Saturnais: Diferenzas entre revisións

* Nas datas a comezo de anos en honor ao deus [[Saturno (planeta)|Saturno]].

As primeiras celebrábanse do 17 ao 23 de decembro en honor a [[Saturno (planeta)|Saturno]], Deus da agricultura, á luz de velas e antorchas, celebrábase o fin do período máis escuro do ano e o nacemento do novo período de luz, ou nacemento do Sol Invictus, coincidindo coa entrada do Sol co signo de [[Capricornio]] (solsticio de Inverno). Probablemente as saturnais fosen a festa da finalización dos traballos do campo, celebrada trala conclusión da sementeira de inverno, cando o ritmo das estacións lles deixaban a toda a familia campesiña, incluídos os escravos domésticos, tempo para descansar do esforzo cotián.

A duración constaba de sete días de buliciosas diversións, banquetes e intercambio de agasallos. As festas comezaban cun sacrificio no templo de [[Saturno (planeta)|Saturno]] (en principio o deus máis importante para os romanos ata [[Xúpiter (deus)|Xúpiter]]), ao pé do outeiro do [[Capitolio]], a zona máis sagrada de [[Roma]], seguido dun banquete público ao que estaba invitado todo o mundo. Os romanos asociaban [[Saturno (planeta)|Saturno]] co deus prehelénico [[Cronos]], que estivo en activo durante a idade de ouro da terra. Durante as festas saturnais, os escravos eran frecuentemente liberados das súas obrigacións e os seus papeis cambiados cos dos seus donos.

Oficialmente celebrábanse o día da consagración do templo de [[Saturno (planeta)|Saturno]] no [[Foro romano]], o 17 de decembro, con sacrificios e un banquete público festivo. Pero esta festa era tan apreciada polo pobo, que de forma non oficial festexábase ao longo de sete días, do 17 ao 23 de decembro. As autoridades estatais víronse obrigadas ata a atender ao costume popular. A finais do século 1 d.C, as vacacións xudiciais prolongáronse definitivamente a cinco días.