|
Lausberg, no seu Manual de Retórica Literaria, define esta como a arte ou a técnica que consiste na sistematización e explicitación do conxunto de instrucciónsinstrucións ou regras que permiten a construcciónconstrución dunha clase de discursos que son codificados para influír persuasivamente no receptor. Debemos ademais de entender por retórica a ciencia que se ocupa do estudo de ditos recursos nos seus diferentes aspectos.
A retórica como ciencia atende tanto á organización textual como ás relacións que dita organización posúe co oradorrelator, o público, o referente e o contexto comunicativo. Esta realidade fai necesario distinguir entre o [[texto]] ou [[discurso]] retórico, por unha banda, e o feito retórico, pola outra:
*A composición do texto ou discurso retórico desenvólvese por medio dos seguintes procedementos ou fases: [[Intelectio]], [[inventio]], [[dispositio]], [[elocutio]], [[memoria]] e [[actio]].
*O feito retórico, o acto oratorio ante o auditorio teten as seguintes partes:[[Exordium]] (presentación), [[narratio]] ([[exposición]]), [[argumentatio]] ([[argumentación]]), [[peroratio]] (conclusión con finalidade [[conativa]])
Historicamente, a Retóricaretórica é a disciplina clásica do discurso, e ten, ademais, unha función pragmática: convencer ó [[interlocutor]] de que unha causa é xusta. Mais a retórica evolucionou moito desde [[Aristóteles]]. Hoxe en día, desde unha perspectiva [[estilística]] e [[lingüística]], obsérvase un renovado interese, que pretende a consecución dunha retórica xeral que teña como obxecto todo [[texto]], as estructurasestruturas extratextuais asociadas, a explicación da complexa producciónprodución do discurso e o seu tratamento artístico.
Se só nos preocupa o [[texto]] literario, a disciplina que se basea na adecuación do instrumental retórico para o estudio literario e do feito literario como fenómeno de producción e recepción social, denomínase [[poética]].
===Ligazóns relacionadas===
|
