Andreas Jäger
Andreas Jäger, nado en 1660 e finado en 1730, foi un filólogo e relixioso sueco, considerado precursor da indoeuropeística.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1660  Suecia |
| Morte | 1730 (69/70 anos) |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Suecia |
| Educación | Universidade de Uppsala |
| Actividade | |
| Ocupación | filólogo |
Traxectoria editar
Son escasas as informacións sobre a vida de Jäger, ata tal punto que mesmo a súa data de nacemento e defunción son aproximadas[1]. Estudou probabelmente na Universidade de Uppsala; as súas ideas non acadaron éxito ningún na comunidade científica do seu tempo, tanto que volveu a Uppsala e converteuse en pastor[2].
Obra editar
A Jäger atribúeselle o diálogo De lingua vetustissima Europae Scytho-Celtica et Gothica (xeralmente abreviado en De lingua vetustissima Europae), publicado en Wittenberg en 1686 e que contén a primeira formulación da existencia dun devanceiro común de gran parte das linguas históricas de Europa e da Asia centro-occidental. Para Jäger, grego, latín, linguas xermánicas, linguas célticas, linguas eslavas e persa eran o resultado da evolución dunha lingua extinta, parlada antigamente nos arredores do Cáucaso e á que lle deu o nome de "escitocéltico"[3]. Segundo Jäger, entre as varias linguas xeneticamente emparentadas que conservaban os caracteres de meirande arcaísmo, e polo tanto de maior proximidade coa lingua perdida común, estaban o persa, ao que chamaba "lingua escita"[2][4].
A atribución a Jäger do De lingua vetustissima Europae é aceptada pola meirande parte dos lingüistas, se ben grazas aos argumentos de George J. Metcalf[2] existe a hipótese de que o verdadeiro autor do diálogo non fose o que responde ás cuestións (Jäger, daquela un xove estudante), senón o que as facía: un profesor, polo tanto, ao que se quere identificar con Georg Caspar Kirchmaier[1].
Notas editar
- ↑ 1,0 1,1 (en alemán) (en inglés) (en francés)"John Considine, Did Andreas Jäger or Georg Caspar Kirchmaier write the dissertation De lingua vetustissima Europae (1686)? (abstract)". Consultado o 3 de outubro de 2009.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 (en inglés)"Eugene McKendry, J.G. Sparwenfeld and the Celtic Linguistic in Seventeenth-Century Sweden, p. 183.". Consultado o 3 de outubro de 2009.
- ↑ Francisco Villar, Los indoeuropeos y los orígenes de Europa, pp. 19-33.
- ↑ Os escitas falaban efectivamente unha lingua pertencente á mesma rama indoirania có persa.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Considine, John (2008). "Did Andreas Jäger or Georg Caspar Kirchmaier write the dissertation De lingua vetustissima Europae (1686)?". Historiographia Linguistica. Amstedam: John Benjamins (en inglés). pp. Volume 35, n° 1–2, pp. 13–22.
- McKendry, Eugene (1999). "J.G. Sparwenfeld and the Celtic Linguistic in Seventeenth-Century Sweden". En David Cram, Andrew Linn, Elke Nowak. History of Linguistics 1996. Volume I: Traditions in Linguistics Worldwide. Amstedam: John Benjamins (en inglés). ISBN 90-272-4582-7. Consultado o 3 de outubro de 2009.
- Metcalf, George J. (1974). "The Indo-European Hypothesis in the Sixteenth and Seventeenth Centuries". En Dell Hymes. Studies in the History of Linguistics, Traditions and Paradigms. Bloomington (en inglés).
- Villar, Francisco (1991). Los Indoeuropeos y los orígenes de Europa: lenguaje e historia. Madrid: Gredos (en español). ISBN 84-249-1471-6.
Outros artigos editar
Ligazóns externas editar
- "John Considine, Did Andreas Jäger or Georg Caspar Kirchmaier write the dissertation De lingua vetustissima Europae (1686)? (abstract)". Consultado o 3 de outubro de 2009. (en alemán) (en inglés) (en francés)