Judas Priest: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Collendo informacion de wp.es
sacanco a informacion de wp.es
Liña 72:
=== Unleashed in the East, primeiro disco de Platino ===
 
O 10 de febreiro de 1979 no "Koseinenkin Hall" e o 15 de febreiro de 1979 no "Nakano Sunplaza Hall", ambos en Tokyo, Xapón, gravouse o primeiro disco en vivo de Judas Priest, o cal significaría tamén o primeiro disco de platino para a banda, ao alcanzar o posto n° 10 nas listas britanicas e o n° 70 nas listas americanas. Sacouse diso como unha primeira mostra do que sería o disco en vivo un single ao que titularon "Diamonds and Rust", que presentou como cara "A" o tema [[Diamonds and Rust]], e como cara "B", Rock Forever. Logo, no mes de maio sacan a circular un novo single, con tres temas deda víraaxira por [[Xapón]], ao que titularon "Rock Forever", como cara "A" aparecen Rock Forever -de novo- e Hell Bent For Leather, a cara "B" contén o tema Beyond the Realms of Death. PosteriormentenPosteriormente realizaron unha viraxira norteamericana onde Judas Priest realizou presentacións xunto a [[KISS]], o que deixa o terreo listo para que o 17 de setembro de 1979 salga á venda oficialmente o álbum [[Unleashed in the East]], que serviu de pretexto para que CBS editase as cancións das que non tiña dereitos legais ao ser propiedade de "Gull Records": "Victim Of Changes", "Tyrant", "Genocide" e "The Ripper".
 
[[Unleashed in the East]] considérase un dos álbumes en vivo máis grandes e identificativo do metal dos anos 70, ademais de ser o primeiro producido por [[Tom Allom]], o novo productor da banda quen xa deixara a súa pegada como enxeñeiro nos primeiros dous álbumes de [[Black Sabbath]]. Allom foi quen capturou a ferocidad en vivo da banda nas citadas datas de víraaxira por Xapón. O álbum foi titulado [[Priest in the East]], para a versión xaponesa, a cal incluía catro temas adicionais aos 9 presentados na versión europea: "Rock Forever", "Delivering The Goods", "Hell Bent For Leather" e "Starbreaker". Existen 17 temas gravados en Xapón entre o 10 e o 15 de Febreiro de 1979, aínda que entre os álbumes oficiais e os singles, só publicáronse oficialmente un total de 15 temas.
 
A pesar do éxito, comezaron a circular rumores que o produto final desta obra en directo, estaba lonxe de ser un álbum completamente en vivo, polo que algúns críticos comezaron a chamar ao disco "Unleashed in the Studio". [[Rob Halford]] admitiu posteriormente nunha entrevista que mentres a banda tocaba ben nas datas xaponesas, el sufría dunha laringitis, polo que se fixo necesario unha re-grabación das pistas vocales. A carátula do álbum tamén sería produto do estudo, xa que o fotógrafo [[Fin Costello]] coloca estratégicamente aos membros da banda para obscurecer a batería ao fondo da imaxe, xa que [[Lles Binks]], o batería de Judas Priest, deixara o seu posto vacante logo de culminar víraaa xira.
 
