Andrés de Solanes
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. |
Andrés de Solanes, finado en Vitoria en 1635, foi un escultor español do século XVII, membro da chamada Escuela Castellana e discípulo de Gregorio Fernández.
| Biografía | |
|---|---|
| Morte | 20 de decembro de 1635  Vitoria |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | escultor |
| Lingua | Lingua castelá |
Foi un dos oficiais de confianza do mestre Gregorio Fernández, converténdose en mestre de escultura, co seu propio taller, activo entre 1626 e 1642, e con capacidade para contratar obras, aínda que sempre considerou ao escultor de Sarria como o seu mestre de referencia.
Solanes figura como membro da Confraría Penitencial da Sagrada Paixón de Cristo de Semana Santa de Valladolid para a que realizou varios traballos, entre eles participou no proxecto dun paso procesional do Santo Enterro encargado pola confraría d'A Piedade, así como a entrega en 1629 do paso d'A Oración da Horta para a confraría da Santa Vera Cruz.
Outras obras nas que interveu son a escultura do Retablo Maior do Convento de San Pablo de Valladolid e nos retablo do Convento de Aranzazu, en Vitoria, cidade na que expira no ano 1635.