Abdus Salam

Abdus Salam
	;
Nome orixinal	(pa) عبد السلام
Biografía
Nacemento	29 de xaneiro de 1926 ; Jhang, Paquistán (pt)
Morte	21 de novembro de 1996 (70 anos); Oxford (Reino Unido)
Causa da morte	Morte natural (Paralisia supranuclear progressiva (pt) )
Datos persoais
País de nacionalidade	Paquistán ; Raj Británico
Relixión	Comunidade Ahmadi (pt) e Musulmán
Educación	Government College University (en) ; Universidade de Cambridge ; University of the Punjab (en) ; St John's College (pt) ; Sanatan Dharma College (en)
Director de tese	Nicholas Kemmer (pt) e Paul Taunton Matthews (pt)
Actividade
Campo de traballo	Teoría cuántica de campos
Ocupación	profesor universitario , físico teórico , físico
Empregador	St John's College (pt) (1954–1957) ; Government College University (en) (1951–1954) ; Imperial College London ; Ministry of Science and Technology (en) ; Centro Internacional de Física Teórica (pt)
Membro de	Academia Naciona de Ciencias dos Estados Unidos (Foreign Associate of the National Academy of Sciences (en) ) (1979–); Academia de Ciencias da URSS (foreign member (en) ) (1971–); Indian National Science Academy (en) ; Royal Society ; Academia Nacional das Ciências (Itália) (pt) ; Academia de Ciências dos Países em Desenvolvimento (pt) ; Academia de Ciencias de Rusia ; Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos ; Real Academia das Ciencias de Suecia ; Academia de Ciencias de Hungría ; Pontifícia Academia das Ciências (pt) ; Academia de Ciências da Polónia (pt)
Alumnos	Fayyazuddin (en)
Influencias	Paul Dirac
Lingua	Lingua punjabi, Lingua urdú e lingua inglesa
Obra
Doutorando	Walter Gilbert, Michael Duff (pt) , Ray Streater (pt) , Fayyazuddin (en) , Ghulam Murtaza (en) , Muneer Ahmad Rashid (en) , Riazuddin (en) , Robert Delbourgo (en) , Masud Ahmad (en) , Ali Chamseddine (en) , John Moffat (pt) , Yuval Ne'eman (pt) , Alan J. Macfarlane (en) , John Polkinghorne (pt) , John Clayton Taylor (pt) , Peter West (en) , Daniel Akyeampong (en) , Ronald Shaw (pt) , I. R. Gatland (en) , Penelope Anne Rowlatt (en) , A. Syed (en) , William Raymond Franklin (en) , Tin Maung Aye (en) , Purnangshu Kumar Roy (en) , James F. Boyce (en) e John Strathdee (en)
Familia
Cónxuxe	Louise Johnson
	Premios (1990) Medalla Copley../... 40+ ;
	Sinatura

Abdus Salam, nado o 29 de xaneiro de 1926 en Santokdas, Sahiwal en Punxab e finado o 21 de novembro de 1996 en Oxford, Inglaterra, foi físico teórico de Paquistán que recibiu o Premio Nobel de Física en 1979 polo seu traballo no Modelo electrodébil, unha síntese matemática e conceptual do electromagnetismo e a interacción nuclear débil, até agora o último paso que se deu para chegar á unificación de todas as forzas da natureza.

Biografía editar

Naceu o 29 de xaneiro de 1926 en Jhang Maghiana, India (hoxe Paquistán). Cursou estudos no Colexio do Goberno en Lahore e doutorouse en matemáticas e física en 1952 pola Universidade de Cambridge. Abdus Salam foi un estudante moi brillante. Desde 1956, foi Profesor de Física Teórica no Imperial College London, que é unha prestixiosa institución británica de educación que se centra en estudos relacionados coa ciencia, a enxeñaría e o medicamento, complementada por unha escola de negocios.

Foi nomeado director do Centro Internacional de Física Teórica de Trieste, Italia, cando se fundou en 1964.

Abdus Salam morreu aos 70 anos, o 21 de novembro de 1996, en Oxford, a causa do párkinson. Foi sepultado en Rabwah (Chenab Nagar), Punxab, Paquistán.

O profesor Abdus Salam foi un devoto Ahmadi (musulmán). Debido á presión política dos Ahmadis en Paquistán, Abdus Salam non foi homenaxeado oficialmente polo Goberno de Paquistán, a pesar de ser o primeiro Premio Nobel do país.

Investigacións científicas editar

Recibiu o Premio Nobel de Física en 1979 polo seu traballo no Modelo electrodébil a cal é unha teoría física que unifica a interacción nuclear débil e o electromagnetismo, dúas das catro interaccións fundamentais da natureza. á súa vez, este modelo áchase incluído na Teoría da grande unificación (GUT), que une a interacción electrodébil coa interacción nuclear forte. Abdus Salam, Sheldon Lee Glashow e Steven Weinberg chegaron á mesma teoría independentemente e compartiron o Premio Nobel. A validez da teoría foi confirmada experimentalmente polos traballos de LHC no CERN en Xenebra,^[1] e o descubrimento dos Bosóns W e Z, que son as partículas mediadoras da interacción nuclear débil, unha das catro interaccións fundamentais da natureza. Son tres tipos de partículas fundamentais moi masivas que se encargan en xeral de cambiar o sabor doutras partículas, os leptóns e os quarks.

Notas editar

↑ Charley, Sarah. "LHC creates matter from light". symmetry magazine (en inglés). Consultado o 2020-08-30.

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar

(en inglés) Páxina do Instituto Nobel, Premio Nobel de Física 1979

[1] Charley, Sarah. "LHC creates matter from light". symmetry magazine (en inglés). Consultado o 2020-08-30.

[1]