Complexo de Edipo: Diferenzas entre revisións

O complexo de '''Edipo''' é un concepto desenvolvido por [[Sigmund Freud]] e un dos principais descubrimentos da [[psicoanálise]]. [[Carl Jung]] tamén describiu oeste concepto e cuñou o termo "complexo")que paratenta explicar a maturación do neno a través da identificación co pai e o [[desexo]] da nai. En sentido estrito defínese como o conxunto de impulsos que empuxan o neno no seu terceiro estadio de desenvolvemento (o estado edípico, fálico ou xenital) en torno ós tres, catro ou cinco anos, despois do estadio oral e do estado sádico-anal, caracterizado pola atracción cara á nai e a hostilidade cara ó pai.

Está baseado no mito grego de [[Edipo]] que mata a seu pai Laio e casa coa súa muller Iocasta. O complexo de Edipo foi descrito como un estado de desenvolvemento e consciencia psicosexual da teoría freudiana coñecida tamén como estadiofase fálicofálica.

:O rexeitamento dos impulsos sexuais dura ata a adolescencia, idade na que o temor á castración prepara ó rapazraparigo para renunciar á satisfacción sexual con un ou outro dos seus pais e lle permite así saír do complexo de Edipo, e buscar outros compañeiros sexuais que non sexan a súa nai e construír a súa propia personalidade tomando emprestado elementos tanto de seu pai como de súa nai. Máis tarde, a busca dunha parella permitiralle tornarse, á imaxe de seu pai, un home que goza conforme á lei, sublimando os seus desexos incestuosos a través de creacións diversas.

Esteándose en material tirado da súa propia autoanálise e de estudos antropolóxicos sobre o totemismo, Freud desenvolveu o complexo de Edipo como unha explicación da formación do [[ego]], do [[superego]] e do [[id]]. O paradigma tradicional no crecemento psicolóxico dun neno consiste en seleccionar a nai como obxecto do seu desexo sexual. O esperable é a ira do pai e que o neno o sinta como unha especie de castración. O neno internaliza as regras impostas polo pai dando lugar a aparición do superego, que prohibecensura o [[incesto]] entre outras prohibicións. O pai convértese na figura coa que o neno se quere identificar en tanto que quere ter o seu falo pero desiste nos seus intentos de posuír a súa nai, transferindo a súa atención libidinal cara a novos obxectos de [[desexo]].