Centro histórico de Florencia
O centro histórico de Florencia forma parte do quartiere 1 (barrio) da cidade italiana de Florencia. O barrio foi nomeado Patrimonio da Humanidade pola UNESCO en 1982.
| Centro histórico de Florencia | |
|---|---|
 Praza da Signoria | |
  Florencia | |
| Patrimonio da Humanidade - UNESCO | |
| País |  Italia |
| Localización | 43°46′23″N 11°15′22″L / 43.77306, -11.25611 |
| Tipo | Cultural |
| Criterios | i, II, III, IV, VI |
| Inscrición | 1982 (6ª sesión), ext. 2005 |
| Rexión da UNESCO | Europa e América do Norte |
| Identificador | 174bis |
Construído sobre o sitio dun asentamento etrusco, Florencia, o símbolo do Renacemento, acadou á preeminencia económica e cultural baixo os Medici nos séculos XV e XVI. Os seus 600 anos de extraordinaria actividade artística poden verse sobre todo na catedral (Santa Maria del Fiore) do século XIII, a igrexa de Santa Croce, os Uffizi e o Palacio Pitti, a obra de grandes mestres como Giotto, Filippo Brunelleschi, Sandro Botticelli e Michelangelo.[1]
Aspecto editar
Pechado dentro das avenidas trazadas nas antigas murallas medievais, o "centro histórico de Florencia" recolle os sitios máis importantes do patrimonio cultural da cidade. Delimitado polo trazado das murallas do século XIV, construídas grazas ao poder económico e comercial alcanzado na época, coñeceu o seu máximo esplendor nos dous séculos seguintes.
O centro espiritual da cidade é a Piazza do Duomo, a Piazza del Duomo, coa Catedral de Santa María del Fiore, franqueada polo Campanile de Giotto e fronte ao Baptisterio de San Xoán coas "Portas do Paraíso" de Lorenzo Ghiberti. Desde aquí ata o norte atópase o Palazzo Medici Riccardi de Michelozzo, a Basílica de San Lourenzo de Filippo Brunelleschi, coas preciosas sancristías de Donatello e Michelangelo. Ademais, o Museo de San Marco con obras mestras de Fra Angelico, a Galería da Académia que alberga entre outras obras o David de Michelangelo (1501-1504) e a Piazza della Santissima Annunziata coa Loggia dos Innocenti de Filippo Brunelleschi.
Cara ao sur dende o Duomo atópase o centro político e cultural de Florencia co Palazzo Vecchio e a Galería dos Uffizi preto, preto do que se atopan o Museo Bargello e a Basílica da Santa Cruz. Cruzando a Ponte Vecchio chegamos ao distrito de Oltrarno co Palacio Pitti e os Xardíns de Boboli. Aínda en Oltrarno, atópase a Basílica do Espírito Santo de Filippo Brunelleschi e da Igrexa de Santa María del Cármen, con frescos de Masolino, Masaccio e Filippino Lippi.
Na zona ao oeste do Duomo está situado o impoñente palacio Palazzo Strozzi (fogar de grandes exposicións e institucións culturais) e a Basílica de Santa Maria Novella, coa fachada deseñada por Leon Battista Alberti.
O casco histórico pode ser apreciado na súa totalidade nos outeiros circundantes, especialmente desde Forte Belvedere, desde a Piazzale Michelangelo coa basílica románica de San Miniato al Monte e os outeiros de Fiesole, que ofrecen unha das vistas máis fermosas do val do Arno.
A parte norte do casco antigo está rodeada polas avenidas do Viali di Circonvallazione, unha serie de grandes avenidas de seis carrís inspiradas no bulevar parisiense creado cando Florencia era a capital de Italia.
O centro de Florencia, cos seus centos de actividades comerciais, é un paraíso de compras e entretemento: boutiques elegantes, cafés históricos, animados mercados de rúa, ademais de albergar numerosos pubss, discotecas, bares americanos e lugares de encontro para beber. O famoso cóctel Negroni naceu aquí.
Patrimonio da Humanidade editar
En 1982 ICOMOS propuxo o centro histórico de Florencia como candidato ao Patrimonio da Humanidade.[2]
Notas editar
- ↑ "Historic Centre of Florence". UNESCO. Consultado o 18 de setembro de 2014.
- ↑ "Advisory Body Evaluation" (PDF). UNESCO. Consultado o 18 de setembro de 2014.
Véxase tamén editar
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Centro histórico de Florencia  |