A bandeira de Iraq (en árabe: علم العراق‎) tivo cinco deseños diferentes desde a súa primeira adopción, en 1922. A súa actual versión foi adoptada oficialmente o 22 de xaneiro de 2008 e consiste de tres bandas horizontais iguais en cor vermella a superior, branca a intermedia e negra a inferior. No centro da banda branca atópase unha inscrición en caligrafía cúfica da frase Allahu Akbar, que significa "Alá é grande". A diferenza da maioría das bandeiras nacionais, a bandeira iraquí ízase co lado dereito cara ao mastro.

Bandeira de Iraq
Bandeira de Iraq
Características
Uso
Proporción4:7
Adopción22 de xaneiro de 2008
Cores     Vermello     Branco     Negro

Esta bandeira foi establecida polo goberno do devandito país por un período provisorio dun ano,[1] co fin de atopar unha solución á controversia xerada en Iraq sobre o uso da bandeira. A bandeira utilizada previamente fora instituída por Saddam Hussein, e unha vez caído o seu goberno tras a Guerra de Iraq, diversas comunidades (como os kurdos) que foran brutalmente reprimidas polo devandito réxime, rexeitaron o uso do emblema nacional.

Historia editar

Primeiras bandeiras editar

En 1920, o territorio do actual Iraq converteuse no Mandato Británico de Mesopotamia tras a derrota do Imperio Otomán na primeira guerra mundial. Unha bandeira foi adoptada ao nacer este novo Estado semiindependente e, inspirada nas cores da Rebelión Árabe, estaba composta por tres franxas horizontais en cores negro, branco e verde cun trapezoide vermello xunto ao mastro, o cal nalgunhas variantes podía chegar a ser un triángulo. Dentro do trapezoide, situáronse dúas estrelas brancas de sete puntas que representaban as catorce provincias que nese entón compuñan o país.

A bandeira e as súas cores estaban intimamente asociados cos haxemitas, os líderes da Rebelión Árabe e que se converterían na familia real iraquí cando Iraq adquirise a total independencia en 1932. Os haxemitas tamén eran gobernantes do veciño Reino de Xordania, o cal explica a gran similitude entre a bandeira iraquí desa época e a actual bandeira xordana. Na actualidade, esta bandeira é usada por algúns movementos monarquistas dentro e fóra de Iraq.

O Reino de Iraq tería un turbulento desenvolvemento e non duraría máis aló dun par de décadas. En 1958, o rei Faysal II foi derrocado e executado por un grupo de revolucionarios liderados por Abdul Karim Qasim, o cal estableceu unha república. Co fin da monarquía, unha nova bandeira foi deseñada para eliminar o simbolismo monárquico desta e representar ás diversas nacións que compoñen Iraq. As bandas horizontais convertéronse en verticais para representar ao panarabismo e na franxa central branca integráronse un sol amarelo representando á minoría kurda e unha estrela vermella en homenaxe á minoría asiria.

A bandeira baazista editar

Qasim foi derrocado o 8 de febreiro de 1963 por forzas do Partido Árabe Socialista Baaz proclives ao panarabismo e a creación dun estado único árabe liderado polo exipcio Gamal Abdel Nasser.

Unha nova bandeira foi adoptada retomando unicamente as cores panarábicos. A bandeira consistía de tres franxas horizontais (vermello, branco e negro) e na banda central situábanse tres estrelas de cor verde. Orixinalmente, a bandeira deseñouse seguindo os patróns da República Árabe Unida, un estado formado pola unión de Exipto e Siria liderado por Nasser entre 1958 e 1961, e cuxa bandeira incluía dúas estrelas verdes que representaban a ambos os territorios. En 1963, co ascenso ao poder dos baazistas, retomáronse as tentativas para a reunificación da RAU incluíndo Iraq. A nova bandeira iraquí, incluíndo tres estrelas no canto das dúas, sería a proposta de bandeira para o novo Estado supranacional, sendo adoptada brevemente por Siria. Aínda que as conversacións finalmente non chegaron a bo termo, a bandeira mantívose como emblema iraquí e finalmente, o significado do tres estrelas foi cambiado para representar a cada un dos termos da lema baazista «Liberdade, unidade, socialismo» (Wahda, Hurriyah, Ishtirakiyah en árabe).

