cilindro de 4.5 ou 9 hp (3.4 ou 6.7 kW; 4.6 ou 9.1 PS).[2] Como outros dos primeiros fabricantes de automóbiles, Delage participou en carreiras de motor, participando na Coupe de Voiturettes celebrada en Rambouillet en novembro de 1906 cun 9 hp (6.7 kW; 9.1 PS).[2]

En 1907 a fábrica trasladouse á Rue Baudin Levallois, onde un taller de 4.000 m² permitiulle crecer. O Delage dous-cilindros non competiu en ningunha competición ese ano da "Coupe des Voiturettes".

En 1908, o éxito permitiu o desenvolvemento da fábrica e a entrada en máis carreiras de Grand Prix. Ese ano, volveu o éxito nas carreiras, Delage gañou o Grand Prix des Voiturettes celebrado o 6 de xullo.[2] Este evento, consistente en seis voltas ao circuíto de 76´83 km viu 47 participantes. Delage colocou tres coches. Os tres Delages terminaron esta vez, o equipo tamén levou a casa o premio da regularidade.[3] Os bos resultados contribuíron ás vendas totais que excederon os 300 coches no ano.

Delage pasouse ao motor de catro cilindros en 1909, ao principio proporcionado por De Dion e Edouard Ballot. Pronto, a compañía producia os seus propios motores.[3]

Logo do aumento nas vendas, as instalacións existentes eran demasiado pequenas, polo que en 1910 a fábrica trasladouse a unha nova instalación no 138 do Boulevard de Verdun,[3] Courbevoie. Ao ano seguinte creouse unha carrozaría avanzada. Cara a 1912, 350 traballadores producían máis de 1000 automóbiles ao ano, e ofrecían motores de catro válvulas de catro e seis cilindros.

Durante a primeira guerra mundial, Delage produciu municións. A produción de coches de pasaxeiros practicamente detívose, coa excepción dalgunha fabricación para o Exército. Pero as fábricas de Delage estaban apoiando todo o esforzo de guerra.

Cando terminou a guerra, Delage afastouse dos coches pequenos e fíxose unha reputación con coches máis grandes. Primeiro foi o Delage CO, cun motor de 4524 cc. Os planos do CO preparáronse durante o conflito. Foi o primeiro coche de pasaxeiros con freos dianteiros. Foi seguido polo DO un 3 litros con catro cilindros.[4]

A década de 1920 foi realmente a primeira "Idade de Ouro" de Delage. Os máis famosos foron os 4 cilindros DE e DI de aproximadamente 2 litros e 11 hp. Delage tamén intentou competir con Hispano-Suiza, co GL de 30 hp e 5954 cc, con certo éxito. Logo diso veu unha nova xeración de coches de seis cilindros, como o MD (3174 cc) e DR (2516 cc), o vehículo máis vendido na historia da marca, deseñado polo enxeñeiro Gaultier.

Tanto o CO como o DO foron substituídos en 1922.[4] O CO converteuse en CO2, producindo 88 Hp, mentres que o DO foi suplantado polo DE con 2117 cc. O CO2 completou a carreira de París-Niza en 16 horas, cunha media de 67 km/h.

O seguinte ano, o novo 14 hp DI tamén cambiou a OHV con 2121 cc (Catro cilindros), equipado con magneto de aceso e termosifón de enfriamento. Todos tiñan caixas de cambios de catro velocidades e carburadores Zenith.[4] No outro extremo da escala, o GL (Grand Luxe), tamén coñecido como o 40/50, substituíu o CO2, con 5344 cc..

En 1923, produciron un coche de hillclimb co chasis DI, con rodas e pneumáticos máis grandes, e 5107 cc. Delage logrou éxitos en La Turbie e Mont Ventoux. A este coche monstouselle un motor V12, que bateu a marca da subida á montaña Gaillon, con Thomas no volante.[4] Thomas lograría a marca de velocidade en terra en Arpajon neste coche, a unha velocidade de 230´52 km/h en 1924.[5] Un coche de 1925 con motor de 5954 cc e seis cilindros, utilizou novamente o bloque GL, con catro válvulas por cilindro e dous levas de cabeza gemelas.[6]

En 1930, Louis Delâge foi atraído polo luxo e o "coche bonito". Maurice Gaultier deseñou un 8 cilindros en liña de 4.061 cm3, o D8 evolucionou ao D8S (Sport). Que permanecerá na mente de moitos como LA Delage ... As carrozarías máis belas vestiron este chasis e Delage gañou o primeiro lugar entre a competencia dos máis elegantes.

A raíz das secuelas da crise económica de 1929, as dificultades debido ás malas vendas acumuláronse para os fabricantes de automóbiles de luxo. Louis Delâge, con todo, levou a cabo un importante esforzo de renovación técnica, axudado por un grupo de comerciantes e banqueiros. Foi en balde, a situación comercial e financeira da firma quedou bastante mal parada.

No Salón do Automóbil de París de 1932, presentouse o D6-11 un 11 CV cun pequeno motor de 6 cilindros e 2.101 cm3, e un ano máis tarde, o novo motor de oito cilindros Delage, o D8-15 de 2660 cm3. Ambos modelos equipados con rodas dianteiras independentes e un motor con tecnoloxía innovadora non foron suficientes para frear a caída das vendas. Os últimos modelos que xurdiron en Courbevoie foron os D6-65, D8-85 e D8-105. Pero nada logrou frear a ruína económica. A liquidación voluntaria da fábrica de Courbevoie decidiuse 20 de abril de 1935.

Renacemento editar

 
Un Delage TT (Tourist Trophy).
 
Un Delage D6 Grand Prix antes da guerra (1939).
 
Un Delage D6 Grand Prix despois da guerra (1946).

En 1935 Louis Delage, pouco disposto a admitir a derrota, considerou moitas solucións para salvar a súa empresa, unha marca que destacara de xeito tan brillante nos circuítos, e cunha reputación de calidade dos seus produtos. Renovouse coa asociación co empresario Walter Watney. Deste xeito creou a « Société Nouvelle des Automobiles Delage » producidos por Delahaye, os coches coñeceron unha especie de segunda "idade de ouro" ...

Os Delage fabricados por Delahaye viron a luz no Salón de 1935 desde a gama de 4 cilindros DI-12 ao maxestoso D8-120 pasando polo 6 cilindros D6-70, coche que logrou un amplo éxito. Todos estes coches, do mesmo xeito que os seus predecesores, levaron o "toque Delage" e foron carrozados polos mellores carroceiros logrando os primeiros lugares nos concursos de elegancia. O D6-70 estivo dispoñible na versión "carreira" e volveu facer brillar o nome de Delage nos circuítos con certo éxito.

Logo da segunda guerra mundial, produciuse un modelo de seis cilindros de 3 L, pero ao final o nome desaparece despois do salón de 1953.

Modelos editar

 
Delage DI.
 
Delage D8 S Pourtout 1933.
 
Delage Tipo D8-120
 
Delage D6.

Notas editar

  1. ↑ Hull, Peter. "Delage: Speed and Elegance in the French Tradition", in Ward, Ian, executive editor. World of Automobiles (London: Orbis, 1974), Volume 5, p.517.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Hull, p.517.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Hull, p.518.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Hull, p.519.
  5. ↑ Hull, p.520. Máis tarde sería famoso en Brooklands nas mans de John Cobb. Na década de 1970, aínda estaba en campaña no veterano e a colleita das carreiras de Johnty Williamson e Cecil Clutton.
  6. ↑ Hull, p.520.

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

Outros artigos editar

Ligazóns externas editar

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Delage&oldid=6680700»