Fonética histórica: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
Sen resumo de edición |
||
Liña 50:
* /t<sup><small>s</small></sup>a/ > /sa/: o grupo complexo /t/ + /s/ simplifícase en /s/ simple. Sabendo que entrementres a vogal /a/ pasou a /ǝ/ (‘’e’’ caduco como no francés ''j'''e''''' -eu-), obtense /sǝ/. Así, latín ''fortia'' dá francés ''force''.
En resume, pódese afirmar sobre as modificacións fonéticas estudadas pola fonética histórica:
* que estas so funcionan nun momento preciso do estado dunha lingua e non son intemporais;
* que se un [[fonema]] X se converte nun fonema Y no curso da historia dunha lingua, todos os fonemas X da mesma época deben ter sufrido o mesmo proceso: non debe haber excepcións que non poidan ser explicadas pola aplicación doutra lei ou a [[analoxía]] (esta última noción é esencial en fonética histórica e máis xeralmente en [[lingüística comparada]] e é obxecto dun artigo separado). Toda modificación coñecida par unha lingua debe ser regular e sistemática;
* que o proceso de evolución fonética é unha característica intrínseca as linguas vivas (pero non a única: a evolución das linguas atinxe todos os seus aspectos, semánticos, morfolóxicos, sintácticos, etc), e que é inconsciente e gradual.
As modificacións estudadas en fonética histórica son a miúdo chamadas «leis» cando atinxen procesos importantes; estas son principalmente de tres naturezas; algunhas son «incondicionadas»: son automáticas e aplícanse en calquera contexto; as outras son «condicionadas» e so se aplican nun contexto fonético particular. As últimas, por fin, son «esporádicas» e maniféstanse ás veces, de xeito máis ou menos regular.
== Principais tipos de cambios e a súa notación ==
:1. '''A > B (le phonème A devient le phonème B)'''
::La modification concerne bien sûr un phonème A d'un stade ancien d'une langue qui devient B dans un stade plus récent. L'on peut, en inversant l'angle de vue, noter « B < A », soit « B vient de A ».
|