=== British Steel, a consagración no mercado ===
 
O [[23 de abril]] de 1980 dáse o lanzamento oficial do álbum [[British Steel]] producido por [[Tom Allom]]. LesteEste significou a chegada a Judas Priest do batería [[Dave Holland]], que entrou para encher a vacante deixada por [[Lles Binks]]. Holland traballara para [[Glenn Hughes]] na banda [[Trapeze]] e atopábase para ese momento traballando coas bandas [[Tytan]] e [[Lionheart]], así que pediu culminar os seus compromisos con eles antes de entrar nas sesións de grabación para [[British Steel]]. O seu ingreso a Priest dáse en agosto de 1979 e tivo de inmediato a súa proba de lume ao ter que debutar en vivo o [[1 de setembro]] de [[1979]], nunha viraxira estadounidense onde Judas Priest acompañaría á banda [[Kiss]]. O disco foi gravado en "Startling Studios", en Ascot, propiedade de [[Ringo Starr]] de [[The Beatles]], entre xaneiro e febreiro de 1980. Allom apenas terminara a produción do disco de [[Def Leppard]] "On Through The Night" para poñerse a traballar xunto ao enxeñeiro de son Lou Austin e Judas Priest para que en só 28 días tivesen listo o álbum. A carátula foi deseñada por [[Roslav Szaybo]] colocando o logo de Judas Priest no medio dunha folla de afeitar tomada por unha man. [[Glenn Tipton]] e [[K.K Downing]] traballaran durante anos nunha fábrica da compañía estatal británica de aceiro, a "British Steel" producindo as follas de afeitar. Existe toda unha historia e simboloxía detrás desta carátula, ''a folla de afeitar era un símbolo que identificaba aos [[Punk]]s, por iso a imaxe mostra os dedos da man afundidos na hojilla pero sen derramar sangue, como unha insinuación a que a folla de Judas Priest é dura como o aceiro, pero non causa dano a diferenza da que identificaba aos [[Punk]]s'', [[Glenn Tipton]] e [[Rob Halford]] fai mención a isto no Video "Classic Rock, British Steel".
 
[[British Steel]] marcou a definitiva entrada triunfal ao mercado norteamericano para Judas Priest. O álbum situouse no n° 4 nas listas británicas e o 34 nos Estados Unidos, vendendo máis dun millón de copias no seu momento, o que lle deu á banda un disco de Ouro grazas a temas como "Breaking the Law", que se apropiou do posto n° 12 das listas en E.E.OuU.OuU. para o mes de maio. En abril "Living after Midnight" alcanzara a mesma posición, e o tema "United" alcanzou o posto 26 no mes de agosto. O álbum presentou temas que se converteron en obligatorios para as súas presentacións en vivo como "Steeler" "Rapid Fire", "Grinder", así como "Metal Gods", que se converteu no epíteto do grupo, en especial o de [[Rob Halford]] "Metal God".{{cite book |last=Berelian |first=Essi |title=The Rough Guide to Heavy Metal |publisher=Rough Guides |ide= 1-84353-415-0 |pages=pg. 172}} Judas Priest foi, o 16 de agosto de 1980, cabeza de cartel para o prestixioso festival "[[Monsters of Rock]]" no coñecido Donington Park xunto a [[Rainbow]], [[Scorpions]] e [[Saxon]]. [[British Steel]] foi, quizais, o primeiro disco de [[Heavy Metal]] gravado nun formato que incluía cancións con elementos pop. Este feito fixo que a popularidade do disco disparásese, levando á banda ao estrellato e axudando na introdución da [[NWOBHM]] nos Estados Unidos.
 
=== Point of Entry: o intento de conquistar Estados Unidos ===
 
Visto o éxito que [[British Steel]] había ter en todo o mundo, Judas Priest fixo a súa primeira aposta para o mercado estadounidense, o álbum máis [[hard rock]]ero da súa carreira, [[Point Of Entry]]. A banda foi levada por [[Tom Allom]] a unha casa de campo en España para que tivesen tranquilidade á hora de compoñer os temas do álbum, que saíu á venda o 17 de febreiro de 1981. Roslav continuou co logo que el deseñou e estivera utilizando desde [[Killing Machine]] en 1978, pero para a versión dos E.E.OuU.OuU., [[John Berg]] agregou un novo efecto tridimensional ao logo. As carátulas tanto na súa versión británica como para E.E.OuU.OuU. non foi do agrado do público, aínda que o novo deseño do logo sería unha contribución boa e duradera para a banda. O disco en si tampouco recibiu as mellores críticas e contou con menor aprobación dos fans británicos en comparación do rotundo éxito do seu predecesor. Era perceptible que a banda baixara a agresión exhibida no [[British Steel]], motivada, segundo confesa Rob Halford nunha entrevista posterior para Heavy Duty, a "a presión da compañía discográfica". [[Point of Entry]] ocupou o número 14 nas listas británicas, e o primeiro tema escolleito para promocionar o álbum, “Don't Go”, só chegou a alcanzar o posto n° 51.
 
