Gaio Xulio Fedro: Diferenzas entre revisións

'''Caio''' ou '''Gaio Xulio Fedro''' {{refn|En latín, C. Iulius Phaedrus.|group=lower-alpha}}, nado ca. [[-15]] e finado ca. [[7050]], foi un fabulista [[Roma antiga|romano]]. Seguidor de [[Esopo]], introduciu mordaces alusións contemporáneas.

Fedro foi un [[escravo]] orixinario de Macedonia. Recibiu a liberdade de mans de [[Octavio Augusto|Augusto]] e desenvolveu a súa actividade literaria durante os reinados de [[Tiberio]], [[Calígula]] e [[Claudio]].

Publicou en cinco libros a súa colección de fábulas[[fábula]]s latinas en verso. Moitos dos temas destas composicións están tomados de [[Esopo]]; outros, con todo, proceden da súa experiencia persoal ou inspíranse na sociedade da súa época.

Como el mesmo declara no prólogo da súa obra, a fábula foi inventada porque os escravos, medorentos do castigo se ousaban dicir o que sentían, enmascararon as súas ideas[[idea]]s expresándoas en forma de fábulas para evitar con bromas finxidas as reaccións violentas dos seus señores.

Sexa ou non real esta afirmación, o certo é que no cento unha fábulas de Fedro que se conservaron apréciase con claridade a intención didáctica e moralizante que introduce o breve relato, protagonizado preferentemente por animais. Nelas desenvólvese o concepto de protesta social, adaptándoo ao contido e aos costumes da súa época. Altivo e ambicioso, quixo conferir ao apólogo moralista popular a elegancia e o garbo da [[poesía]].

Con todo, aínda que Fedro confesa que só se limita a representar de forma xenérica a vida e os costumes[[costume]]s dos homes do seu tempo (''ipsam vitam et mores hominum ostendere''), o certo é que as veladas alusións críticas a personaxes contemporáneos valéronlle un proceso por parte de [[Sexano]], o poderoso prefecto do [[pretorio]] e favorito do [[emperador]] Tiberio.