Teatro épico: Diferenzas entre revisións

Os seus recursos perseguen unha postura antiilusionista para manter "esperto" ó espectador, quen deberá ter sempre presente que a representación é un xogo. Pódense establecer dous tipos de recursos: recursos de escenificación e recursos de narrativización.

 

Os de narrativización son os que interrompen o xogo dramático, a acción e o diálogo, introducindo técnicas verbais de estruturación característicos da narrativa:

* Relato de mensaxeiro, intervencións de coro (intervencións por parte dalgunha figura)

Brech acuñou o termo ''[[Gestus]]'' para se referir á actitude ou xesticulación que representa a condición do personaxe independente do texto. Baseouse na observación do [[teatro chinés]]: cando o actor [[Mei La Fang]] representaba un papel que requiría que o seu personaxe se asustase, simplemente puña un mechón de cabelo na boca e todo o público percibía que o personaxe tiña medo ainda que o actor ficase completamente en calma durante toda a represntación. Cun ''Gestus'' que define claramente a actitude do personaxe, o actor distánciase da obra e, en consecuencia, evita calquer emocionalidade indebida.

 

Os de escenificación relaciónanse coa forma de montar o drama:

* Proxección de textos, pantallas ou carteis.

Brecht utilizou a comedia para distanciar o público de acontecementos emotivos ou serios e estaba moi influído polos musicais e as actuacións de feira, incorporando música e cancións nas súas obras.

 

* [[Teatro político]]

* [[Teatro experimental]]