Para os E.E.OuU.OuU. afortunadamente pensáronse as cousas mais cuidadosamente, e o tema seleccionado para introducir o disco no mercado foi "Heading Out to the Highway", que comezou a soar con frecuencia na radio. Malia todo isto a banda seguiu obtendo bos resultados en vivo e o seu vira norteamericana lévaos a presentacións onde contaron con [[Iron Maiden]] e [[Whitesnake]] como bandas soportes, crecendo incluso o espectáculo visual nas súas presentacións en vivo. Para iso contaron coa colaboración de [[Pink Floyd]] quen prestaron parte dos seus equipos. En canto ao repertorio do disco, comezaron a utilizar só os temas máis fortes como "Hot Rockin" "Troubleshooter", "Desert Plains" e o propio "Heading Out to the Highway" para as presentacións en vivo, o que axudou a facer esquecer pronto aos fans o cambio de estilo.
 
VíraaA xira con [[Iron Maiden]] de teloneros provocou certa rivalidad entre ambas bandas, chegando incluso os membros de Judas Priest a pensar en excluílos doda seusua viraxira, motivados pola actitude pedante de [[Paul Dei'Anno]] para con eles, segundo confesa K.K. Downing tempo despois nunha entrevista que lle realizaron para ''Rock Hard Magazine'' en decembro de 2003. K.K fai mención en dita entrevista que "Iron Maiden solicitoulles a axuda para ingresar ao mercado norteamericano tocando como banda soporte nas presentacións de Judas Priest e [[Paul Dei'Anno]] dicía previo ás presentacións que [[Iron Maiden]] superaría sen problemas a Judas Priest"", ademais, Downing engade que "a resposta do público ao tocar cada banda era maior cando lle tocaba ao quendaturno a Priest, como era de esperarse xa que asistían para velos a eles, polo que Maiden non os superou". Paul Dei'Anno tempo despois pediría desculpas personalmente a [[K.K. Downing]] pola súa actitude.
 
=== Screaming for Vengeance e Defenders of the Faith, o regreso ao son duro ===
Liña 96:
En setembro de 1981 a banda regresa aos estudos de Ibiza para comezar a darlle forma á súa seguinte produción Discográfica, [[Screaming for Vengeance]], proceso que terminaron para outubro dese ano. Devandito material foi levado aos estudos "Beejay" en Orlando, Florida para o proceso de mestura, onde se decide deixar fose varios dos temas concibidos en España e facendo necesaria a composición dunha nova canción, que foi composta con présas, nun par de horas. Estamos falando do tema "You've Got Another Thing Comin", o mesmo que 17 anos máis tarde converteríase no tema utilizado para os anuncios de [[Burger King]] en 1999, claro indicativo do impacto duradero do mesmo no público norteamericano. [[Screaming for Vengeance]] saíu ao mercado o [[14 de xullo]] de 1982, sendo precisamente "You've Got Another Thing Comin'" o single que soaría con insistencia na radio, chegando a espertar o interese da [[MTV]] que realizou un videoclip do tema.
 
"You've Got Another Thin Comin'", mostraba a Judas Priest amos e señores do mercado norteamericano, pero o álbum [[Screaming for Vengeance]] marcaba tamén un retorno da banda ao seu son máis pesado a través de temas como "Screaming For Vengeance", "Riding on the Wind", "Devil's Child", ou unha das oberturas máis coñecidas do [[Heavy Metal]], "The Hellion" seguido por un tema agresivo como o é "Electric Eye". O álbum fíxoos acreedor dun dobre disco de platino e o tour fíxose únicamente nos Estados Unidos, tendo como bandas soportes [[Def Leppard]], [[Krokus]], [[The Rods]] e [[Uriah Heep]], estes ultimos en reemplazo de [[Iron Maiden]] quen nun inicio debían ser a banda soporte para Judas Priest] en dita viraxira.
"Screaming For Vengeance" abriu definitivamente as portas a Judas Priest ao mercado norteamericano, que destacaban como cabezas de cartel nos máis grandes festivales americanos. O [[12 de decembro]] de 1982, gravouse un videovídeo da presentación no "Midsouth Coliseum" de [[Memphis]], [[Tennessee]], testemuña do éxito alcanzado pola banda, re-editado no 2005 en formato DVD como "Live Vengeance 1982". Igualmente hai que destacar a actuación no lendario "[[US Festival]]" o [[29 de maio]] de 1983 ante uns 300.000 espectadores, presentación coa que culminaron víraa "Screaming for Vengeance Tour".
 
