|
=== A entrada de Downing e Hill ===
A finais de 1970, [[Ao Atkins]] escoitou a [[K.K. Downing]], [[Ian Hill]] e [[John Ellis]] ensaiando nunha vella igrexa nos arredores da cidade que fora reformada para cuartos de ensaios musicais. O son forte destes mozos chamoulle a atención e propúxolles reformar Judas Priest. Downing, Hill e Ellis xa levaban 6 meses ensaiando como un trío, pero nunca tiveron vocalista, nunca compuxeron temas, nin realizaron presentacións públicas. Só ían a devandito lugar a tocar os seus temas favoritos segundo comenta [[K.K. Downing]], aínda que si tiñan un nome, "Freight". Aceptaron a proposta de Atkins e decidiron utilizar o nome de “Judas Priest”. [[K.K. Downing]], nunha entrevista que lle realizaron para a B.B.C en 1991 confesou que, antes da súa primeira audición con Judas Priest, vira pasar pola rúa a furgoneta da banda, co nome de “Judas Priest” pintado en aerosol ao carón da mesma, e pensou nese momento que lle gustaría pertencer a ela. Así, con novos integrantes inxectando novas ideas e co material composto por Atkins e os seus antigos compañeiros, Judas Priest comeza a traballar nun son propio, logrando facer o seu debut nun concerto o 16 de Marzo de 1971 no "Essington St. John's Hall" como banda soporte de [[Thin Lizzy]]. Ellis faría oa seusúa ultimaúltima presentación coa banda o 6 de Outubro de 1971 no "Derby Yeoman", dando paso a Alan Moore, quen debutódebutou o 15 do mesmo mes no "Newport Comunity Center". En 1972 Moore é substituído por [[Chris Campbell]], tamén coñecido como "Congo" debido á súa cor de pel. Esta formación durou ata maio de 1973, lapso de tempo durante o cal Judas Priest chegou a compartir cartel con outras prestixiosas bandas como [[Gary Moore]], [[Supertramp]], [[Magnum]], [[Status Quo]], [[Slade]], [[Budgie]], [[Family]] ou [[Spirit]] entre outros. Gravaron tamén un single de produción Propiapropia, chamado "The Age of the Tyrant" o cal contiña o tema "The Tyrant". Aínda así, o contrato discográfico non chegaba e os ingresos da banda non eran suficientes para que os catro músicos vivisen dela. [[Ao Atkins]], quen era o único dos membros da banda que estaba casado e xa tiña un fillo, convencido de que non chegarían a nada, decide deixalos para buscarse un traballo fixo con ingresos maismáis regulares. [[Chris Campbell]] tamén deixa ao grupo ao pouco tempo.
=== A chegada de Halford ===
Poucos meses despois, K.K. e Ian chamaron a Atkins para preguntarlle si importáballe que utilizasen o nome de Judas Priest e as cancións que escribiran xunto con oel, xa que atoparan a un novo cantante e estaban dispostos a continuar co grupo. Atkins deu a súa aprobación, co que chega a Judas Priest o cantante [[Rob Halford]], irmán da noiva de [[Ian Hill]] por aquel entón. Un día que se atopaba Ian e algúns membros de Priest na casa dos Halford, escoitaron por casualidade a Rob cantando fronte á radio coa súa distintiva voz aguda. Halford pertencía nese entón a unha banda chamada [[Hiroshima]], e ante a proposta de Ian e K.K decide deixalos para unirse a Judas Priest. Máis tarde uniríaselles en [[John Hinch]], un baterista que estivera con Halford en [[Hiroshima]], e antes coa banda [[Bakerloo]]. Con esta formación estiveron virando varios meses máis, e a finais de 1973 gravaron un demo de produción propia o que chamaron "Ladies", o cal contiña tres temas "Ladies", "Run of the Mill" e "Caviar and Meths".
=== Contrato discográfico e primeiro álbum: Rocka Rolla ===
A gravación foi do interese de [[Gull Records]], quen a principios de 1974 ofreceulles un contrato si incluían a un tecladista ou un trompetista na banda para engordar o son. A idea non foi do agrado dos membros de Judas Priest. É entón cando xorde a idea por parte de [[K.K. Downing]] de incluír outro guitarrista, o cal foi aceptado pola discográfica. O guitarrista elixido foi [[Glenn Tipton]], procedente de [[The Flying Hat Band]], que realizara concertos como telonerosteloneiros de [[Deep Purple]]. Tipton inxectoulle ao grupo un son máis pesado e trouxo consigo novas ideas na composición dos temas. Ao mesmo tempo ingresou o batería [[John Ellis]]. A banda contou entón coa aprobación do selo e logran con esta formación o seu primeiro contrato discográfico con [[Gull Records]].
