Centros clandestinos de detención: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Artigo principal |
arranxos |
||
Liña 12:
==Panorama xeral==
[[Imaxe:Club Atlético.JPG|300px|thumb|Excavación do ex Centro clandestino de detención Club Atlético, Paseo Colón 1200, Cidade de Bos Aires]]
Os primeiros CCD foron instalados en 1975, antes do [[Guerra sucia en Arxentina|golpe militar do 24 de marzo de 1976]]. Nese ano xa estaban en funcionamento [[Centros_clandestinos_de_detenci%C3%B3n#Escuelita_de_Famaill.C3.A1|''la Escuelita'']] en Faimallá (Tucumán) e [[Centros_clandestinos_de_detenci%C3%B3n#
En [[1976]] chegaron a existir 610 CCD, pero moitos deles foron temporais e circunstanciais. Logo dos primeiros meses posteriores ao golpe de estado, a cifra estabilizouse en 364 CCD. En [[1977]] a cantidade reduciuse a 60. En [[1978]] hai 45 CCD, e para [[1979]] os centros chegaron a 7. En [[1980]] quedaban dous: a ESMA e o Campito ([[Campo de Mayo]]). En 1982 e 1983 a ESMA era o único campo de concentración que seguía sendo utilizado<ref>Seoane 2001, 227/228</ref>.
Liña 18:
En [[Bos Aires]] houbo 60 centros, na [[provincia de Córdoba (Arxentina)|provincia de Córdoba]] 59 e na [[Provincia de Santa Fe|Santa Fe]] 22.
Cinco grandes centros foron o eixe de todo o sistema: a [[ESMA]] e o [[Club Atlético]] na [[Cidade de Bos Aires]]; o [[Campito]] (Campo de Mayo) e [[
A pesar das súas diferenzas, os CCD foron organizados cunha estructura e un réximen de funcionamiento similar. Todos os CCD contaban cunha ou máis sás de torturas, amplios espazos para manter aos desaparecidos sempre en condicións de gran precariedade, e un centro de vivendas para os torturadores e gardas. Case todos tiñan algún tipo de servizo médico. Nalgunhos casos houbo servizos relixiosos permanentes para o persoal militar.
Liña 35:
==Cidade de Bos Aires==
===
[[Imaxe:ESMA 3.JPG|thumb|200px|left|A ESMA]]
{{Artigo principal|Escuela Superior de Mecánica de la Armada}}
Liña 47:
O [[24 de marzo]] de [[2004]] o presidente [[Néstor Kirchner]] e o Xefe de Goberno da Cidade de Bos Aires [[Aníbal Ibarra]] asinaron un "Acordo entre o Estado nacional e a Cidade Autónoma de Bos Aires para a construción do espazo para a memoria e para a promoción e defensa dos dereitos humanos no predio da ESMA" que quedou rexistrado baixo o Nº 8/04. A decisión foi anunciada nun acto masivo, no que se abriron as portas de Escuela de Mecánica de la Armada.
===
[[Imaxe:El Olimpo.jpg|thumb|320px|right|"
'''''"
Este centro clandestino dependía de [[Guillermo Suárez Mason]] (alcumado ''o carnicero do Olimpo''), comandante do I Corpo do Exército Arxentino. O responsábel do campo foi o Maior do Exército [[Guillermo Minicucci]], e del dependían tamén oficiais da Policía Federal Arxentina como [[Julio Simón]] (alcumado "o Turco Julián") e [[Juan Antonio del Cerro]] alcumado "Colores").
Liña 60:
Coa chegada da democracia o edificio pasou a mans da Policía Federal Arxentina, e foi convertido nun centro de verificación automotor. O predio foi declarado ''sitio histórico'' mediante a Lei 1197 da [[Lexislatura da Cidade de Bos Aires]], e en xuño de [[2005]] foi traspasado ao Goberno da Cidade de Bos Aires en cumprimento do acordo asinado entre o Presidente [[Néstor Kirchner]] e o Xefe de Goberno [[Anibal Ibarra]] o [[4 de outubro]] de [[2004]]<ref>[http://www.buenosaires.gov.ar/_contenido.php?menu_id=9126 Informe sobre o traspaso do predio ao GCBA 4/10/2004]</ref>. En [[2006]], o Goberno da Cidade de Bos Aires xunto con organizacións veciñais e de dereitos humanos avaliaron o futuro uso do predio. En [[1999]] realizouse unha película co nome de "[[Garage Olimpo]]", dirixida por Marco Bechis<ref>[http://www.cineismo.com/criticas/garage_olimpo.htm Crítica de "Garage Olimpo" (1999)].</ref>.
