Abellón (macho da abella): Diferenzas entre revisións

Os zánganosabáboros aparecen normalmente na primavera, perdurando en toda a estación reprodutiva da colonia, primavera-verán-comezo de outono, sempre que existan raíñas sen fecundar; sendo o tempo de vida de aproximadamente 3 meses. Se o fluxo de alimento é escaso as abellas obreiras expulsan aos machos, morrendo de frío ou fame fóra da colmea. As colmeas con raíñas virxes toléranos ata a fecundación da mesma.

A fecundación da [[abella raíña]], prodúcese no [[voo de fecundación]] ou voo nupcial, que normalmente as raíñas repiten en dúas, tres e ata en cinco oportunidades. Copulando en pleno voo para caer ao pasto moitas veces xuntos. Logo da cópula o zánganoabáboro morre dado que se desprende o seu aparello xenital. As raíñas copulan con ata 15 zánganosabáboros, asegurándose deste xeito unha variabilidade xenética (debido á poliandria (varios pais)) que terá a prole. A raíña garda no interior do seu abdome o esperma dos diferentes machos con que copulou. Os zánganosabáboros non posúen aguillón, xa que o aguillón é en realidade un colector de ovos modificados.

== As funcións do zánganoabáboro na colmea ==

No voo nupcial, o zánganoabáboro máis forte fecundará á raíña, xa que éste é o que a alcanza máis facilmente, no seu voo vertical. Adoitan ter lugares espcíficos onde se pousan no día á espera dun voo de fecundación, e se non conseguen fecundar unha raíña, vagarán dunha colmea a outra. Este comportamento convérteos en importantes transmisores de enfermidades.

Repartir [[Néctar (botánica)|néctar]]: Os abellóns realizan a trofalaxe que é a conduta de repartir alimento entre as obreiras, provendo alimento ata a 50 obreiras. O néctar con gran porcentaxe de auga, debe pasar varias veces polo buche das obreiras para chegar a ser mel, desta forma, os zánganosabáboros contribúen á elaboración do mel.

Os abellóns, son facilmente recoñecibles por varias características, os seus grandes ollos que se tocan se os observamos desde a parte superior, maior tamaño, o seu abdome rectangular longo e robusto e o seu voo ruidoso. Nas fotografías é posible ver o tamaño dos ollos dun zánganoabáboro e unha obreira. Os seus ollos ao ser grandes permítenlle ter un amplo campo de visión; é sen dúbida a caste que mellor ve, xa que deben poder localizar ás femias virxes no voo de apareamiento. Teñen a língua moi corta o cal lles impíde libar o néctar, por iso son alimentados polas obreiras. Non teñen [[corbícula]] no terceiro par de patas como as obreiras, o que lles impide o transporte de pole ou propóleo. O non posuír glándulas odoríferas permítelles entrar a calquera colmea xa que as abellas obreiras encargadas da vixilancia da colmea non poden identificalos como membros da colonia ou elementos expúreos. Non teñen aguillón.

== Elixir zánganosabáboros que un quere que fecunden unha raíña ==

Se un seleccionou unha colmea mansa e quere que este carácter (transmitido polos zánganosabáboros) prevaleza, pódese establecer unha zona de fecundación, para iso as colmeas que un pretende que acheguen os zánganosabáboros deben estar saturadas deles. O apicultor deberá instalar marcos con celas de Abellóns na cámara de cría destas colmeas, polo menos 60 días antes da fecundación das raíñas, nacidos os abellóns aos 24 días, e madurados sexualmente nun tempo similar, estaremos en condicións de saturar cos exemplares elixidos unha zona de fecundación, tendo deste xeito maior probabilidade de apareamento.

Outro método para a elección da xenética dos zánganosabáboros é a inseminación artificial da abella raíña con seme destes. O seme obtense cunha xiringa de fecundación especial, apertando o abdome dos zánganosabáboros sexualmente maduros.

[[es:Zánganoabáboro]]