Elena Gago: Diferenzas entre revisións

Traballa con óleo en barras, e consegue unhas exquisitas texturas de ambientes onde parece que non se habita, e onde a soidade é sonora. É o dos seus climas un silencio elocuente, de luces tamizadas, en tons ocres, amarelos desvaídos, azuis tenues, carmíns apagados. A estrutura é xeométrica, medida, con abundancia de planos contrastados, de polígonos exactos. É a elevación a categoría de calquera cachivache, dun moble, de adminículos domésticos. Un raio de sol sen forza, unha luz levísima, alagan os ambientes. O aire parece granulado, e con todo é sutil. Ante estes espazos, parece que precisásemos de transitalos en rumoreo, sen levantar a voz, e que a cadeira de brazos, a cama, o almofadón que están representados, non son calquera, senón un só, irrepetible, aínda que conserve o seu aspecto común. Son en fin, cousas humanizadas, como a rosa do poema de [[Rilke]], que sendo todas as rosas é ela soa, a única.

 

* Chávarri, Raúl: Panorama del Arte español contemporáneo. Madrid, Ibérico Europea de Ediciones.

* Mujeres en el arte español (1900 - 1984). Madrid, Centro Conde Duque, 1984.

* Pablos, Francisco: Plástica galega. Vigo, Caixa de Aforros Municipal de Vigo, 1981.

 

[http://www.coleccioncaixanova.com/cargador.php?phpg_idap=1008&phps_idm=1&phpg_ctp=2&phpg_id=30 Obras do autor pertencentes á Colección Caixanova]