Finalizada víraa a banda regresa aos estudos para o seu seguinte traballo, [[Defenders of the Faith]], lanzado oficialmente á venda o [[24 de xaneiro]] de 1984. Sucesor do son de "Screaming for Vengeance", ofrecía aos fans de Judas Priest temas veloces e innumerables sossolos, destacando "Freewheel Burning", "The Sentinel", "Rock Hard, Ride Free", "Jawbreaker" e "Love Bites". A portada do álbum mostraba "The Metallian” creado por Doug Johnson inspirado en "The Hellion", a aguia de aceiro que aparecía na portada do [[Screaming for Vengeance]].
 
Judas Priest seguía crecendo. [[Defenders of the Faith]] podería considerarse como o disco que veu reafirmar a Judas Priest como a banda encargada de marcar o norte a seguir dentro do heavy nunha época onde xurdían numerosas bandas que buscaban distanciarse do termino [[Heavy Metal]]. En víraa correspondente regresaron aos escenarios europeos. Para esta vira Judas Priest contou con bandas soportes como [[Quiet Riot]] e [[Ted Nugent]] en Europa e participou no xigantesco festival televisivo “Rock Pop Festival” en Dortmund Westfalenhalle, Alemania o [[18 de decembro]] de [[1984]], compartindo honores á beira de [[Ozzy Osbourne]], [[Krokus]], [[Iron Maiden]], [[Def Leppard]] e [[Scorpions]] entre outros. Para víraaa xira estadounidense contou co soporte de [[Great White]] e [[Saxon]], Ese mesmo ano de 1984 sae á venda a primeira biografía oficial da banda, [[Heavy Duty]], escrita por [[Steve Gett]] e publicada por [[Cherry Lane Books]].
 
En 1985 a banda non realizaría concertos, para concentrarse no que pretendeu ser nun principio o seu primeiro traballo conceptual, “Twin Turbos”. Só aceptaron participar nunha causa social como o famoso macro concerto [[Live Aid]], cuxos ingresos eran destinados a loitar contra o fame e a pobreza en África, o [[13 de xullo]] de [[1985]] no “JFK Stadium” en Philadelphia, Estados Unidos. Nel Judas Priest tocaron “Living After Midnight”, “The Green Manalishi (with the two-prongued Crown)” e “You've Got Another Thing Comin'”.
Liña 109:
En [[1985]], e habéndose posto de moda o [[Techno Pop]], Judas Priest introduce os sintetizadores no seu son, e coa colaboración de [[Jeff Martin]] aos teclados, dispoñíanse a gravar unha das súas obras mestras: ''Twin Turbo'', un álbum dobre con moitos temas veloces e feroces combinados con temas máis comerciais. Para centrarse só niso, fixaron como a súa residencia as [[Bahamas]]. Nun principio realizáronse 18 temas para este proxecto, dos cales só usar en definitiva 9, xa que o proxecto do álbum dobre foi cancelado e o [[14 de abril]] de [[1986]] saíu á venda, cunha portada creada por Doug Johnson, simplemente como [[Turbo]]. Na súa época este disco foi un novo exito de vendas conseguindo discos de ouro e de platino e algúns dos seus temas, como "Turbo Lover" e a balada épica "Out In The Cold" convertéronse en clásicos da banda.
 
