Wikipedia

CD154

O CD154 (cluster de diferenciación 154), tamén chamado CD40L ou ligando de CD40[1], é unha proteína que se expresa principalmente nas células T activadas e é membro da superfamilia do TNF. O CD154 da célula T únese ao CD40 situado nas células presentadoras de antíxenos, o que causa diversos efectos, que dependen do tipo celular de célula diana de que se trate. En xeral, o CD154 (ou CD40L) desempeña o papel de molécula coestimulatoria e induce a activación en células prsentadoras de antíxenos en asociación coa estimulación do receptor das células T polas moléculas MHC da célula presentadora. En total, o CD154 ten tres posibles moléculas ás que pode unirse, que son: CD40, a integrina α5β1 e a αIIbβ3. O CD154 regula a función das células B ao unirse ao CD40 da superficie da célula B.

CD154 ou ligando de CD40.

O CD154 está codificado nun xene do cromosoma X humano. Un defecto neste xene orixina unha incapacidade de realizar o cambio de clase das inmunoglobulinas e está asociado coa sindrome hiper-IgM.[2]

Expresión do CD154 editar

O CD154 exprésase principalmente en linfocitos T CD4+ activados. Aínda que o CD154 foi descrito orixinalmente nos linfocitos T, desde entón atopouse a súa expresión en moitos outros tipos de células, como as plaquetas, mastocitos, macrófagos, basófilos, células NK, linfocitos B, e mesmo en células non hematopoéticas (célula muscular lisa, célula endotelial, e células epiteliais).[3]

Efectos específicos sobre as células editar

Macrófagos editar

No macrófago o principal sinal para a activación é o IFN-γ producido polas células T CD4+ de tipo Th1. O sinal secundario é o CD154 situado na célula T, que se une ao CD40 da superficie do macrófago. Como resultado desta unión o macrófago expresa na súa superficie máis CD40 e receptores do TNF, o cal contribúe a aumentar o seu nivel de activación. Os macrófagos activados poden despois destruír por fagocitose as bacterias que invaden o organismo e producir máis citocinas.

Células B editar

A célula B pode facer a presentación de antíxenos ás células T axudantes. Cando unha célula T activada recoñece o péptido presentado pola célula B, o CD154 da célula T se une ao receptor CD40 da célula B, causando a activación das células B en repouso. A célula T tamén produce IL-4, a cal inflúe directamente nas células B. Como resultado de todas estas estimulacións, a célula B pode empezar a dividirse, facer o cambio de isotipo das inmunoglobulinas, e diferenciarse en célula plasmática. O resultado final é unha célula B que pode producir masivamente anticorpos contra o seu antíxeno específico. As primeiras evidencias destes efectos atopadas eran que nos ratos deficientes en CD40 ou CD154, había pouco cambio de clase dos anticorpos ou formación de centros xerminais, e as respostas inmunes estaban moi inhibidas.

Células endoteliais editar

A activación de células endoteliais polo CD154 (por exemplo por acción das plaquetas activadas) causa a formación de especies reactivas do oxíxeno, e de quimiocinas e citocinas, e a expresión de moléculas de adhesión celular como E-selectina, ICAM-1, e VCAM-1. Esta reacción inflamatoria nas células endoteliais promove o recrutamento de leucocitos na zona da lesión e pode potencialmente favorecer a ateroxénese.[4]

Interaccións editar

O CD154 interacciona con RNF128.[5]

Notas editar

  1. ↑ OMIM
  2. ↑ "Entrez Gene: CD40LG CD40 ligand (TNF superfamily, member 5, hyper-IgM syndrome)". 
  3. ↑ Schönbeck U, Libby P (2001). "The CD40/CD154 receptor/ligand dyad". Cell. Mol. Life Sci. 58 (1): 4–43. PMID 11229815. doi:10.1007/PL00000776. 
  4. ↑ Szmitko PE, Wang CH, Weisel RD, de Almeida JR, Anderson TJ, Verma S (2003). "New markers of inflammation and endothelial cell activation: Part I". Circulation 108 (16): 1917–23. PMID 14568885. doi:10.1161/01.CIR.0000089190.95415.9F. 
  5. ↑ Lineberry, Neil B; Su Leon L, Lin Jack T, Coffey Greg P, Seroogy Christine M, Fathman C Garrison (2008). "Cutting Edge: The Transmembrane E3 Ligase GRAIL Ubiquitinates the Costimulatory Molecule CD40 Ligand during the Induction of T Cell Anergy". J. Immunol. (United States) 181 (3): 1622–6. PMC 2853377. PMID 18641297. 

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar

Bibliografía editar

  • Parham, Peter (2004). The Immune System (2nd ed.). Garland Science. pp. 169–173. ISBN 0-8153-4093-1. 
  • Tong AW, Stone MJ (1997). "CD40 and the effect of anti-CD40-binding on human multiple myeloma clonogenicity". Leuk. Lymphoma 21 (1–2): 1–8. PMID 8907262. doi:10.3109/10428199609067572. 
  • van Kooten C, Banchereau J (2000). "CD40-CD40 ligand". J. Leukoc. Biol. 67 (1): 2–17. PMID 10647992. 
  • Schattner EJ (2003). "CD40 ligand in CLL pathogenesis and therapy". Leuk. Lymphoma 37 (5–6): 461–72. PMID 11042507. doi:10.3109/10428190009058499. 
  • Bhushan A, Covey LR (2002). "CD40:CD40L interactions in X-linked and non-X-linked hyper-IgM syndromes". Immunol. Res. 24 (3): 311–24. PMID 11817328. doi:10.1385/IR:24:3:311. 
  • Cheng G, Schoenberger SP (2002). "CD40 signaling and autoimmunity". Curr. Dir. Autoimmun. Current Directions in Autoimmunity 5: 51–61. ISBN 3-8055-7308-1. PMID 11826760. doi:10.1159/000060547. 
  • Subauste CS (2002). "CD154 and type-1 cytokine response: from hyper IgM syndrome to human immunodeficiency virus infection". J. Infect. Dis. 185 Suppl 1: S83–9. PMID 11865444. doi:10.1086/338003. 
  • Kornbluth RS (2003). "An expanding role for CD40L and other tumor necrosis factor superfamily ligands in HIV infection". J. Hematother. Stem Cell Res. 11 (5): 787–801. PMID 12427285. doi:10.1089/152581602760404595. 
  • Xu Y, Song G (2005). "The role of CD40-CD154 interaction in cell immunoregulation". J. Biomed. Sci. 11 (4): 426–38. PMID 15153777. doi:10.1159/000077892. 
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=CD154&oldid=6361271»