Antonio Fernández-Cid
Antonio Fernández-Cid de Temes, nado en Ourense o 1 de novembro de 1916 e finado en Bilbao o 3 de marzo de 1995[1], foi un militar, musicólogo e xornalista musical galego.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1 de novembro de 1916 Ourense, España |
| Morte | 3 de marzo de 1995 (78 anos) Bilbao, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | xornalista , musicólogo |
  | |
Traxectoria editar
Fillo morgado dunha numerosa familia ourensá, comezou a estudar Dereito pero ao estourar a guerra civil española alistouse no exército nacionalista, onde foi ascendendo de alférez a tenente coronel de intervención. Ao rematar a guerra, e sen apartarse do exército, comeza a colaborar esporadicamente e como suplente do crítico musical do momento, no xornal ABC. Posteriormente pasa á revista Tarea e logo ao xornal orgánico do réxime franquista Arriba, onde escribe dende 1943 ata 1952. Nese ano obtén un contrato con ABC, xa como crítico musical titular, que mantén ata 1960. Nese ano pasa ao Informaciones, pero regresa en 1966 ao ABC, que xa non abandonará ata a súa morte. Ademais, tamén escribiu esporadicamente noutros xornais españois e rexionais do momento, como La Vanguardia, Mundo Hispánico, Diario Vasco, La Estafeta Literaria etcétera.
Na segunda metade do século XX tamén colaborou como xornalista musical en televisión e radio, e en 1965 obtivo o Premio Nacional de Radio. En 1980 foi escollido membro da Academia de Belas Artes de San Fernando. A súa especialidade como crítico musical era a ópera.
Obra editar
- Panorama de la música en España, 1950.
- Jesús Leoz, 1953
- La orquesta Nacional de España, 1954.
- Granados, 1956.
- La discoteca familiar, 1958.
- La música en los Estados Unidos, 1958.
- Argenta, 1958.
- Canciones de España, 1963.
- Músicos que fueron nuestros amigos, 1967.
- Victoria de los Ángeles, 1970.
- Agenda musical. Efemérides, 1970.
- Ataulfo Argenta, 1970.
- La música y los músicos españoles en el siglo XX, 1973.
- La música española en el siglo XX, 1973.
- Puccini, 1974.
- Once ensayos sobre el arte: el crítico musica, 1974.
- La ópera, 1976.
- Cien años de teatro musical en España, 1977.
- Festivales de música en el mundo, 1977.
- Eduardo Toldrá, 1977.
- Doce grandes de la música española, 1979.
- Granada: historia de un festival, 1984.
- Un año de música en España, 1987.
- Historia del Teatro Real como sala de conciertos: 1966-1988, 1992.
- Jacinto Guerrero: el hombre y su estela, 1994.
Vida persoal editar
Casado con Dolores Alcolea Hermosilla, tivo oito fillos. Foi soterrado en Pozuelo de Alarcón[2].
Galardóns editar
Notas editar
- ↑ Fallece en Bilbao Antonio Fernández-Cid cuando iba a pronunciar una conferencia, El País, 4/3/1995.
- ↑ Necrolóxica Arquivado 25 de xaneiro de 2011 en Wayback Machine..
Véxase tamén editar
Ligazóns externas editar
- Antonio Fernández-Cid, web sobre o crítico promovida pola súa familia.