Outro cambio que non foi moi ben recibido por algúns dos seus fans foi o cambio de vestuario, que pasou ao coiro vermello e a unha imaxe estilo [[Mad Max]]. Pese a todo, o álbum converteríase nunha demostración da versatilidad de Judas Priest, como [[K.K. Downing]] dixo nunha entrevista para a revista "Guitar Player" realizada en xaneiro do 2002: "outras bandas lendariaslexendarias como [[AC/DC]] ou [[Status Quo]] obtiveron gran éxito mantendo sempre o mesmo son que os levou a alcanzalo, mentres que Judas Priest sempre buscou innovar, asumindo o risco que iso implicaba". [[Rob Halford]] dixo respecto diso o 25 de xullo do 2004 nunha entrevista para "Metal Exiles" que "Turbo termina de demostrar a flexibilidad da banda, de que eramos capaces de facer diverso material, sempre intentamos evitar a repetición".
Dos 9 temas descartados, algúns se usaron no seguinte álbum e outros se utilizaron moito despois como temas adicionais para a edición remasterizada da discografía de Judas Priest realizada no ano 2001. Son varias as anécdotas en torno a este álbum, como que o tema ''Heart Of A Lion'' que non foi incluído no traballo final, foi obsequiado por [[Rob Halford]] á banda [[Racer X]]. O tema ''Reckless'' foi solicitado por [[Warner Bros]] para utilizalo como BSO da película [[Top Gun]], protagonizada por [[Tom Cruise]], pero os membros do grupo optaron por non incluíla, ante a presión da productora para que fose unha canción exclusiva da BSO, de modo que WB optou polo tema "Take My Breath Away" da banda [[Berlin]]. A popularidade do filme foi tan grande, que [[Berlin]] alcanzou quíntuplo Platino grazas ao tema para [[Top Gun]]. Houbo tamén un rumor que [[XulloXulio IgrexasIglesias]] colaborara nun dos temas para "Twin Turbo", comentábase ata que XulloXulio IgrexasIglesias dicía que a canción sería un "bolero eléctrico". Nunha entrevista realizada a [[Ian Hill]] para "Madhouse Magazine" cando a banda atopábase cumprindo as datas pautadas da súa vira para Arxentina, preguntáronlle sobre o tema e Ian dixo:
 
{{cita| "A verdadeira historia sobre isto é que nós estabamos gravando nas Bahamas e XulloXulio IgrexasIglesias facíao nun estudo adxacente. Recordo que fixemos unha canción que non foi incluída no traballo final de [[Turbo]], a canción era “Prisoner Of Your Eyes”. Polo que podo recordar, Rob estaba cantando o tema no estudo e XulloXulio escoitouno e dixo a un dos nosos técnicos, “quero cantar nesta canción!” Pero en realidade, nunca sucedeu".|}}
 
O mes de novembro do mesmo 1985, na suite do seu hotel logo dunha noite de ensaio en [[Phoenix]], [[Arizona]] para víraaa xira promocional de [[Turbo]], Fuel For Life Tour '86, [[Rob Halford]] intentou suicidarse tomando un bote enteiro de tranquilizantes. Segundo confesou o mesmo vocalista, isto ocorreu porque se sentía moi presionado coca seusúa homosexualidad. Rob foi recluído nun centro de rehabilitación, foron momentos persoais de moita confusión que o levaron a excesos con drogas e sobre todo alcohol. Con todo, para o mes de febreiro de 1986 e contando con todo o apoio da banda, culmina satisfactoriamente o seu proceso de rehabilitación para ao pouco tempo empezar víraa Fuel for Life Tour, a mesma de onde sairía posteriormente o álbum en vivo [[Priest... Live!]].
 
=== Priest... Live! e Ram it Down ===
Liña 124:
=== Painkiller e o xuízo de Judas Priest ===
 
[[Imaxe:JudasPriest - Scott Travis.jpg|left|thumb|150px|left|Scott Travis durante víraaa xira Angel of Retribution, en 2005]]En 1990 [[Dave Holland]] deixou Priest alegando problemas persoais, e foi substituído polo ex-batería de [[Racer X]], [[Scott Travis]]. Este foi unha influencia decisiva no desenvolvemento do álbum posterior, que abría co tema que lle dá nome, [[Painkiller]] (Tranquilizantes) en recordo ao intento de suicidio de Halford, e que empezaba cun demoledor solo de batería de Travis . O álbum máis rápido de Judas Priest, é consideraro o estadio máximo do desenvolvemento do [[Speed Metal]], e unha influencia decisiva para o Heavy Metal europeo que naquela época empezou a despegar, e que máis tarde se convertería en [[Power Metal]]. Painkiller, o álbum máis duro, rápido e desgarrador de Priest ata a data, contou coa colaboración de [[Don Airey]] e [[Chris Tsangarides]]. "Painkiller", "A Touch Of Evil", "Between The Hammer And The Anvil", "Nightcrawler", "Leather Rebel", "Hell Patrol" ou "All Guns Blazing" son os temas máis coñecidos deste álbum. En [[1990]], durante víraaa xira promocional de [[Painkiller]] a traxedia sacudiu a Judas Priest. Dous mozos, drogados e con problemas familiares decidiron suicidarse escoitando a versión de "Better By You, Better Than Me" que se editou no [[Stained Class]]. O caso tivo moita repercusión social e mediática e levou a xuízo á banda. Finalmente, e tras demostrar o absurdo de intentar matar aos seus fans, e a insensatez de acusarlles de provocar dous suicidios cando o ano anterior (1989), Judas Priest recibira o disco de Ouro ao vender medio millón de copias de [[Stained Class]], foron absoltos de todos os cargos por un xuíz de [[Reno]], [[Nevada]].
 
