Wikipedia

Cliff Allison

Henry Clifford "Cliff" Allison nado en Brough, Westmorland, o 8 de febreiro de 1932 e finado en Brough, Cumbria, o 7 de abril de 2005[1] foi un británico piloto de carreiras de Inglaterra, que participou na Fórmula 1 durante as tempadas de 1958 a 1961 cos equipos Lotus, Scuderia Centro Sud, Ferrari e UDT Laystall.

Infotaula de personaCliff Allison
Biografía
Nacemento8 de febreiro de 1932 Editar o valor em Wikidata
Brough, Reino Unido (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Morte7 de abril de 2005 Editar o valor em Wikidata (73 anos)
Brough, Reino Unido (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeReino Unido Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónpiloto de Fórmula Un , piloto de automobilismo Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua inglesa Editar o valor em Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor em Wikidata
Traxectoria
  Equipo Vehículo empregado
-Team Lotus
-Scuderia Ferrari
-Scuderia Centro Sud
-British Racing Partnership Editar o valor em Wikidata
Participou en
24 Horas de Le Mans Editar o valor em Wikidata
Discogs: 5310194 Editar o valor em Wikidata
Gran Premio de Silverstone, carreira de Fórmula Dúas, xullo de 1956. Cliff Allison, piloto do Lotus Eleven nº 16 apoiado no coche. Terminou cuarto. Graham Hill, piloto de Lotus Eleven nº 18 de pé á esquerda. O mecánico principal John Crosthwaite sostén o pano.

Fórmula 3 e coches deportivos editar

Cliff Allison comezou a súa carreira de carreiras nun Cooper 500 de Fórmula 3 en 1953 antes de ser descuberto por Colin Chapman. Allison gañou o premio ao rendemento pilotando un Lotus 744cc nas 24 Horas de Le Mans de 1957.[2] O Lotus de Allison e Colin Chapman terminou sexto na carreira de resistencia das 12 Horas de Sebring de 1958 para autos deportivos.[3] Allison chegou en cuarto lugar co seu Lotus no Gran Premio de Europa de 1958 en Spa-Francorchamps, a máis de catro minutos do vencedor Tony Brooks.[4]

Allison e Dan Gurney compartiron un dos tres coches do equipo Ferrari que competiron na carreira dos 1000 quilómetros de Nürburgring de xuño de 1959. Setenta e cinco coches participaron na carreira dos 1000 quilómetros que era un acontecemento do campionato do mundo para coches deportivos.[5]

Allison emparellouse con Jean Behra nun Ferrari para terminar segundo nas 12 Horas de Sebring de 1959.[6] Os pilotos recibiron 1.550 $ en premios.[7] Allison fixo a volta rápida na carreira de Sebring no Ferrari nº 9. Fíxo os 8´046 km. en 3 minutos 21.6 segundos na volta 97.[8]

En maio de 1960 Allison derrapou fora da estrada durante a práctica para o Targa Florio en Palermo, Sicilia. O seu Ferrari marchaba a unha velocidade de 161 quilómetros por hora cando estalou un pneumático, ou iso cría o piloto. O coche chocou contra un bosque de matogueiras, esnaquizando o coche e a a maior parte do que tocou. Cando ocorreu o accidente o Ferrari estaba preto do final dunha recta de 8 quilómetros. Era o único tramo rápido na estrada da carreira. Allison escapou do accidente sen unha rabuñada, pero o seu rostro estaba cincento e a súa boca aberta cunha expresión de medo.[9]

Fórmula Un Lotus (1958, 1960), Ferrari (1959-60) editar

Allison viuse obrigado a facer numerosas paradas en boxes durante o Gran Premio de Mónaco de 1958. O seu Lotus terminou sexto, a 12 voltas do gañador da carreira Maurice Trintignant.[10] Aínda así logrou o primeiro punto de campionato do mundo para o Equipo Lotus.[11]

O cadro de pilotos de Ferrari para 1959 era Olivier Gendebien, Phil Hill, Brooks, Behra, Gurney e Allison.[12]

Para o Gran Premio de Mónaco de 1959 o equipo da fábrica de Ferrari presentou versións curtas dos coches que participarían en futuras carreiras de GP. En Monte Carlo, os longos e finos morros de Ferrari foron cortados para permitir entrar máis aire nos sistemas de enfriamento.[13] Wolfgang von Trips perdeu o control do seu Porsche nunha curva onde a rúa estaba inclinada cara ao Casino. O Ferrari de Allison estrelouse contra el cando trompeou. O Lotus de Bruce Halford entrou logo na curva cega e converteuse en parte do accidente. Allison e o seu Ferrari sufriron danos menores mentres que von Trips tiña a cara inchada, e Halford tiña un corte no seu brazo. Ningún dos tres coches puido continuar.[14]

