Baruch de Spinoza: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
engadimos texto borrado agora ben formateado |
|||
Liña 3:
==Biografía==
Nacido en [[Ámsterdam]] no seo dunha familia xudaica portuguesa, coñecido polas súas posicións panteístas e o seu monismo neutro, e por escribir a súa ''Ethica'' baixo a forma de postulados e definicións, como se fose un tratado de [[xeometría]]. No verán de [[1656]], a comunidade xudía excomungouno polas súas afirmacións de que Deus é o mecanismo da natureza e do universo, que carece de personalidade, e a Biblia é un traballo metafórico e alegórico que se usou para ensinar a natureza de [[Deus]], dúas proposicións baseadas nunha argumentación cartesiana. Despois da súa excomuñón adoptou o primeiro nome Benedictus (o equivalente en latín ao seu nome orixinal, Baruch). Logo da edición do seu ''Tractatus Theologico-Politicus'' deixou de publicar ao non recibir críticas favorables ao seu tipo de cartesianismo. A ''Ethica'' publicouse despois da súa morte, na ''Ópera póstuma'' editada polos seus amigos.
==Filosofía==
===Deus sive Natura===
Spinoza defendeu que Deus e Natureza eran dous nomes para a mesma realidade, a única [[substancia]] da que consiste o universo e do cal todas as entidades menores constituen modalidades ou modificacións. El afirmou que ese "Deus sive Natura" ("Deus ou Natureza") era un ser de infinitos
===Determinismo===
▲Spinoza defendeu que Deus e Natureza eran dous nomes para a mesma realidade, a única substancia da que consiste o universo e do cal todas as entidades menores constituen modalidades ou modificacións. El afirmou que ese "Deus sive Natura" ("Deus ou Natureza") era un ser de infinitos atributos, entre os cales a extensión e o pensamento eran dous. A súa visión da natureza da realidade, entón, parece tratar os mundos físicos e mentais como dous diferentes, submundos paralelos; que nin se sobrepoñen nen interactúan. Esta formulación é unha solución panpsíquica historicamente significativa ao problema do corpo espírito coñecido como o monismo neutro.
Spinoza cría profundamente no [[determinismo]], que propuña que absolutamente todo o que acontece ocorre a través da operación da necesidade. Para el, mesmo o comportamento humano está totalmente determinado, a liberdade é a nosa capacidade para saber que somos determinados e comprender porque actuamos como actuamos. Deste xeito, liberdade non é a posibilidade de dicir "non" a aquilo que nos acontece, mais si a posibilidade de dicir "si" e comprender completamente porque as cousas deberán acontecer dese xeito. ▼
===Ética===
▲Spinoza cría profundamente no determinismo, que propuña que absolutamente todo o que acontece ocorre a través da operación da necesidade. Para el, mesmo o comportamento humano está totalmente determinado, a liberdade é a nosa capacidade para saber que somos determinados e comprender porque actuamos como actuamos. Deste xeito, liberdade non é a posibilidade de dicir "non" a aquilo que nos acontece, mais si a posibilidade de dicir "si" e comprender completamente porque as cousas deberán acontecer dese xeito.
A filosofía de Spinoza ten moito en común co [[estoicismo]], mais
===O desexo e a afectividade===
▲A filosofía de Spinoza ten moito en común co estoicismo, mais el difere moito dos estoicos nun aspecto importante: el rexeitou fortemente a afirmación de que a razón pode dominar a emoción. Polo contrario, el defendeu que unha emoción pode ser sobrepasada soamente por unha emoción maior. Para el, a distinción crucial era entre as emocións activas e pasivas, sendo as primeiras aquelas que son comprendidas racionalmente e as outras as que non o son.
Para Spinoza todo ser particular (todo individuo) é unha expresión (un modo) da substancia. Polo que todo ser prolonga por si mesmo a forza desbordante da Natureza creadora, é decir, trata de perseverar no seu ser, de afirmarse e realizarse cada vez máis. O ser humano non escapa a esta lei. Por iso Spinoza puido decir que "a esencia do home é o desexo".
A afectividade non é outra cousa que a modulación do desexo: cando o desexo, entendido como potencia individual de existir cada vez máis de acordo coa natureza propia de cada un, exprésase e realízase, sentimos [[alegría]]; cando se ve contrariado, expresamos [[tristura]]. Todos os matices da afectividade consisten na diferenzación interna desas dúas tonalidades fundamentais que son a alegría e a tristura. Así o bo para un ser é o que lle permite existir cada vez máis en conformidade coa súa natureza e que expirimenta como unha necesidade positiva. Unha necesidade e unha forza cuxa fonte última é a propia Natureza-Deus-Substancia. Spinoza di que "non desexamos unha cousa porque sea boa, senón o contrario: porque a desexamos dicimos que é boa".
Aquí o xerme dun individualismo moral radical, pero é mester coidarse de interpetralo superficialmente. En efecto, debe estar orientado polo coñecemento verdadeiro de si mesmo. O saber filosófico supremo que permite a cada un recoñecerse como expresión da substancia; esta é o último obxecto e a fonte primeira do desexo humano.
==Obras==
*''Tratado de gramática hebrea''.▼
▲*''Tratado de gramática hebrea''
▲*[[Curto tratado de Deus, do home e mais da beatitude]] ([[1660]])
*[[Tratado da reforma do entendimento]], [[1661]], publicado no [[1677]].
*[[Tratado teolóxico-político]] (1670)
*[[Principios da filosofía de Descartes]] (1663)
*[[Pensamentos metafísicos]] (1663)
*[[A Ética]] (1677)
*[[Tratado político]] (1677)
*''Tratado do Arco-no-ceo''
*''Cálculo das Oportunidades''
==Varios==
[[Albert Einstein]] cando en [[1921]] lle perguntou
O retrato de Espinoza estaba impreso nos antigos billetes de 1000 florins, a moeda oficial dos [[Países Baixos]] ata á introdución do [[euro]] no [[2002]].
| |||