A Clarence S. Campbell Bowl foi doada polos clubs da NHL como recoñecemento ás contribucións e servizos realizados polo homenaxeado, o Presidente da Liga a comezos da Era Moderna e as expansións. Ao longo da súa historia foi paralelo ao Prince of Wales Trophy, empregando os mesmos criterios no agrupamento contrario da competición. Dende a súa introdución na tempada 1967-68 ata a 1973-74 foi entregado ao equipo que finalizaba na primeira posición da West Division durante a liga regular.[1] Co realiñamento da NHL na tempada 1974–75, foi entregado ao equipo co mellor rexistro da liga regular na Conferencia Campbell (a sucesora da West Division) ata a tempada 1980-81.[1] A partir da tempada 1981-82, cambiouse para ser entregado aos campións dos play-offs na Conferencia Campbell, e dende a tempada 1993-94, cando a Conferencia Campbell converteuse na Conferencia Oeste, ten sido entregado ao campión dos play-offs da Conferencia Oeste.[1]
Existe unha superstición tradicional que permanece en moitos dos xogadores actuais da NHL pola que ningún xogador debe tocar ou erguer os trofeos Campbell (campión da Conferencia Oeste) ou o Prince of Wales (campión da Conferencia Leste) despois de ter gañado os play-offs de conferencia; eses xogadores senten que a Stanley Cup é o verdadeiro trofeo de campión e a causa diso debe ser o único o único trofeo que levanten. In lugar de tocar o trofeo de conferencia, o capitán do equipo gañador simplemente posa (habitualmente de forma solemne) co trofeo, e ás veces, todo o equipo posa con el. Con todo, houbo outros equipos que ignoraron a superstición e ergueron os trofeos de conferencia, e logo conseguirán gañar a Stanley Cup de todos xeitos.[2]
