Ananke (lúa)
Ananke (ou en grego Ανάγκη) é unha lúa de movemento retrogrado do planeta Xúpiter. Foi descuberta por Seth Barnes Nicholson no Observatorio do Monte Wilson en 1951[3] e recibiría o nome mitolóxico de Ananke, nai das Moirae (parcas) xunto con Zeus.
| Descubrimento | |
|---|---|
| Descuberta por | S. B. Nicholson |
| Descuberta no | 28 de setembro de 1951 |
| Designación alternativa | Xúpiter XII |
| Características orbitais | |
| Raio orbital medio | 21 280 000 km[1] |
| Periapse | 12 567 000 km |
| Apoapse | 29 063 500 km |
| Excentricidade | 0,24[1] |
| Período orbital | 610,45 d (1,680 a)[1] |
| Inclinación | 148,89° (respecto da eclíptica) 149,9° (respecto do ecuador de Xúpiter)[1] |
| Velocidade orbital | 2,367 km/s |
| Satélite de | Xúpiter |
| Características físicas | |
| Raio medio | 14 km[2] |
| Área superficial | ~2.500 km² |
| Volume | ~11.500 km3 |
| Masa | ~3,0 x 1016 kg |
| Densidade media | 2,6 g/cm3 asumida |
| Gravidade superficial | ~0,010 m/s2 (0,001 g) |
| Velocidade de escape | ~0,017 km/s |
| Albedo | 0,04 (asumido)[2] |
| Temperatura | ~124 K |
Ananke non recibiría o seu nome oficial[4] ata o ano 1975;[5] antes simplemente era coñecida coma Xúpiter XII. Foi chamada tamén "Adrastea"[6] entre os anos 1955 a 1975. Subliñar que hoxe en día o nome de Adrastea pertence a outra das lúas de Xúpiter.
Ananke dálle o seu nome o grupo de satélites Ananke, un grupo de lúas irregulares retrogradas que orbitan Xúpiter a unha distancia de entre 19,3 e 22,7 Gm, con inclinacións próximas a 150°.[2]
Órbita editar
Ananke orbita Xúpiter nunha órbita retrograda cunha grande excentricidade e tamén cunha grande inclinación. Foron descubertos oito satélites dende o ano 2000 que seguen órbitas semellantes.[2] Os elementos orbitais son de xaneiro do 2000,[1] pero estes datos están en continuo cambio debido ás perturbacións causadas polo Sol e Xúpiter. O diagrama ilustra a órbita de Ananke en relación a outros satélites irregulares de Xúpiter. Os segmentos amarelos representan a excentricidade orbital que se estenden dende o pericentro ó apocentro. A lúa de galileo máis exterior, Calisto, foi posta coma referencia.
Dados este elementos orbitais e as características físicas coñecidas ata o de agora, pensase que Ananke podería se-lo vestixio máis grande[7] do posible corpo que se esnaquizou para forma-lo grupo de satélites Ananke.[8][9]
Características físicas editar
No espectro visible, Ananke aparece neutro pero tirando algo ó vermello (índices de cor B-V=0.90 V-R=0.38).[9]
O espectro no infravermello é semellante ós asteroides tipo P pero cun posible indicador de presenza de auga.[10]
Notas editar
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Jacobson, R. A. (2000). "The orbits of outer Jovian satellites". Astronomical Journal 120: 2679–2686. doi:10.1086/316817.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Sheppard, S. S., Jewitt, D. C., Porco, C.; Jupiter's Outer Satellites and Trojans, in Jupiter: The Planet, Satellites and Magnetosphere, edited by Fran Bagenal, Timothy E. Dowling, William B. McKinnon, Cambridge Planetary Science, Vol. 1, Cambridge, UK: Cambridge University Press, ISBN 0-521-81808-7, 2004, pp. 263-280
- ↑ Nicholson, S. B. (1951). "An unidentified object near Jupiter, probably a new satellite". Publications of the Astronomical Society of the Pacific 63 (375): 297–299. doi:10.1086/126402.
- ↑ Nicholson, S.B. (abril de 1939). "S. B. Nicholson declines to name the satellites of Jupiter he has discovered". Publications of the Astronomical Society of the Pacific 51 (300): 85–94. doi:10.1086/125010.
- ↑ Marsden, B. G. (7 de outubro de 1974). "Satellites of Jupiter". IAUC Circular 2846.
- ↑ Payne-Gaposchkin, Cecilia; Katherine Haramundanis (1970). Prentice-Hall, ed. Introduction to Astronomy. Englewood Cliffs, N.J. ISBN 0-134-78107-4.
- ↑ Sheppard, S.S.; Jewitt, D.C. (2003). "An abundant population of small irregular satellites around Jupiter" (PDF). Nature 423 (6937): 261–263. PMID 12748634. doi:10.1038/nature01584. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 05 de agosto de 2003. Consultado o 20 de xullo de 2010.
- ↑ Nesvorný, D.; Beaugé, C.;Dones, L. (2004). "Collisional Origin of Families of Irregular Satellites". The Astronomical Journal 127: 1768–1783. doi:10.1086/382099.
- ↑ 9,0 9,1 Grav, Tommy; Holman, M. J.; Gladman, B. J.; Aksnes, K. (2003). "Photometric survey of the irregular satellites". Icarus 166: 33–45. doi:10.1016/j.icarus.2003.07.005.
- ↑ Grav, Tommy; Holman, Matthew J; Holman, Matthew J. (2004). "Near-Infrared Photometry of the Irregular Satellites of Jupiter and Saturn". The Astrophysical Journal 605: L141–L144. doi:10.1086/420881.
- Efemérides IAU-MPC NSES
Véxase tamén editar
Outros artigos editar
Ligazóns externas editar
- Ananke Profileby NASA's Solar System ExplorationArquivado 09 de novembro de 2007 en Wayback Machine. (en inglés)
- David Jewitt pages (en inglés)
- Scott Sheppard pages (en inglés)