Con [[Gull Records]] gravaron o seu primeiro demo posto á venda oficialmente en agosto de 1974, ''Rocka Rolla'', que contiña os temas Rocka Rolla (Lado A) e Never Satisfied (Lado B), leste ultimo creado nos tempos de Atkins e versionado con Halford e a inclusión de [[Glenn Tipton]]. Só un mes despois, o 6 de setembro, produciuse o lanzamento oficial do seu primeiro LP, titulado tamén [[Rocka Rolla]], disco que lle daba o seu son característico á banda desde os seus comezos, aínda que con notable influencia de [[Led Zeppelin]] tanto en música como en aspecto, supostamente aconsellados polo produtor do álbum. ''Rocka Rolla'' podería considerarse como un dos primeiros discos cuxo contido foi 100% [[Heavy Metal]]. No mesmo incluíronse temas da etapa de Judas Priest con [[Ao Atkins]] como “Winter” e “Never Satisfied”, versionados agora con [[Rob Halford]] e coa inclusión de [[Glenn Tipton]] como segunda guitarra.
=== Columbia Records, o despegue ===
En 1975 Judas Priest mostraba un metal máis agresivo que na súa primeira proposta. O seu seguinte álbum, [[Sad Wings of Destiny]], foi gravado coa inclusión nuevamente de [[Alan Moore]] como batería en "Rockfield Studios" entre os meses de novembro e decembro de 1975, e posto en venda o 23 de marzo de 1976. O álbum contou cunha gran portada elaborada polo ilustrador [[Patrick Woodruffe]], e incluía temas como Genocide, Tyrant, The Ripper, Island Of Domination, moitos dos cales son clásicos da banda. Tamén incluíron a canción "Victims of Changes", outro himno da banda, o cal era unha fusión de dous temas de [[Ao Atkins]] como o son "Rede Light Lady" e "Whiskey Woman". Neste álbum aínda se define máis o característico son metálico dos Priest. A subida nas vendas en comparación co primeiro disco da banda foron notorias, o que captou o interese de [[Columbia Records]] (CBS), inducidos por [[Roger Glover]], bajistabaixista de [[Deep Purple]]. Os membros de Judas Priest non estaban conformes co xeito en que [[Gull Records]] estaba manexando o que se avistaba como o comezo do éxito da banda, así que encontrandose aínda realizando presentacións en vivo, antes de finalizar o ano 1976, asinan para [[Columbia Records]]. O contrato con [[Gull Records]] non vencera, polo que a banda debeu chegar a un acordo monetario co selo e cancelar a cantidade de £ 60,000, para poder comezar a traballar con [[Columbia Records]] (CBS).
[[Roger Glover]], bajistabaixista de [[Deep Purple]], produciu o seguinte traballo dos mozos de [[Birmingham]]. [[SenSin After SenSin]], que viu luz o ''8 de Abril de 1977'', con temas tan importantes como "Starbreaker", "Dissident Aggressor", "Sinner" e a versión metal de [[Diamonds And Rust]], tema orixinal de [[Joan Baez]]. Algúns analistas citan ao tema "Raw Deal" de leste "SenSin After SenSin" como unha declaración aberta por parte de [[Rob Halford]] en torno á súa homosexualidad, ao facer referencias directas vinculadas ao tema. O batería [[Alan Moore]] deixara á banda e foi reemplazado por [[Simon Phillips]] só para o proceso de grabación. Aínda que se lle propuxo logo un contrato a tempo completo con Judas Priest, este só aceptou facer as grabaciones para o disco, alegando compromisos previos con [[Jack Bruce Band]], así que para finais dese mesmo ano a banda incorporaba a [[Lles Binks]], quen foi suxerido por [[Roger Glover]]. Binks colaborara en 1974 con Roger para o seu disco "Butterfly Ball".
O certo é que xa para 1977 da man de Columbia, a grabación do [[SenSin After SenSin]] e cun repertorio cheo de grandes temas, comeza o despegue definitivo para Judas Priest e as grandes virasxiras, viaxan cara a Escandinavia, para o "Oulu 'Kuusrock' festival" en [[Finlandia]], antes do seu tour [[británico]], igualmente realizan o seu primeiro show nos [[Estados Unidos]] como soporte para [[Foreigner]] e [[REO Speedwagon]]. [[Robert Plant]], vocalista de [[Led Zeppelin]], os chama personalmente para que os acompañen no "San Francisco 'Day On The Green' Festival", xa no tour britanico comparten escenario con [[Magnum]] e [[AC/DC]].
=== Judas Priest, imaxe do Heavy Metal ===
Entre outubro e novembro de 1977, a banda comeza a traballar na súa seguinte produción discográfica, un álbum que co tempo converteuse nun dos máis influyentesinfluíntes dentro do xénero. [[Stained Class]], que se grava en "Chipping Norton Studios" baixo a produción de [[Dennis Mackay]], sae ao mercado o [[10 de febreiro]] de [[1978]] e conta co traballo de [[Rozslav Szyabo]], quen deseñou o máis famoso logotipo de Judas Priest. "Stained Class", "Exciter", a balada "Beyond The Realms Of Death" ou a versión tan polémica de [[Spooky Tooth]] "Better By You, Better Than Me" (que anos máis tarde traerá serios problemas legais á banda), son algúns dos máis soados éxitos deste traballo, un álbum inspirado nas súas letras pola [[Ciencia Ficción]] e onde se decantaron por seguir endureciendoendurecendo o son que lles caracterizaba. [[Stained Class]] significou o primeiro gran viaxe exitoso cara ao Xapón para a banda, o primeiro traballo de Judas Priest en alcanzar o "Top 200" e marcou o cambio de imaxe. Non foi só o logo ou o rostro metálico seleccionado como a portada para este disco, senón que xa para esas primeiras presentacións en Xapón da banda, os seus membros presentábanse de xeito total vestidos en [[Coiro e Metal]], como se aprecia na foto utilizada como portada para o promo xaponés "Exciter", o cal contiña como cara "A" Exciter e de facecara "B" Better by You, Better than Me. Esta vestimenta converteuse na imaxe da banda, e moi pronto sería adoptada por muchísimasmoitísimas outras bandas como o exemplo de vestirse para os [[metalerometaleiros]]s.