Sufriu un grande accidente ao volante do seu Ferrari mentres practicaba para o Gran Premio de Mónaco de 1960, e levoulle case o resto do ano recuperarse das súas lesións. Allison mancouse cando o seu Ferrari estrelouse contra unha barreira de palla. Estaba inconsciente cando o levaron a un hospital. Allison tiña o brazo esquerdo roto, fracturas na costelas, cortes faciais e unha conmoción cerebral. O seu estado foi catalogado como grave.[15]

Ao ano seguinte sufriu outro choque ao volante do seu Lotus no Gran Premio de Bélxica de 1961. Rompeu os dous xeonllos e fracturou a pelve cando o seu coche saíu da pista e envorcou nun campo.[16]

Poscarreira na Fórmula Un editar

Isto marcou o final da súa andaina nos deportes do motor. Mantívose en contacto co deporte a través de reunións e sempre foi un visitante popular no paddock.

Allison foi propietario e administrador do Allison's Garage en Brough. O negocio fundarao o seu pai e Allison volveu a el logo do fin da súa andaina nas carreiras. Allison tamén proporcionou os servizos de autobús escolar e municipal, que Cliff Allison conducía.

Resultados Completos na Fórmula Un editar

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Pos. Puntos
1958 Team Lotus Lotus 12 Climax
L4 		ARX MON
6 		NED
6 		500 BEL
4 		FRA
Ret 		GBR
Ret 		ITA
7 		MAR
10 		18º 3
Lotus 16 Climax
L4 		ALE
10
Scuderia Centro Sud Maserati 250F Maserati
L6 		POR
Ret
1959 Scuderia Ferrari Ferrari Dino 156 Ferrari V6 MON
Ret 		17º 2
Ferrari Dino 246 Ferrari V6 500 NED
9 		FRA GBR ALE
Ret 		POR ITA
5 		USA
Ret
1960 Scuderia Ferrari Ferrari Dino 246 Ferrari V6 ARX
2 		MON
NSC 		500 NED BEL FRA GBR POR ITA USA 12º 6
1961 UDT-Laystall Racing Team Lotus 18 Climax
L4 		MON
8 		NED BEL
NTS 		FRA GBR ALE ITA USA NC 0

Notas editar

  1. ↑ "Cliff Allison". The Independent. 9 de abril de 2005. Consultado o 21 December 2010. 
  2. ↑ Flockhart and Bueb Sweep Mark To Win 24-Hour Le Mans Auto Grind, New York Times, 24 June 1957, Page 40.
  3. ↑ Collins-Hill Ferrari Wins 12-Hour Race at Sebring, New York Times, 23 March 1958, Page S1.
  4. ↑ Brooks Vanwall Finishes First in Grand Prix Race in Belgium, New York Times, 16 de xuño de 1958, Page 30.
  5. ↑ 75 Cars To Start at Nürburgring, New York Times, 7 de xuño de 1959, Page S6.
  6. ↑ Ferraris Score in 12-Hour Race, New York Times, 22 de marzo de 1959, Page S1.
  7. ↑ Hill and Gendebien Split Sebring Prize of $3,000, New York Times, 23 de marzo de 1959, Page 40.
  8. ↑ It Was Allison, New York Times, 1 April 1959, Page 49.
  9. ↑ Crack-up Frightens Driver Out of Targa Florio in Sicily, New York Times, 8 May 1960, Page S6.
  10. ↑ Trintignant Drives Cooper Car to Victory in Monaco's Grand Prix, New York Times, 19 de maio de 1958, Page 31.
  11. ↑ Henry, Alan (February 1984). "Looking back, with Cliff Allison". Motor Sport. Consultado o 17 de marzo de 2015. 
  12. ↑ Ferrari To Pass Up Auto Races in Italy, New York Times, 10 de decembro de 1958, Page 59.
  13. ↑ Grand Prix Course in Monaco Is Too Slow, Drivers Complain, New York Times, 10 de maio de 1959, Page S3.
  14. ↑ Brabham Wins Grand Prix de Monaco after Moss' Auto Drops Out, 11 de maio de 1959, Page 36.
  15. ↑ British Driver Is Injured in Monte Carlo Crash, New York Times, 28 May 1960, Page 16.
  16. ↑ Sports Datelines, Los Angeles Times, 17 de xuño de 1961, Page A5.

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Cliff_Allison&oldid=6703230»