Antonio García Ameijenda
Antonio García Ameijenda, nado en Neaño (Cesullas, Cabana de Bergantiños) o 10 de febreiro de 1948,[1] é un exfutbolista galego-arxentino.
| García Ameijenda | |||
|---|---|---|---|
_-_El_Gr%C3%A1fico_2745.jpg) | |||
| Información persoal | |||
| Nome | Antonio García Ameijenda | ||
| Nacemento | 11 de febreiro de 1948 | ||
| Lugar de nacemento | Neaño | ||
| Posición | Centrocampista | ||
| Carreira xuvenil | |||
| 1964–1966 | San Lorenzo de Almagro | ||
| Carreira sénior | |||
| Anos | Equipos | Aprs | (Gls) |
| 1967–1974 | San Lorenzo de Almagro | 101 | (17) |
| 1972–1973 | Red Star FC | 32 | (6) |
| 1974–1975 | San Lorenzo de Almagro | 28 | (5) |
| 1975 | Estudiantes de La Plata | 28 | (7) |
| 1975–1978 | Salamanca | 62 | (7) |
| 1978 | Huracán | 6 | (0) |
| 1979 | Gimnasia y Esgrima | 14 | (0) |
| 1980 | Armenio | 17 | (3) |
| 1981 | Club Almagro | 17 | (0) |
|
Partidos e goles só en liga doméstica. [ editar datos en Wikidata ] | |||
Xogaba de centrocampista e destacou principalmente no San Lorenzo de Almagro, co que xogou durante unha década logrando catro campionatos arxentinos.
Traxectoria editar
Como futbolista editar
Aínda que naceu en Cabana de Bergantiños, aos sete meses de idade marchou para Buenos Aires coa súa familia, que buscaba en terras arxentinas un futuro mellor.[1][2] Xogou ao fútbol dende pequeno e aos 16 anos recibiu a chamada do San Lorenzo de Almagro, que o incorporou ao club.[3]
Debutou co primeiro equipo da man do adestrador brasileiro Tim o 19 de novembro de 1967 contra River Plate no estadio Monumental. Disputou máis de 100 partidos coa camiseta do San Lorenzo, marcando 24 goles e acadando o Campionato Metropolitano de 1968 e o bicampeonato de 1972 (campión do Metropolitano e do Nacional), este baixo a dirección técnica do "Toto" Lorenzo, que lle deu unha personalidade especial ao equipo, coñecido nese período como o "equipo computadora".[4]
En 1970 volveu a Galicia para disputar co seu equipo a 25ª edición do Trofeo Teresa Herrera, onde caeron nos penaltis fronte ao Ferencvárosi de Flórián Albert.[2][5] Entre 1972 e 1973 xogou no Red Star FC de París, volvendo logo ao San Lorenzo, co que gañou o campionato de 1974, converténdose nun dos únicos cinco xogadores de San Lorenzo con catro títulos, xunto a Roberto Telch, Sergio Villar, Victorio Cocco, e Agustín Irusta.[6]
En 1975 pasou brevemente por Estudiantes de La Plata, antes de recalar en España, para xogar tres anos no Salamanca, en Primeira División. Marcou 8 goles en 72 partidos na mellor época do club salmantino, que conseguiu boas clasificacións na liga e chegou a unhas semifinais de Copa do Rei.
Volveu en 1978 á Arxentina, onde xogou no Club Atlético Huracán, no Gimnasia y Esgrima La Plata, no Club Deportivo Armenio e finalmente no Club Almagro.
Como axudante de Veira editar
Despois da súa retirada converteuse en axudante do adestrador Héctor Veira en clubs como San Lorenzo de Almagro e Boca Juniors.[7]
Palmarés editar
San Lorenzo de Almagro editar
- Primeira División Arxentina (4): Metro 1968, Metro 1972, Nacional 1972, Nacional 1974
Notas editar
- ↑ 1,0 1,1 "Treinta y siete jugadores gallegos". La Voz de Galicia (en castelán) (A Coruña ed.). 30 de agosto de 1978. p. 31.
- ↑ 2,0 2,1 "Ameijenda, un coruñés en el San Lorenzo". La Voz de Galicia (en castelán). 25 de agosto de 1970. p. 18.
- ↑ "El gallego que soñó hacerse futbolista en La Bombonera y triunfó en San Lorenzo de Almagro" (en castelán). 16 de decembro de 2014. Consultado o 20 de xaneiro de 2021.
- ↑ La nación
- ↑ "El Teresa Herrera para el Ferencvaros por el sistema de penaltys". La Voz de Galicia (en castelán). 27 de agosto de 1970. p. 12.
- ↑ "A 40 años del retiro de un crack: la "Oveja" Roberto Telch" (en castelán). 5 de novembro de 2020. Arquivado dende o orixinal o 05 de novembro de 2020. Consultado o 20 de xaneiro de 2021.
- ↑ Redacción (24 de decembro de 1997). "Veira se salió con la suya". lanacion.com.ar (en castelán). Consultado o 26 de xuño de 2023.