[[Rob Halford]] xogou un papel determinante neste cambio, xa que estaba convencido de que os pantalóns de bota ancha e as camisas de seda cos cales vestíanos, non ían coa música cada vez máis pesada que facía Judas Priest. Segundo unha entrevista que lle realizaron para a emisora de Radio MCB, o 2 de Febreiro de 1991, propúxose crear unha imaxe propia que se sentise identificada coa enerxía que transmitían os Judas Priest coa música dura que realizaban. Acode a unha tenda en Londres chamada "Sr. S" especializada en [[sex-shop]] e comeza a comprar roupa de coiro e accesorios de metal vinculados ao [[Fetichismofetichismo sexual]] e o [[masoquismo]], utilizados na sub-cultura gay dos 70's chamada [[BDSM]]. Logo induce a [[K.K. Downing]] a comprar no mesmo lugar, e así motivou a toda os integrantes de Judas Priest en facerse con devandita imaxe. A indumentaria lonxe de facelos ver como efeminadosafeminados, encaixaba coa dureza da banda tanto nos seus temas como sobre o escenario. En pouco tempo os propios fanáticos comezan a utilizar dita indumentaria, como a imaxe dura dos "metalheads".
O álbum seguinte, [[Killing Machine]] sae ao mercado ese mesmo ano o [[9 de outubro]] de [[1978]], aproveitando o crecente éxito da banda e a súa facilidade para compoñer temas. A súa portada era clara referencia á xa adoptada imaxe dura de Judas Priest, o coiro e o metal. Temas como "Killing Machine", "Running Wild", "Delivering The Goods", "Rock Forever", "Hell Bent for Leather", mostraban a un Judas Priest cada vez máis pesado. Tamén se realizou o primeiro video da banda, sendo ''Take on the Word'' o tema seleccionado para iso. [[Rob Halford]] fai referencia a isto nunha entrevista realizada en 1982 para a revista ''"Heavy Metal Estafes"''. A banda continúa as presentacións en vivo por toda Europa, en Inglaterra realizou multiplesmúltiples presentacións tendo como banda soporte a [[Lea Heart]] e servindo de soporte a outras como [[UFO]]. Para decembro de 1978, a banda pon na rúa un single ao que titularon "Take on the Word", o mesmo presentaba como lado "A" o tema Take on the Word, e como lado "B" unha grabacióngravación en vivo, realizada no [[Agora Ballroom]] de [[Cleveland]], [[Ohio]] o 9 de Maio de 1978 do tema "Starbreaker", o cal permitía escoitar a dureza do son Judas Priest e a enerxía ofrecida pola banda para as súas presentacións en directo. Este single serve como preámbulo a víraaxira de Judas Priest polos escenarios xaponeses, cuxas presentacións son cuidadosamente gravadas en miras de realizar un álbum en vivo.
Judas Priest tivo que re-titular o álbum para o seu lanzamento nos [[Estados Unidos]] por motivos comerciais, debido a que os representantes do seu selo discográfico consideraban o título británico demasiado violento. En marzo de 1979, "[[Killing Machine]]" sae á venda co nome de "[[Hell Bent For Leather]]". A banda aproveitou esta oportunidade para agregar unha pista a esta re-edición do álbum, unha versión do clásico de [[Fleetwood Mac]] "The Green Manalishi (with the Two-Prongued Crown)" escrita por [[Peter Green]], e que acabou sendo identificada máis con Judas Priest que cos propios Fleetwood ou con Green. Ao regresar deda víraaxira por Estados Unidos, Halford inxecta un toque teatral nunha presentación efectuada pola banda en [[DublinDublín]], [[Irlanda]], o 1 de xullo de 1979, actuando como soporte para [[Status Quo]]. Cando lle correspondía ao quendaturno a un dos novos temas, "Hell Bent For Leather" [[Rob Halford]] aparecíóapareceu no escenario conducindo unha motocicleta [[Harley Davidson]], o que fixo tolear aos fans. Halford pedira prestada a moto a un amigo, e a policía local pediulle que non a utilizase, pero Halford nun descoido tomou a moto e saíu con ela. Hell Bent For Leather, xunto á [[Harley Davidson]] convertéronse nun acto obligatorio en todas as presentacións da banda desde ese día e ata a data. Halford fai mención a esta historia nunha entrevista para ''Top Rock'' en 1994.
=== Unleashed in the East, primeiro disco de Platino ===
|