===El Club Atlético===
[[Imaxe:Club Atlético.JPG|200px|thumb|Excavación do ex Centro clandestino de detención El Club Atlético, Paseo Colón 1200, Cidade de Bos Aires]]
'''''"
Tratábase dun edificio público que foi demolido para construír a autopista 25 de Maio. Con posterioridade atopáronse as súas ruínas e o Goberno de Bos Aires comezou a realizar as excavacións necesarias para recuperalo como espazo de memoria.
==Provincia de Tucumán==
===
Á escuelita de [[Famaillá]] correspondeulle o triste privilexio de constituírse no iniciador da experiencia dos campos de concentración no país.
Liña 74:
==Provincia de Bos Aires==
===
{{Artigo principal|
O '''''
[[Campo de Mayo]] é unha enorme área militar de 5000 ha, a 30 km do centro da [[Cidade de Bos Aires]]. Situado preto das cidades de [[San Miguel (Bos Aires)|San Miguel]] e [[Villa Mayo]], na zona onde se cruzan a [[Ruta Nacional 8 (Arxentina)|Ruta Nacional 8]] e a Ruta Provincial 202 ({{Coor dm|34|32|S|58|39|W|}}), que o bordean. No Hospital Militar de Campo de Mayo funcionou un sistema de [[parto]]s clandestinos.
En Campo de Mayo, de marzo de 1976 a 1980 funcionaron catro CCD:
[[Imaxe:Mural - Desaparecidos madre e hijo.jpg|180px|thumb|Mural frente ao CCD Club Atlético]]
O centro estivo baixo a área de mando do Comando de Institutos Militares, que na época do seu funcionamento estivo a cargo dos xenerais Santiago Omar Riveros, José Montes, Cristino Nicolaides e [[Reynaldo Benito Bignone]].
O Hospital Militar de Campo de Mayo foi detectado como un dos centros en que se realizaban [[Parto#Detidas_clandestinas|partos clandestinos de prisioneiras]], para proceder logo ao secuestro dos nenos, a supresión da súa identidade e a entrega dos mesmos, usualmente a matrimonios integrados por militares que non podían ter fillos. En moitos casos os "pais adoptivos" foron partícipes dos asasinatos dos pais e nais biolóxicos dos nenos.
Liña 92:
A partires do establecemento da democracia en [[1983]], presentáronse proxectos para establecer alí un [[polo industrial]], crear centros de estudos terciarios e universitarios, mantelo como [[reserva ecolóxica]], etc.
===
'''''
Estaba na Zona Militar Nº 1, baixo xurisdicción do I Corpo de Exército ao mando do Xeneral [[Carlos Guillermo Suárez Mason]], quen visitaba periódicamente o campo, e directamente a cargo da Central de Reunión de Intelixencia (CRI) do Rexemento 3 da Tablada, baixo o mando do Coronel [[Federico Minicucci]]. Alí tamén operaban os coroneis [[Juan Bautista Sasiain]] e [[Franco Luque]]. O Xefe do Vesubio fora o Maior [[Pedro Alberto Durán Saenz]].
Liña 111:
===A Mansión Seré===
{{Artigo principal|Mansión Seré}}
A '''''
Entre [[1977]] e [[1978]], o lugar funcionou como centro clandestino de detención baixo a xurisdicción da Forza Aérea con asistencia da Policía Bonaerense de Castelar.
Liña 120:
==Provincia de Córdoba==
===
[[Imaxe:Acto recuperación de La Perla (Córdoba)(interiores)-24MAR07-Autor Martín Gaitán(9).jpg|thumb|150px|left|Interior de ''La Perla'']]
{{Artigo principal|La Perla (centro de detención)}}
Liña 128:
''La Perla'' foi instalado en [[1975]], antes do [[Proceso de Reorganización Nacional|golpe militar do 24 de marzo de 1976]] e foi desmontado en [[1979]].
[[Imaxe:Acto recuperación de La Perla (Córdoba)-24MAR07-Autor Martín Gaitán(7).jpg|thumb|250px|[[León Gieco]] canta en ''[[CCD
Estaba dentro da ''Zona Militar 3 baixo'', a cargo do ''III Cuerpo de Exército'' baixo o mando do xeneral [[Luciano Benjamín Ménéndez]], quen inspeccionaba frecuentemente o CCD; o xeneral Sasaian foi o seu segundo ao mando e o coronel César Emilio Anadón, estivo ao mando directo de ''La Perla''.
Liña 214:
===Outros artigos===
*[[Proceso de Reorganización Nacional]]
*[[Desaparecidos pola ditadura arxentina]]
*[[Lista de centros clandestinos de detención (Arxentina)]]
=== Ligazóns externas ===
* [http://www.
* [http://www.derhuman.jus.gov.ar/espacioparalamemoria/ Secretaría de Dereitos Humanos da Nación Arxentina; ESMA: espazo para a memoria]
[[Categoría:Historia de Arxentina]]
[[Categoría:Desaparición forzada de persoas]]
[[Categoría:Tortura]]
[[es:Centro clandestino de detención]]
|