Bieito XIII, papa

Bieito XIII, papa
	;
Nome orixinal	(la) Benedictus PP. XIII
Biografía
Nacemento	(it) Pietro Francesco Orsini ; 2 de febreiro de 1649 ; Gravina in Puglia (Reino de Nápoles)
Morte	21 de febreiro de 1730 (81 anos); Roma (Estados Pontificios)
Lugar de sepultura	Santa Maria sopra Minerva (pt)
245º Papa
	29 de maio de 1724 – 23 de febreiro de 1730 ; ← Inocencio XIII – Clemente XII →
Roman Catholic Archbishop of Benevento (en)
	18 de marzo de 1686 – ; ← Girolamo Gastaldi (pt) – Niccolò Coscia (pt) → ; Diocese: Arquidiocese de Benevento (pt)
Bispo diocesano
	22 de xaneiro de 1680 – ; Diocese: Roman Catholic Diocese of Cesena (en)
Arcebispo católico
	3 de febreiro de 1675 –
Archbishop of Manfredonia (en)
	28 de xaneiro de 1675 – ; ← Benedetto Cappelletti (en) – Tiberio Muscettola (en) → ; Diocese: Roman Catholic Archdiocese of Manfredonia (en)
Cardeal
	22 de febreiro de 1672 –
Datos persoais
Relixión	Igrexa católica
Educación	Universidade de Boloña
Actividade
Campo de traballo	Administration and management of the church (en)
Lugar de traballo	Roma ; Estados Pontificios
Ocupación	sacerdote católico (1671–), diácono (1671–), Papa , relixioso cristián , frade (pt)
Lingua	Lingua latina e lingua italiana
Orde relixiosa	Orde dos Predicadores
Consagración	Paluzzo Paluzzi Altieri degli Albertoni (pt)
Enaltecemento
	2017 - Servo de Deus (pt) ;
Día de festividade relixiosa	21 de febreiro
Participou en
20 de marzo de 1724	Conclave de 1724 (pt)
31 de marzo de 1721	Conclave de 1721 (pt)
9 de outubro de 1700	Conclave de 1700 (pt)
12 de febreiro de 1691	Conclave de 1691 (pt)
23 de agosto de 1689	Conclave de 1689 (pt)
2 de agosto de 1676	Conclave de 1676 (pt)
Familia
Familia	Família Orsini (pt)
Cónxuxe	sen valor
Pais	Ferrante Orsini, 10th Duke of Gravina (en) e Giovanna Frangipani della Tolfa (en)

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Bieito XIII.

Bieito XIII, nado co nome de Pietro Francesco Orsini en Gravina (reino de Nápoles) en 1649 e finado en Roma o 21 de febreiro de 1730, foi Papa da Igrexa católica entre 1724 e 1730.

Non debe confundirse co antipapa Bieito XIII (o famoso "Papa Luna") que reinou entre 1394 e 1423.

Traxectoria editar

Era o fillo primoxénito de Fernando III Orsini, Duque de Gravina in Puglia (Bieito pertencía á familia Orsini de Roma e foi o terceiro e último da mesma en ocupar o Solio Pontificio), e da súa esposa, Giovanna Frangipane della Tolfa del Tufo, da casa ducal de Grumo. Con nove anos, e por falecemento do seu pai, herdou os títulos de Duque de Gravina, Príncipe de Solofra, Príncipe de Vallata, Conde de Muro Lucano e patricio de Nápoles.

En 1667, en Venecia e contra a vontade da súa familia que en van apelara ó papa Clemente IX, ingresou na Orde dos Predicadores (Dominicos). Profesou o 13 de febreiro de 1668, substituíndo o seu nome de bautismo polo de Vincenzo Maria. Graduouse en filosofía e teoloxía nas universidades de Nápoles, Boloña e Venecia, e o 24 de febreiro de 1671 foi ordenado sacerdote polo Papa Clemente X.

En 1672 ese mesmo papa fíxoo cardeal do título de San Sisto, e tres anos despois consagrouno arcebispo de Manfredonia. En 1680 foi nomeado bispo de Cesena, mantendo o grao de arcebispo ad personam. En 1686 foi trasladado á sede metropolitana de Benevento, arcebispado que retivo ata a súa morte malia ser elixido sucesivamente Cardeal-bispo de Frascati (1701), cardeal-bispo de Porto-Santa Rufina (1715) e Papa. Debido ó seu prolongado cardealado, tomou parte nos conclaves de 1689, 1691, 1700, 1721 e 1724, resultando elixido sumo pontífice neste último.

Foi elixido o 29 de maio de 1724, logo de dous meses de conclave. Manifestou tomar o nome de Bieito en honra do Papa Bieito XI, un frade dominico como el. Cinco días despois foi coroado polo Cardeal Benedetto Pamphilii, protodiácono de Santa Maria in Via Lata. Só por unhas semanas utilizou o ordinal Bieito XIV, que cambiou polo de XIII ó ser advertido de que o anterior desa numeración fora un antipapa.

Durante o seu pontificado opúxoseo tenazmente ó iansenismo, que condenou mediante a nova bula Unigenitus (1726), homónima e en idéntico sentido da promulgada por Clemente XI en 1713. Con todo, o maior problema tívoo co movemento dos "católicos vellos": desautorizou en 1725 a consagración do seu fundador, Cornelius Steenhoven, como arcebispo de Utrecht, o que provocou un cisma dentro da Igrexa que aínda hoxe persiste.

Estableceu a Congregación de Seminarios en 1725 para regular e uniformar os estudos eclesiásticos. En 1728 publicou en tres volumes diversos escritos pastorais, e ese mesmo ano, a instancias do concilio da provincia eclesiástica Tarraconense, accedeu por primeira vez a que se puidese traballar en determinadas festas consideradas "de precepto".

Descoidou a administración da curia romana. Fiel á regra da Orde dos Predicadores, levou unha vida austera e de moral extrema. Quitou a lotaría de Roma, pero non se abstivo de repartir profusamente beneficios e prebendas, e se despreocupou das actividades dos seus subordinados. O certo é que á súa morte a tesouraría papal estaba exhausta. Dise del que gustaba de almorzar ovos guisados segundo unha receita persoal, que segue a ser coñecida en Italia, como ovos bieitinos en honra deste papa.

Canonizou en 1726 a San Xoán da Cruz, a San Luis Gonzaga, que fora o modelo da súa mocidade; a San Xoán Nepomuceno, a San Gregorio VII, a San Estanislau de Kostka e ó mártir San Venceslau.

Faleceu en Roma e foi sepultado na Patriarcal Basílica Vaticana. Tres anos despois, os seus restos foron transladados á capela de San Domingo da basílica de Santa Maria sopra Minerva, tamén en Roma.

As profecías de San Malaquías refírense a este papa como Miles in bello (O soldado na guerra), cita que ó parecer fai referencia a que participou no asedio de Aviñón.

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar

Entrada en Enciclopedia Católica (en castelán)

Predecesor: Inocencio XIII	Papa 1724 - 1730	Sucesor: Clemente XII