Inquisición española: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
expansión do artigo |
Sen resumo de edición |
||
Liña 5:
[[Imaxe:Pedro Berruguete - Saint Dominic Presiding over an Auto-da-fe (1475).jpg|right|thumb|250px|''San Domingos presidindo un auto de fe'' ([[1475]]).]]
==Orixes==
=== Precedentes ===
A insitución [[Inquisición|inquisitorial]] non foi unha creación española. Foi creada por medio da [[bula papal]] ''Ad abolendam'', emitida a finais do [[século XII]] polo [[papa]] [[Lucio III]] como instrimento para combatir a [[herexía]] albigense no sur de [[Francia]]. Existiron tribunais da Inquisición pontificia en varios reinos cristiáns europeos durante a [[Idade Media]]. Na [[Coroa de Aragón]] operou un tribunal da Inquisición pintificia establecido por dictamen dos estatutos ''Excommunicamus'' do papa [[Gregorio IX]] en [[1232]] durante a época da herexía albigense; o seu principal representante foi [[Raimundo de Peñafort]]. Co tempo, a súa importancia foise diluíndo, e a mediados do [[século XV]] era unha institución case esquecida, aínda que legalmente vixente.
En Castela nunca houbo tribunal de Inquisición pontificia. Os encargados de vixilar e castigar os delictos de fe eran os diferentes bispados, por medio da Inquisición episcopal. Nembragantes, durante a Idade Media en Castela prestouselle atención ás herexías.
==Contexto==
Gran parte da [[Península Ibérica]] fora dominada polos árabes, e as relixións do sur, particularmente os territorios do antigo [[Reino de Granada]], tiñan unha grande poboación [[Musulmán|musulmana]]. Até [[492]], Granada permaneceu baixo dominio árabe. As grandes cidades, en especial [[Sevilla]] e [[Valladolid]], en Castela, e [[Barcelona]] na Coroa de Aragón, tiñan grandes poboacións de xudeos, que habitaban nas chamadas "[[xudería]]s".
Durante a Idade Media, produciuse unha cohesión relativamente pacífica -aínda que non exenta de incidentes- entre cristiáns, xudeos e musulmáns, nos reinos peninsulares. Había unha longa tradición de servizo á Coroa de Aragón por parte dos xudeos. O pai de Fernando, [[Juan II de Aragón]], nomeou a [[Abiathar Crescas]], un xudeo, [[astrónomo]] da Corte. Os xudeos ocupaban moitos postos importates, tanto relixiosos como políticos. Castela incluso tiña un [[rabino]] inoficial, un xudeo practicante.
Non obstante, a finis do [[século XIV]] houbo en algúns lugares de España unha ola de [[antisemitismo]], alentado pola predicación de [[Ferrant Martínez]], arquidiácono de [[Écija]]. Foron especialmente cruentos os [[progromo]]s de xuño de [[1391]]: en Sevilla foron asasinados centos de xudeos, e destruíuse completamente a ''aljama''<ref name=n1>Kamen, Henry: ''La Inquisición Española''; p. 17.</ref>, e en outras cidades, como [[Córdoba]], Valencia o Barcelona as vítimas foron igualmente moi elevadas<ref name=n2>Kamen ofrece cifras aproximadas para as vítimas de Valencia (250) e Barcelona (400). Non ofrece datos concretos sobre Córdoba (Kamen, ''op. cit.'', p. 17)</ref>.
==Orixes==
|