Hannes Kolehmainen: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Elvire (conversa | contribucións)
m coloco a ligazón externa co título Ligazóns externas
mSen resumo de edición
Liña 3:
[[Imaxe:Hannes Kolehmainen.jpg|center|200px]]
{{Competición|[[Xogos Olímpicos]]}}
{{MedallaOuro|[[Xogos Olímpicos de 1912|Estocolmo 1912]]|50005.000 m}}
{{MedallaOuro|[[Xogos Olímpicos de 1912|Estocolmo 1912]]|1000010.000 m}}
{{MedallaOuro|[[Xogos Olímpicos de 1912|Estocolmo 1912]]|Cross country individual}}
{{MedallaOuro|[[Xogos Olímpicos de 1920|Antuerpen 1920]]|Maratón}}
{{MedallaPrata|[[Xogos Olímpicos de 1912|Estocolmo 1912]]|Cross country por equipos}}
{{FinMedalleiro}}
'''Juho Pietari "Hannes" Kolehmainen''' - ([[9 de decembro]] de [[1889]] en Kuopio; [[11 de xaneiro]] de [[1966]] en [[Helsinqui]]). Atleta [[Finlandia|finlandés]] especialista en probas de longa distancia que gañou catro medallas de ouro olímpicas e unha de prata entre os [[Xogos Olímpicos]] de [[Xogos Olímpicos de 1912|Estocolmo 1912]] e os de [[Xogos Olímpicos de 1920|Antuerpen 1920]].
 
Está considerado como o pioneiro da xeración de atletas finlandeses que dominaron as probas de media e longa distancia nos anos 20, e aos que se coñece coma os Finlandeses Voadores ("Flying Finns"), tales como [[Paavo Nurmi]], [[Ville Ritola]], [[Albin Stenroos]] ou o propio Kolehmainen.
Liña 21:
Tralos Xogos trasladouse aos [[Estados Unidos]], onde residiu ata [[1921]], e participou en numerosas competicións. A súa carreira deportiva sufriu un duro golpe polo estalido da [[Primeira Guerra Mundial]], que fixo que se suspenderan os [[Xogos Olímpicos de 1916]], previstos en [[Berlín]].
 
Trala guerra, nos [[Xogos Olímpicos de 1920]], volveu a conseguir un gran éxito ao vencer na proba de [[maratón]], e ademais batindobatendo o record mundial con 2h32:35. A 2ª posición foi para o estonio Jury Lossman, que chegou só a 13 segundos, e a 3ª para o italiano Valerio Arri, a case 4 minutos do gañador.
 
Retirouse do atletismo en [[1923]], pero [[Finlandia]] atoparía sucesores da talla de [[Paavo Nurmi]], Wille Ritola o Albin Stenroos, que manterían durante varios anos a hexemonía de [[Finlandia]] nas probas de mediofondo e fondo.