Joan Miró: Diferenzas entre revisións

 

Nos anos trinta a pintura de Miró vólvese máis salvaxe, con maiores distorsións nas formas e cunha cor máis chamativa e ferinte que en conxunto resulta irreal e dramático. En 1939, tras a derrota da [[Segunda República española]] e o comezo da [[Segunda Guerra Mundial]] instalou a súa residencia na pequena vila costeira normanda de [[Varengeville-sur-Mer]], inicia unha nova etapa pictórica coa serie coñecida como ''Constelacions'', son pinturas de pequeno formato que tratan sobre diversos momentos do día ou da noite sobre un ceo reflectido na auga cheo de astros, aves, mulleres, ollos, escaleiras, vaxinas con proliferación de signos caligráficos relacionados entre si por liñas, interseccións e contactos, formando un todo. Con esta serie Miró define plenamente o seu propio vocabulario persoal, afondando nel no resto da súa obra. En 1942 volveu a Barcelona.

Miró, un dos artistas surrealistas máis radicais, expresou o seu desprezo polo estilo usado en pinturas convencionais, e o seu desexo de "matar" e "asasinar" a pintura para crear unha nova forma de expresión.

 

En [[1954]] Miró gañou o Gran Premio do Gravado da Bienal de Venecia e, entre outros premios, en [[1980]], recibiu do rei [[Xoán Carlos I]], a Medaia de Ouro de [[Belas Artes]].

Nos últimos anos da súa vida divulgou as súas ideas máis radicais e menos coñecidas.