Berserker

Guerreiro que loitaba con furia en estado de transo

No corpus literario do antigo nórdico, o berserker (ou "berserk"; nórdico antigo: berserkir) era un guerreiro que supostamente loitaba con furia en estado de transo. Os berserkers aparecen documentados en numerosas fontes do nórdico antigo, e o seu nome pódese interpretar literalmente como "abrigos de oso", xunto con úlfhéðnar ("abrigos de lobo").

Xilografía da placa dun casco da era Vendel atopada en Öland, Suecia, que representa a Odín seguido por un berserker.[1]

Etimoloxía editar

O termo deriva dos termos en nórdico antigo ber-serkr (en plural ber-serkir) que posiblemente quere dicir "camisa de oso" ou "abrigo de oso", como un guerreiro salvaxe ou un campión da era viquinga, aínda que esta interpretación é controvertida.[2] O elemento ber- foi interpretado polo historiador do século XIII Snorri Sturluson como "espido", segundo o cal se entende que os guerreiros entraban en batalla co torso espido, ou sen armadura.[2][3] Esta palabra tamén é usada en ber-skjaldaðr que quere dicir "espido de escudo", ou sen escudo. Outros derivan este termo de berr (do alemán, bär = oso);[2] O punto de vista de Snorri foi amplamente abandonado.[4]

Orixe editar

Algúns autores afirman que esa tradición guerreira tivo orixe na maxia da caza[5] aparecendo, principalmente, tres cultos relacionados con animais: o oso, o lobo e o xabaril.[5]

Notas editar

  1. "Helmets and swords in Beowulf" de Knut Stjerna, sacado dun Festschrift to Oscar Monteliusvägen publicado en 1903
  2. 2,0 2,1 2,2 An Icelandic-English Dictionary por Richard Cleasby e Gudbrand Vigfusson (1874) p. 61
  3. Blaney, Benjamin (1972). The Berserker: His Origin and Development in Old Norse Literature. Boulder, Co: Universidade de Colorado. p. 20. 
  4. Simek 1995, p. 47.
  5. 5,0 5,1 Jones & Pennick (1997), pp. 154-156

Véxase tamén editar

Bibliografía editar