Manuscritos de economía e filosofía: Diferenzas entre revisións

Coa economía política demostramos que o traballo queda rebaixado á mercancía. Que a miseria do obreiro está na razón inversa da potencia e a magnitude da súa produción; que o resultado nesesario da competencia é a acumulación do capital en poucas mans, é dicir, a máis terrible reconstrución dos monopolios; que, por último, desaparece a diferenza entre capitalistas e terratenentes, entre campesino e obreiro fabril, e a sociedade toda quedará dividida nas dúas clases de propietarios e obreiros desposeídos. A Economía Política pon en movemento a competencia.O obreiro é máis pobre canto máis riqueza produce canto máis crece a súa produción en potencia e en volume. O traballador convírtese nunha mercancía canto máis barata cantas máis mercancías produce. A desvalorización do mundo humano crece en razón directa da valorización do mundo das cousas. O traballo non só produce mercancías; prodúcese tamén a si mesmo e o obreiro como mercancía, e xustamente na proporción na que produce mercancías en xeral.A realización do traballo na súa obxetivización. Esta realización do traballo aparece no Estadio da Economía Política como de realización do traballador, da obxetivización como perda do obxecto e servidume a el, a apropiación como extrañamento, como enaxenación. A enaxenación do traballador convértese nun obxecto,nunha existencia exterior , que existe como estraño del, independente ,que se convirte nun poder independente fronte a el; que a vida que lle prestou ao obxecto enfréntao como cousa extrañada e hostil.O traballador non pode crear nada sen a natureza, o mundo exterior sensible. Esta ofrece tamén víveres para a subsistencia do traballador. O traballador é servo do seu obxecto xa que recibe traballo e medios de subsistencia. A economía Política oculta a enaxenación esencial do traballo porque non considera a relación inmediata entre o traballador e a produción.A emancipación do traballo consiste en que o traballo é externo ó traballador, non pertence o seu ser; no seu traballo, o traballdor non se afirma, senón que se nega; non se sinte feliz, senón desgraciado; non desenrola unha libre enerxía física e espiritual, senón que mortifica o seu corpo e arruina o seu espíritu.Por iso o traballador só se sinte en si fóra do traballo, e no traballo fóra de si.Realiza un traballo forzado. E é un traballo de autosacrificio. O traballador só se sinte libre nas súas autenticasauténticas funcións humanas: comer, beber, enxendrar... Aínda que o traballo enaxenadoalienado convirte á natureza ennalgo algo axenoalleo ó home, facendo axeno de si mesmo efóra da súa actividade vital; sendo para el a vida xenérica un medio da vida individual. A actividade vital aparece como un medio para a satisfacción dunha necesidade de manter a existencia física. O obxecto do traballo é a obxetivización da vida xenérica do home.Na Antigüedade dicíase que o produto do traballo aparecía ó servizo dos deuses. Agora pertence a outro home que non é o traballador. A propiedade privada é a consecuencia do traballo enaxenado. O salario e a propiedade privada son idénticos , pois o salario paga o traballo. A igualdade de salarios transforma a relación do traballador actual co seu traballo na relación de todos os homes co traballo.