Peter Benenson: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
O contido da páxina foi substituído por 'vcjgut ,ltidfc ,ml6des5c ,l6ied ,' |
Desfíxose a edición vandálica 725371 de 83.165.113.253 (disc.) |
||
Liña 1:
{{Atención|necesita unha revisión}}
'''Peter James Henry Solomon Benenson''' ([[31 de xullo]] de [[1921]] - [[25 de febreiro]] de [[2005]]) foi o fundador de [[Amnistía Internacional]]'''
:''...A sua vida foi un testamento valente do seu compromiso visionario para loitar contra a inxustiza no mundo... él sacou á luz a escuridade das prisións, o horror das cámaras de tortura e a traxedia dos campos de concentración de todo o mundo.''<br><small>Irene Khan, secretaria xeral de Amnistía Internacional 2005</small>
'''Peter Benenson''' estudou historia na [[Universidade de Oxford]]. O seu gusto pola controversia afloroú axiña, cando formulou queixa diante do director da sua escola pola deficiente calidade da comida escolar, o que deu lugar a que se lle enviara unha carta á su nai, na que se lle advertía sobre as "tendenzas revolucionarias" do seu fillo. Aos 16 anos lanzou a súa primeira campaña: Acadar apoio escolar, durante a [[Guerra civil española]], para o comité de Axuda a España, que axudaba os orfos da guerra civil española, sen dúbida que influenciado pola lectura de [[Arthur Koestler]] ''Testamento español'', na que describíanse os horrores da represión [[franquismo|franquista]]. él mesmo afillou a un bebés e contribuíu a sufragar a súa manutención. Logo adicou atención á situación dos [[xudeo]]s que fuxían da [[Alemaña]] de [[Hitle]]r. A pesar de certa oposición, conqueriu que os seus amigos de colexio e as suas familias recadaran 4.000 [[libra esterlina|libras esterlinas]] para traer a dous xoves alemanes xudeos á Gran Bretaña, co o que probablemente salvou as súas vidas.
Incorporouse ao exército británico, onde traballou na oficina de prensa do Ministerio de Información. Despois abandonou o exército e principiou a exercer a avogacía. Afilioúse o [[Partido Laborista]] e convertiuse en membro destacado da sociedade de [[avogado|avogados laboristas]]. O congreso de sindicatos británico envióuno a España como observador de xuízos de sindicalistas a comenzos dos anos cincoenta. Benenson horrorizouse do que presenciou e nun dos xuízos elaborou unha lista de denuncias que expuña ó xuiz. O xuízo resolveúse coa absolución dos acusados, unha excepción na España fascista de aquelos anos. Estas actividades comenzaron a atrair unha reputación internacional.
No ano [[1961]], con coarenta anos, le un xornal no metro de Londres e chamalle poderosamente a atención un artigo; nel cóntase a traxedia de dous estudantes portugueses encárceados por brindar pola liberdade. Sete anos de prisión foi a pena na Portugal do ditador [[Salazar]]. Benenson non aturaba de sí a cólera que lle produciu aquilo. Saiu do metro e entrou na igrexa de [[Saint Martin in the Fields]]. Alí rezou a "todos os deuses de todos os mundos" e chegoú a unha triste conclusión: "A loita dun só home non vale nada".
Os membros da sección portuguesa de Amnistía Internacional levaron a cabo unha minuciosa investigación sobre as persoas detidas, procurando nos arquivos do Ministerio do Interior descubriron que Ivone Lourenço e outro estudiante amigo seu foron os únicos condeados a sete anos de prisión naquela época. Ivone Lourenço, lembra a chea de mensaxes de mensaxes de solidaridade que chegaron de todo o mundo, porén, nega ser unha das persoas detidas, e prefire decir que, "ese estudante é unha lenda sen nome". Seis meses despois escribiu a David Astor, redactor do xornal ''The Observer'' de Londres, e que publicara o artigo o 28 de maio de 1961 na primeira páxina, facendo un chamado á acción internacional. Expuña os casos de oito presos políticos encarcerados polas súas crenzas relixiosas ou ideas políticas. Entre eles figuraba o doctor [[Agostinho Neto]], poeta e médico angoleño que posteriormente chegaría a ser o primer presidente do país independiente de [[Angola]]. Ao doutor Agostinho Neto, para reprimilo nas suás actividades políticas, as autoridades o azotaron diante da súa familia e encarceráronno reiteradamente...
