|
No '''oligopolio''' (do grego oligo=poucos, polio=vendedor), supón que hai poucas empresas ofrecendo o mesmo produto ou servizo, de tal xeito que ningunha delas pode impoñerse totalmente no mercado. Hai por eloiso unha constante loita entre as mesmas para poder levarse a maior parte da cota do mercado na que as empresas toman decisións estratéxicas continuamente, tendo en conta as fortalezas e debilidades da estrutura empresarial de cada unha.
O problema pódese plantexarformular en ocasións usando métodos da [[Teoría dos xogos]]. Por exemplo, dadadadas as funcións de custos de cada unha das empresas implicadas, cada unha se atreverá a ofrecer a un determinado prezo, unha cantidade determinada, ao [[mercado]]. Pero, estas ofertas das empresas ao ser observadas dende o punto de vista da demanda, terán efecto en canta cantidade é realmente demandada para cada empresa, e dado o prezo que puxo cada unha, lle darán a cada unha delas un certo nivel de beneficios. Tamén se pode introducir a idea de que as empresas intenten "diferenciar" o seu produto con respecto ao produto das outras, para que non parezan tan "substitutivos" e por elo se poidan considerar como "diferentes" polos consumidores. Aínda que acotío esas diferencias no produto sexan en cousas mínimas como a presentación do produto, a súa "calidade", o envase no que ven, servizos de posventa, as redes de distribución, a proximidade do produto ao domicilio do consumidor, etcétera (para isto hai que estudar máis as estratexias comerciais de cada empresa en particular). Todo eloiso pode dar lugar ao estudo de diferentes tipos de modelos.
Xeralmente, cando se aplica a Teoría dos XuegosXogos, suponse que cada empresa pode tomar decisións nun conxunto de decisións propio, e que dependendo de cales toma esa empresa e as demáis, esa empresa e as demáis obterán un determinado resultado. As veces isto se pode representar como que cada empresa ten unha '''"Curva de Reacción"''' ás accións das demáis empresas. Por exemplo, se o resto das empresas tomasen unha serie de decisións, e a nosa empresa en cuestión coñecese (suposto bastante forte, dende logo) que decisións tomaron as demáis, para poder obter ela o máximo beneficio debería tomar certas decisións a súa vez, que dependen das tomadas polas demáis.
Hipotéticamente, se as "curvas de reacción" de todas as empresas se cruzasen nalgún sitio, ese conxunto de decisións para todas as empresas implicadas implicaría o "Equilibrio do Xogo", porque todas as empresas estarían á vez facendo o mellor para si mesmas '''dado o que''' están a facer o resto das empresas. Isto é o que se coñece como [[Equilibrio de Nash]]. Nash probou en que condicións se pode dar este Equilibrio. Exemplos de equilibrios nos mercados son o de [[Antoine Augustin Cournot|Cournot]], cando as empresas compiten en cantidades ofertadas, e o de [[Bertrand]], cando o fan en prezos.
|
