Antínoo (constelación)

A parte sur da constelación de Aquila, chamábase ata principios do século XX Antínoo. Ata 1930 a constelación considerábase ben coma un conxunto de estrelas dentro de Aquila, ou ben unha constelación propia. A partir dese ano a UAI formaliza as constelacións, descartando Antínoo.

Representación histórica da constelación de Antínoo.

Antínoo era amante de Hadriano, o seu lendario sacrificio polo emperador, botándose ó Nilo, foi honrado cunha constelación. Antínoo foi, polo tanto, posto ó mesmo nivel que Ganímedes.

A imaxe é de 1782, do atlas de Johann Elert Bode Vorstellung der Gestirne (Representación das estrelas) e amosa a constelación, tal como aparecía nas fontes antigas.

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar

Constelacións obsoletas incluíndo Argo Navis de Ptolomeo

Anser | Antinoo | Argo Navis | Asterion | Cancer Minor | Cerberus | Chara | Custos Messium | Felis | Frederici Honores/Gloria Frederici | Gallus | Globus Aerostaticus | Jordanus | Lochium Funis | Machina Electrica | Malus | Mons Maenalus | Musca Borealis | Noctua | Officina Typographica | Polophylax | Psalterium Georgii/Harpa Georgii | Quadrans Muralis | Ramus Pomifer | Robur Carolinum | Sceptrum Brandenburgicum | Sceptrum et Manus Iustitiae | Solarium | Tarandus vel Rangifer | Taurus Poniatovii | Telescopium Herschelii | Testudo | Tigris | Triangulum Minor | Turdus Solitarius | Vultur