=== A saída de Halford e a chegada de Owens: Jugulator e Demolition ===
 
Ao disco seguiulle outra monumental viraxira ao longo e ancho do globo, aínda que algúns concertos, como o planeado para España, foron cancelados a causa do xuízo das letras subliminales. Destaca a soada actuación no festival "[[Rock In Rio II]]", a cal inicialmente pensaba ser editada en video, pero a cadea de televisión brasileira quedouse cos dereitos imposibilitando á banda facerse con tal documento audiovisual. Nesta época empezaron as primeiras friccionesfriccions na banda. [[Rob Halford]] interesábase por un Heavy Metal alternativo, ao estilo do [[Groove Metal]] de [[Pantera]], os cales telonearon a Priest no periplo norteamericano. Foi finalmente no [[Operation Rock And Roll]], un festival para celebrar a vitoria na Guerra do Golfo, cando Judas Priest deu carpetazo á súa relación de amizade. Halford abandonou Priest para seguir o seu propio proxecto, [[Fight]], acompañado por [[Scott Travis]], que tras falar con Tipton e Downing pensou que [[Judas Priest]] disolvéronse para sempre.
 
Pero en [[1997]] Judas Priest regresou con '''Jugulator''', un álbum cun son duro e máis violento que nos seus anteriores traballos e que supuxo a chegada como vocalista do mozo norteamericano [[Tim Owens]]. Este, vocalista dunha banda tributo a Priest chamada British Steel, foi descuberto por Scott Travis, quen conseguiu que Tipton, Downing e Hill fixésenlle unha proba. Cando Owens cantou "The Ripper" foi aceptado inmediatamente como novo cantante da banda, e gañouse a súa alcumo. O álbum non foi un gran éxito de vendas, pero contaba con títulos tan importantes como "Burn In Hell" ou "Cathedral Spyres" ou "Blood Stained". Ao álbum seguiulle o directo [[98' Live Meltdown]] un intento de mostrar ao mundo que Tim Owens, daba a talla de vocalista de [[Judas Priest]]; este directo foi o primeiro en traer o cambio a unha das cancións básicas dos repertorios habituais da banda: "Diamonds And Rust" cambiaba de ser unha balada [[Heavy Metal]] a ser unha doce serenata acústica.
Liña 148:
=== Actualidade ===
 
Segundo din os mesmos Priest na súa páxina web[http://www.judaspriest.com], actualmente a banda atópase en proceso de composición e grabación do seu novo traballo, un álbum conceptual (o primeiro da carreira de Priest) baseado na vida e predicciones de [[Nostradamus]] cuxo lanzamento se prevee entre abril e finais de maio de 2008. VíraaA xira xa ten numerosas datas en toda Europa a partir de xuño. "Priest Feast world tour 2008-2009" é o nome deda víraaxira e poderase gozar doda seusúa musicamúsica como cabeza de cartel en festivales como o KobetaSonik en Bilbao, o Graspop, o Bang your head, Swedden rock fest, entre outros.
Os concertos ofrecerannos a oportunidade de volver ver os clásicos temas de Priest asi como temas do disco Nostradamus. DespuesDespois deda víraaxira posiblemente poderemos gozar doutra vira sendo o unicoúnico protagonista o disco Nostradamus como tema dos concertos. Seguramente Judas Priest terminen víralasas xiras en 2010.
Tamén hai rumores dunha posible viraxira de Halford en solitario despuesdespois dedas víralasxiras de Priest.