Anton Niemancevič
Anton Niemancevič[1] (en belaruso Антон Неманцэвіч), de pseudónimo Zlučeniec (Злучэнец), nado o 8 de febreiro de 1893 en San Petersburgo[2] e finado o 6 de xaneiro de 1943 en Minsk,[3] foi un sacerdote e xesuíta belaruso, Doutor en Teoloxía e exarca apostólico da Igrexa Católica Bizantina Belarusa entre 1940 e 1943.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 8 de febreiro de 1893 San Petersburgo, Rusia |
| Morte | 6 de xaneiro de 1943 (49 anos) Minsk |
| Lugar de sepultura | Minsk |
| Datos persoais | |
| Relixión | Igrexa católica bizantina belarusa |
| Educación | Seminario católico romano de San Petersburgo Academia Teolóxica Imperial de San Petersburgo Pontificio Instituto Oriental |
| Actividade | |
| Ocupación | sacerdote católico (1915–) |
| Empregador | Universidade Católica de Lublin Da Zluchennya ! |
| Membro de | |
| Orde relixiosa | Compañía de Xesús |
Traxectoria editar
Naceu o 8 de febreiro de 1893 en San Peterburgo[4] nunha familia procedente da provincia de Sokulka, entón na gobernación de Grodno; e estudou na escola local até 1909, cando se graduou. Pasou entón ao seminario católico de San Petersburgo,[5] e posteriormente á Academia Teolóxica Católica de San Petersburgo, xerme da Universidade Católica de Lublin, onde se graduou en Teoloxía en 1918.[4] Foi ordenado sacerdote o 27 de setembro de 1915,[4][5] e comezou o seu traballo pastoral en Kolpino, preto de San Petersburgo.[5]
Logo da primeira guerra mundial foi perseguido pola súa actividade pastoral en Rusia. En 1919 foi arrestado polos soviéticos por primeira vez, e novamente en 1921 e enviado a prisión, saíndo da cadea o 1 de febreiro de 1925 nun intercambio de prisioneiros con Polonia.[4][5] Marchou a Roma, onde entre 1925 e 1927 fixo o doutoramento no Pontificio Instituto Oriental.[4][5] En 1928 foi profesor na Universidade Católica de Lublin, e en 1929 cambiou do rito romano ao rito bizantino e entrou nos xesuítas en Slonim.[4]
Como xesuíta traballou nas actividades da Igrexa Grecocatólica en Polonia. Entre 1932 e 1939 foi editor das revistas eclesiásticas Da Zlučeńnia e Zlučeńnie, que promovía o rexurdimento da conciencia nacional entre os belarusos. Dende 1929 exerceu tamén de párroco grecocatólico en Slonim, e en 1933 pasou a ser párroco en Synkavičy e profesor de teoloxía pastoral no seminario pontificio oriental en Dubno.[4]
En 1939 logo da campaña de setembro, o Kresy quedou incorporado á Unión Soviética, e a Igrexa Católica Bizantina Belarusa quedou sen dirixentes logo de que o exarca de Volinia, Podlasia e Polesia, Mykolai Charnetskyi, fora expulsado polos soviéticos xunto co resto dos redentoristas de Volinia. O 17 de setembro de 1940 Niemancevič foi nomeado exarca de Belarús polo arcebispo de Lviv Andrei Sheptytskyi.[4][5][6] A finais de 1941 recibiu a aprobación papal á súa misión,[4] e isto lle permitiu retomar brevemente as actividades da Igrexa Grecocatólica nos territorios de Belarús baixo ocupación alemá.
O 4 de xullo de 1942 Anton Niemancevič foi arrestado pola Gestapo na súa residencia en Albertina e levado a Minsk.[4] Morreu o 6 de xaneiro de 1943 como mártir na prisión das SD en Berlín, segundo o investigador polaco Roman Dzwonkowski,[4] mais anteriormente pensábase que finara en Minsk a finais de 1942, pouco despois da súa detención.[4][5]
Notas editar
- ↑ Tamén aparece como Antoni Niemancewicz, Anton Nemantsevich, Anthony Niemantsevich.
- ↑ Usošyn, Jaŭhien; Hajek, Siarhiej. "Экзарх Антон Неманцэвіч: Верны Сьведка Евангельля (Ekzarch Anton Niemancevič: Vierny Śviedka Jevanhieĺlia)" (PDF). Roczniki Teologiczne. LIII-LIV (7 (2006-2007)): 155. ISSN 1233-1457. Cita como referencia Garbiński, Jerzy; Turonek, Jerzy (2003). Białoruski ruch chrześcijański XX wieku: słownik biograficzno-bibliograficzny (en polaco). Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy. p. 276. ISBN 9788386619948.
- ↑ Usošyn: Ekzarch Anton Niemancevič [...], p. 153.
- ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 4,11 Fede e martirio: le Chiese orientali cattoliche nell'Europa del Novecento: atti del Convegno di storia ecclesiastica contemporanea (Città del Vaticano, 22-24 ottobre 1998) (en italiano). Libreria Editrice Vaticana. 2003. pp. 58–59. ISBN 9788820927837.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 Чаплицкий (Chaplitskiy, Czaplicki), Бронислав (Bronislav, Bronisław); Осипова (Osipova), Ирина Ивановна (Irina Ivanovna) (2000). Книга памяти: мартиролог Католической церкви в СССР (Kniga pamiati: martirolog Katolicheskoi tserkvi v SSSR) (en ruso). Серебряные нити (Serebrianye niti).
- ↑ Christopher Lawrence Zugger (2001). The Forgotten: Catholics of the Soviet Empire from Lenin Through Stalin (en inglés). Syracuse University Press. p. 296. ISBN 9780815606796.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Usošyn, Jaŭhien; Hajek, Siarhiej. "Экзарх Антон Неманцэвіч: Верны Сьведка Евангельля (Ekzarch Anton Niemancevič: Vierny Śviedka Jevanhieĺlia)" (PDF). Roczniki Teologiczne. LIII-LIV (7 (2006-2007)). ISSN 1233-1457.
- Jorsz, Siarhiej. "Historyczne znaczenie misji wschodniej jezuitów w Albertynie" (PDF). Roczniki Teologiczne. LIII-LIV (7 (2006-2007)). ISSN 1233-1457.
- Бронислав Чаплицкий (Bronislav Chaplitskiy), Ирина Ивановна Осипова (Irina Ivanovna Osipova) (2000). Серебряные нити (Serebrianye niti), ed. Книга памяти: мартиролог Католической церкви в СССР (Kniga pamiati: martirolog Katolicheskoi tserkvi v SSSR). (en ruso) Traducido por G. Kelley para a Universidade de Notre Dame (ligazón Arquivado 04 de marzo de 2016 en Wayback Machine.).
Ligazóns externas editar
- "Неманцевич Антоний Иванович" - Perfil en Catholic.ru Arquivado 10 de xaneiro de 2017 en Wayback Machine. (en ruso)