Ʒ

O ezh (Ʒ ʒ) é unha letra suplementaria do alfabeto latino.

Historia

O ʒ ten a súa orixe na letra z do alfabeto latino, como se escribía nas cursivas medievais. O seu uso como símbolo fonético vén do English Phonotypic Alphabet, obra de 1847 de Isaac Pitman.

Uso

• O Alfabeto Fonético Internacional emprega o símbolo [ʒ] para representar a consoante fricativa palatal sonora. Con este valor é empregado en varias linguas.
• O ʒ é unha letra do alfabeto africano de referencia, no que a versión maiúscula é unha versión reflectida da letra grega Σ (sigma maiúsculo). A letra aparece no alfabeto do aja empregado en Benín e no dagbani.
• O saami de Skolt e o saami de Ter empregan as letras ʒ e ʒ con caron (Ǯǯ) para representar, respectivamente, os fonemas [dz] e [dʒ].
• Emprégase en vakhí.
• O uropi, lingua artificial creada por Joël Landais emprega esta letra co valor fonético [ʒ], podendo ser substituída polo número 3.

Usos non lingüísticos

No Unicode aparece recollido como símbolo do dracma, unidade de medida empregada en medicina e xoiaría.

Véxase tamén

Outros artigos

• ȝ, antiga letra coa que en ocasións é confundido.
• 3

Ligazóns externas

• Michael Everson (20 de abril de 1997). "On the derivation of Yogh and Ezh". Consultado o 3 de febreiro de 2014.  (en inglés)