Blanca Andreu
Blanca Andreu, nada na Coruña o 4 de agosto de 1959[1], é unha poeta galega en lingua castelá.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 4 de agosto de 1959 (64 anos) A Coruña, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Educación | Universidade de Murcia |
| Actividade | |
| Ocupación | escritora , poeta |
| Xénero artístico | Poesía |
| Lingua | Lingua castelá |
| Familia | |
| Cónxuxe | Juan Benet (1985–1993) |
Premios
| |
 | |
Traxectoria editar
De nai galega e pai valenciano[2] pasou a súa infancia e adolescencia en Orihuela, onde residía e reside a súa familia actualmente. Estudou no Colexio de Jesús-María de San Agustín de Orihuela. Iniciou estudos de Filoloxía en Murcia. De Orihuela trasladouse a Madrid con vinte anos, coa intención de terminar os seus estudos. Alí coñece ao escritor Francisco Limiar, quen a introduciu nos círculos literarios madrileños. Abandona a carreira e comeza a dedicarse á poesía profesionalmente.
En 1980 obtén o Premio Adonais co libro Dunha nena de provincias que se veu a vivir nun Chagall, obra de linguaxe surrealista e que é considerada como o punto de partida da "xeración postnovísima". Posteriormente publicou varios poemarios máis nos que se ha ir afastando do surrealismo da súa primeira obra.
En 1985 contraeu matrimonio co novelista Juan Benet. Trala morte do seu esposo en 1993, regresa á Coruña onde vive apartada de toda actividade pública, alternando a súa residencia entre A Coruña e Orihuela onde pasa longas tempadas.
Os temas principais na súa obra son o amor, a infancia e o paso do tempo. Aínda que as súas catro primeiras obras foron escritas durante os seus momentos de dor, a poetisa declarou que esta dor lle serviu para evolucionar cara a unha nova etapa na que a súa tendencia foi escribir unha poesía máis sinxela e profunda.
A súa ruptura cos novísimos non responde a un enfrontamento xeracional, algo no que coincide con outras autoras da poesía española contemporánea nos anos 80-90 como Luisa Castro, Almudena Guzmán ou Ana Merino. En certa forma, Blanca Andreu adianta algunhas das características do que será este grupo de poetas indiferentes ás familias literarias, características como son o coidado formal, a ausencia de referencias sociais e a disparidade de influencias ata nun mesmo autor.
Obra editar
- De una niña de provincias que se vino a vivir en un Chagall, Madrid, Hiperión, 1980.
- Báculo de Babel, Madrid, Hiperión, 1982.
- Libro de las bestias. Primer fisiólogo, El Crotalón, 1984.
- Capitán Elphistone, Madrid, Visor, 1988.
- El sueño oscuro (recompilación, nun volume, da poesía escrita entre 1980 e 1989), Madrid, Hiperión, 1994.
- La tierra transparente, Madrid, Sial, 2002.
- Los archivos griegos, Sevilla, Fundación José Manuel Lara, 2010.
Recoñecementos editar
Notas editar
- ↑ Cuevas-Morales, S. (2003): Diccionario universal bio-bibliográfico de autoras que escriben en castellano. Siglo XX. Madrid: Aconcagua Publishing. Páx. 37.
- ↑ Alicia González (25 de marzo de 2010). "Entrevista a Blanca Andreu". jaberbock.wordpress.