|
Foi neste grupo de filósofos onde comezou un dos maiores debates da filosofía occidental (e esa discusión prosegue aínda en aberto, aínda que non nos mesmos termos e á luz de todo o pensamento occidental desde aquela época ata hoxe), entre [[Parménides de Elea]] e [[Heráclito de Éfeso]].
Resumidamente: para Parménides e os seus seguidores ([[escola eleática]]), o [[movemento]] non existe. Súa [[afirmación]] "o que é, é, e non pode non ser, e o que non é, non é, e non pode ser" traduce o seu pensamento de que calquera movemento (e/ou [[mudanza]]) non existe, polo simple feito de que, se hai movemento, hai mudanza, e se hai mudanza, algo que non era pasou a ser (ou ao contrario: algo que era pasou a non ser), o que contradí a "regra" da súa afirmación (se o que é ''é'' e non pode non ser, é imposible que haxa movemento, pois o movemento implica en mudanza, o que, pola regra de Parménides, non soamente está errado senón que é imposible). Xa Heráclito pensaba xustamente o contrario: "Panta rhei" ("todo flúe") é a súa afirmación. Heráclito identifica o ser, a arché, co movemento. Para el, a única cousa que pode ser clasificada de inmutable é o propio movemento, e todas as outras cousas que existen están en permanente movemento, en permanente mudanza, e é imposible que non sexa así. Heráclito exemplifica, dicindo que "non entramos dúas veces no mesmo [[río]]", o que é verdade, pois as augas dun río están sempre mudando, as propias [[célula]]s dos seres [[orgánico]]s están sempre renovándose, e mesmo nos seres [[inorgánico]]s hai mudanzas ([[oxidación]], [[erosión]], etc).
Sócrates non se interesou por este debate, por estar máis preocupado co [[ser humano]] que co que é externo ao mesmo ser humano (a ''physis''). Mais [[Platón]] e [[Aristóteles]], sen descoidaren tamén este enfoque dado por Sócrates ao ser humano, procuraron resolver ese problema levantados por dous dos filósofos da ''physis''.
O continuador de Parménides foi [[Zenón]], autor dos famosos argumentos contra o movemento. Un deses argumentos é o seguinte: imaxine unha tartaruga posta para correr ao lado de [[Aquiles]], o heroe grego, considerado invencible nas carreiras. Como a tartaruga é menor e máis fráxil, Aquiles dálle 10 metros de vantaxe. Nun primeiro instante, Aquiles percorre eses 10 metros - mais a tartaruga tamén percorre algúns centímetros. Novamente Aquiles está atrás, e precisa cubrir a distancia. Así a todo ao facelo dará tempo para que a tartaruga avance máis. E sempre haberá un espazo entre a tartaruga e Aquiles, acabando nun absurdo que comprobaría a inexistencia daquilo que chamamos movemento. Por tras destes argumentos lúdicos, Zenón profesaba a mesma crenza do seu mestre: a mudanza é unha ilusión.
{{Presocráticos}}
[[Categoría:Personalidades da filosofía]]
[[Categoría:Presocráticos| ]]
[[br:Prederourien kent Sokrates]]
[[ca:Presocràtic]]
[[cs:Předsókratici]]
[[da:Førsokratikere]]
[[de:Vorsokratiker]]
[[el:Προσωκρατικοί φιλόσοφοι]]
[[en:Pre-Socratic philosophy]]
[[es:Filosofía presocrática]]
[[eu:Kategoria:Sokratesen aitzineko filosofia]]
[[fi:Esisokraatikot]]
[[fr:Présocratiques]]
[[he:פילוסופיה קדם-סוקרטית]]
[[hu:Preszókratikus filozófia]]
[[is:Forverar Sókratesar]]
[[it:Presocratici]]
[[ja:ソクラテス以前の哲学者]]
[[ka:სოკრატემდელი ფილოსოფია]]
[[ko:소크라테스 이전 철학자]]
[[la:Philosophi ante Socratem]]
[[lt:Ikisokratikai]]
[[mk:Предсократовска философија]]
[[mt:Filosofija Presokratika]]
[[nl:Presocratische filosofie]]
[[nn:Før-sokratikarane]]
[[no:Førsokratikerne]]
[[pl:Filozofia przedsokratejska]]
[[pt:Pré-socráticos]]
[[ro:Presocratici]]
[[ru:Досократики]]
[[sh:Presokratovci]]
[[sk:Predsokratovská filozofia]]
[[sv:Försokratisk filosofi]]
[[tr:Sokrates öncesi düşünürler]]
[[uk:Досократські філософи]]
[[zh:前苏格拉底哲学]]
| 