Soutelo, Goián, Tomiño: Diferenzas entre revisións

'''Soutelo''' é un barrio da parroquia de [[Goián, Tomiño|Goián]], no concello de [[Tomiño]]. Pertenceu á extinta parroquia de Tollo, anexionada en 1760.

Linda ó norte coa parroquia de [[Figueiró, Tomiño|Figueiró]], e o desaparecído barrio do Espiritusanto, ó sur con [[Tollo, Goián, Tomiño|Tollo]] e [[A Gándara, Goián, Tomiño|A Gándara]], ó leste coa [[A Centinela, Goián, Tomiño|Centinela]](ai outro barrio na parroquia de Figueiró, chamado centinela), e ó oeste coa [[serra de Argallo]] e polo fío dela con [[Loureza, Oia|Loureza]] de [[Oia]].

Ó norte deste lugar está o citado barrio do Espiritusanto, onde se sitúa a anterga casa da familia Vaqueiro Pomares. A carón dela está a capela adicada ó Espíritu Santo, representado por unha pomba. Nela celébrase o primeiro domingo de maio unha romaría na que vai moita xente xantar de campo despois da misa.

Desa família era o médico Severiano Vaquero, con praza na parroquia de [[Forcadela, Tomiño|Forcadela]], e inspector municipal de sanidade, e o seu irman Carlos, enxeñeiro de camiños, nados antes de 1850. Este señor era coñecido polos alcumes do "Señorito" ou ó "Americano" cando no seculo XIX saiu a subata polo estado o forte de San Lourenzo foille adxudicado por ser o mellor postor, e o enfermar renunciou a súa propiedade saído outra vez a subasta no ano seguinte, o lado quedouse cunha propiedade chamada o "Americano" e no Miño o norte da atalaia existe unha illa chamada "Americana ou Vaqueria) tamen da súa propiedade, así coma outra a monte na parroquia de Figueiró coñecida pola tomada do "Señorito" estes topónimos existen hoxe en día.

Segundo os vellos do lugar, houbo alí asentada unha comunidade de frailes, tendo as súas dependencias despacho de carne ós veciños. Estes frailes desde unha fonte que había na regueira do Ti Fruitos na serra Argallo fixeron unha canle para levar a auga ata o lugar coñecido como a casa do Cholrro, (o nome da casa seguramente lle ven do cholrro da auga)onde caía dunha calexa de lousa nunha pequena présa na beira do camiño fronte de dita casa. Esta auga era usada para beber e regaren as súas terras. A canle pasaba por varias propiedades (eidos), e seus donos non tiñan dereito a usala, continuando hoxe en día con tal uso e costume.