Inspirado no vivido, Peter Benenson resolveu no que pronto foi coñecido como "a república da conciencia": un movemento cidadán que abarcaba a todo o mundo e cuxo obxetivo era poñer ao descoberto e facer fronte ás inxustizas dos gobernos. O nome da organización foi ''Appeal for Amnesty'' ("Chamamento pola Amnistía") do que logo, un ano despois se convertería en Amnistía Internacional. Iniciada en Londres por un grupo de avogados, escritores e editores que compartían a convición expresada por [[Voltaire]]: "Detesto as túas ideas, pero estou disposto a morrer polo teu dereito a expresalas".
Durante os primeiros anos, Benenson traballou incansablemente para o novo e florecente movemento, aportando boa parte da indispensable axuda económica, participando persoalmente nas visitas de investigación a diversos países e desempeñando un importante papel en todos os asuntos da organización. "Naqueles tempos máis tarde estábamos dando os nosos primeiros pasos e facíamos camiño ao andar. Probábamos todas as técnicas de publicidade e estábamos moi agradecidos pola axuda que nos proporcionaban os xornalistas e equipos de televisión de todo o mundo, que non só nos enviaban información cos nomes dos presos senón que, sempre que podían, ofrecían espazo para os artigos sobre presos. Considero que foi o traballo publicitario de Amnistía Internacional que conqueriu a súa popularidade, no só para os lectores de todo o mundo, senón para os gobernos. E iso é o que importa."
Fundou unha sociedade para persoas que, como él, padecían da enfermidade [[celíaco|celíaca]]. Na década dos oitenta convirtiúse en presidente da recén creada asociación de cristiáns contra a [[tortura]], e a principios dos noventa organizou axuda para os orfos da [[Romanía]] de [[Ceaucescu]].
Nunca perdeu o seu entusiasmo por Amnistía Internacional e a mediados dos oitenta volveu a desempeñar un papel activo no movemento como voceiro e activista. Sen embargo, non sempre estivo dacordo coa política da organización. Por exemplo, desaprobou publicamente a decisión de non adoptar como preso de conciencia a [[Mordechai Vanunu]], o cidadán israelí encarcerado por revelar o programa de armamento nuclear do seu país.
Cando se cumpría o vintecinco aniversario de Amnistía Internacional, Benenson tivo unha idea: prendeu unha vela con arame de espiño enroscado en Saint Martin in the Fields. Foi o símbolo que se convertería no logotipo da organización. "A vela", dixo entón Benenson, "a primeira vez que a prendín tiña en mente un vello proverbio chinés: é millor acender unha vela que maldicir á escuridade... A vela non arde para nós, senón para quenes non poidemos rescatar da prisión, para quenes foron tiroteados de camiño a cárcere, para quen foron torturados, para quen foron secuestrados, para quen "desapareceron"; Para eles é esta vela ". O artigo escrito en maio do 61, constituí un acta fundacional de Amnistía Internacional.
[[Categoría:Personalidades]]
[[cs:Peter Benenson]]
[[cy:Peter Benenson]]
[[da:Peter Benenson]]
[[de:Peter Benenson]]
[[en:Peter Benenson]]
[[es:Peter Benenson]]
[[fr:Peter Benenson]]
[[he:פיטר בננסון]]
[[id:Peter Benenson]]
[[io:Peter Benenson]]
[[it:Peter Benenson]]
[[ja:ピーター・ベネンソン]]
[[lb:Peter Benenson]]
[[nl:Peter Benenson]]
[[no:Peter Benenson]]
[[pl:Peter Benenson]]
[[sv:Peter Benenson]]
[[tr:Peter Benenson]]
[[ur:پیٹر بیننسن]]
[[vi:Peter Benenson]]
[[zh:彼得·本南森]]
| |||