Nais de Praza de Maio: Diferenzas entre revisións

 

'''Nais de Praza de Maio''' é unha asociación formada durante a última ditadura da República [[Arxentina]] co fin de recuperar con vida aos detidos [[Desaparecidos pola ditadura arxentina|desaparecidos]], inicialmente, e logo establecer os responsables dos actos de [[Crimes de lesa humanidade|lesa humanidade]] e promover o seu enxuizamento.

 

==Acción da organización==

Naceu como unha iniciativa de nais de detidos e desaparecidos o [[30 de abril]] de [[1977]] en [[Bos Aires]]. O seu obxectivo inicial era poder ter unha audiencia co Presidente ''de facto'' arxentino [[Jorge Rafael Videla]]. Para iso, se reuniron na [[Praza de Maio]] e efectuaron unha manifestación pública pacífica pedindo saber o paradoiro dos seus fillos. A elección da Praza de Maio débese a que está situada fronte á [[Casa Rosada]], sede da Presidencia e lugar onde tradicionalmente se efectuaron manifestacións políticas.

 

 

Ese mismo día, 14 nais iniciaron unha xornada á cal, co paso do tempo, se acercarían outras nais afectadas. Desde entón, tódolos xoves repetirían unha camiñata (orixinada cando as forzas de seguridade lles esixiron "circular") ao redor da [[Pirámide de Maio | pirámide central]] da praza.

Aquelas primeiras Nais foron: Azucena Villaflor de Devincenti, Berta Braverman, Haydée García Buelas, María Adela Gard de Antokoletz, Julia Gard, María Mercedes Gard y Cándida Gard (4 irmás), Delicia González, Pepa Noia, Mirta Baravalle, Kety Neuhaus, Raquel Arcushin, Sra. De Caimi y unha xoven que non deu o seu nome.

 

 

O [[26 de xaneiro]] de [[2006]] esta manifestación deixou de realizarse por parte da agrupación liderada por Hebe de Bonafini, quen afirmó que "''xa non hai un inimigo na Casa de Goberno''". Outras agrupacións de [[dereitos humanos]] non estiveron de acordo e continuaron realizándola <ref>[http://www.clarin.com/diario/2006/01/26/um/m-01130827.htm As Nais de Praza de Maio realizaron a última Marcha da Resistencia]; [[Diario Clarín|Clarín]], 26 de xaneiro de 2006 </ref>.

Unidas pola desgraza, as Nais se converteron nun grupo de activistas en defensa dos dereitos humanos. Aseguran que naceron polos seus fillos, e que son as nais de tódalas vítimas da represión en Arxentina. Distínguense usando pañuelos brancos sobre as súas cabezas, os mesmos que anteriormente serviran como cueiros dos seus fillos desaparecidos.

 

Os fillos das Nais desapareceron durante a chamada [[Guerra sucia en Arxentina|Guerra Sucia]] que se librou en [[Arxentina]] entre [[1976]] (os militares tomaron o poder o [[24 de marzo]] de [[1976]]) e[[1983]] (entregaron o poder a [[Raúl Alfonsín]] o 10 de decembro de 1983).

 

[[Azucena Villaflor]], unha das fundadoras da organización, tamén foi secuestrada, á salida da Igrexa da Santa Cruz, no barrio porteño de San Cristóbal, polo Grupo de Tareas 3.3.2 da [[Escuela de Mecánica de la Armada]]. O seu corpo foi atopado en [[xullo de 2005]].