O deseño da bandeira iraquí uniríase a unha serie de bandeiras que terían características similares, todas representando (polo menos orixinalmente) os desexos da formación dun estado árabe único. As bandeiras de Exipto, Siria e Iemen presentan estas características.

O 2 de agosto de 1990, o líder iraquí Saddam Hussein ordenou a invasión do próximo emirato de Kuwait, o que posteriormente provocaría o estalido da Guerra do Golfo. O 11 de xaneiro de 1991 sería modificada a bandeira incluíndo o takbir (ou declaración de fe do islam) consistente na frase Allahu akbar que significa «Alá (Deus) é grande» entre as estrelas e que sería escrita coa caligrafía do propio Hussein. A inclusión desta frase relixiosa, pese ao secularismo que caracterizara previamente ao baazismo, é considerado en xeral como unha forma de reunir apoio dentro do mundo islámico durante a Guerra do Golfo contra a coalición liderada por Estados Unidos.

Transición editar

En 2003, unha coalición militar liderada por tropas estadounidenses lograría derrocar ao goberno de Saddam Hussein na chamada Guerra de Iraq. Co fin do goberno baazista, un dos obxectivos das novas autoridades transitorias foi eliminar os símbolos que lembrasen dita época, estando a bandeira entre estes.

O 26 de abril de 2004, o Consello de Goberno de Iraq anunciou a aprobación dunha nova bandeira logo de recibir máis de trinta propostas.[2] Deseñada por un arquitecto iraquí radicado en Londres, Rifat al-Chaderchi, a bandeira tiña un deseño completamente novo con respecto aos anteriores: unha media lúa celeste sobre fondo branco (representando ao islam e a paz) baixo o cal pairaban dúas franxas horizontais de cor azul (simbolizando a Mesopotamia e os seus dous ríos, o Tigris e o Éufrates) separadas por unha franxa dourada representando ao Kurdistán.

A pesar de que a nova bandeira foi deseñada co fin de integrar ás diversas nacionalidades existentes no país e para marcar o inicio dunha nova "era", unha serie de protestas estalaron en Iraq contrarias á adopción do novo pavillón. A bandeira foi queimada por insurxentes en Faluxa un día antes da súa suposta adopción oficial, o 28 de abril. Dentro das razóns para o rexeitamento da bandeira atopábanse o feito de ser electa por un organismo designado pola ocupación estadounidense e que non considerou a opinión da poboación, o abandono das tradicionais cores árabes en favor de tons azuis similares aos da bandeira de Israel (o único país de todo o Medio Oriente cuxa bandeira posúe esa cor) e a falta de representatividade doutros grupos étnicos (como asirios, cristiáns e turcománs).

O rexeitamento á nova bandeira obrigou á suspensión da adopción e, posteriormente, foi refugada completamente. Unha nova bandeira foi oficializada o 28 de xuño de 2004 cando asumiu o Consello de Goberno Interino. No devandito emblema, o takbir estaba escrito coa caligrafía árabe de tipo cúfica e non co manuscrito realizado por Saddam Hussein da bandeira, eliminando así a simboloxía do derrocado réxime.

Este cambio, con todo, non terminou cos reclamos de que o pavillón seguía sendo un símbolo da opresión exercida por Hussein a diversos grupos do país. Por esas razóns, o goberno da Rexión Autónoma Kurda decidiu prohibir o uso da bandeira iraquí no seu territorio e, en substitución, como símbolo nacional foi adoptada a bandeira utilizada entre 1959 e 1963.

Debido a estas controversias, o goberno de Iraq decidiu adoptar unha nova bandeira provisional, o 28 de xaneiro de 2008, removendo por completo as estrelas baazistas e deixando unicamente o takbir central xunto ás franxas tricolores. A bandeira tería un ano de duración e sería substituída por unha nova durante 2009 que conteña algún símbolo que represente aos pobos minoritarios que habitan o país. Este novo deseño sería aceptado polo goberno do Kurdistán, o cal permitiu o seu uso no territorio baixo a súa xurisdición.

O 15 de xullo de 2008, o goberno iraquí anunciou o concurso para seleccionar a nova bandeira nacional. Até fins de setembro de 2008, o goberno recibiría as diversas propostas e logo elixiría tres deseños que proporía ao parlamento, o cal seleccionaría ao gañador a fins dese ano. Con todo isto non se logrou definitivamente.

Notas editar

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar