|
'''Flavius Magnus Magnentius''' ([[Samarobriva]], perto de [[Ambianun]], [[Galia]], [[303]] - [[11 de agosto]] de [[353]]) foi un [[emperador romano]]. De orixe bárbara, uniuse as lexións romanas, onde destacou polas suas cualidades militares. Chegou a ser comandante das lexions Herculianas e Xovianas, cando se produciu un descontento xeral dentro do exército polas accións do emperador [[Constante]].
Este descontento levou a Magnencio a participar nunha conspiración que rematou co seu nomeamento como ''augustus'' por parte das lexions. Constante, vendo que perdera o favor do exército, fuxiu, pero un destacamento da cabaleria lixeira o atopa en Helena, perto da fronteira con [[Hispania]], nos Pirineos e o asesiña. Si exceptuamos a rexion dos Balcanes[[Balcáns]], onde as tropas nomearan emperador a [[ Vetranio]], quen se mantiña fiel o emperador [[Constancio II]] de Oriente, xa que este se apurou en recoñecelo coma cesarcésar i enviarlle unha coroa imperial, Magnencio era o verdadeiro emperador de Occidente, xa que as provincias de [[Hispania]], [[Galia]] e [[Britannia]] o recoñeceron axiña, en parte pola sua politica de tolerancia dos cristianscristiáns. Na provincia de [[AfricaÁfrica]] tentou de se gañala co nomeamento das persoas axeitadas que continuasen a sua politica tolerante.
Pero a rebelión de [[NepotianoNepociano]], membro da familia de Constantino, en Roma, pronto lle amosou que a coroa era moi feble se non conseguia estabilizadaestabilizala e rematar cos seus enimigosinimigos.Ainda que a rebelión foi prontamente sofocada, Magnencio nomeou o seu irmán [[Decencio]] (Magnus Decentius) coma César e o enviou cara a [[Rhin]] para defender a Galia, i el se dirixiu os BalcanesBalcáns, enviando mensaxes a Vetranio para que se xunguise a sua causa. Pero o vello xeneral se dirixou cara o sul para se unir as tropas de Constancio II, que abandonaran a guerra contra os persas para tentar de rematar con Magnencio. Cando consegiu chegar a elas, Vetranio abdicou.
MentrasMentres tanto, Magnencio trataba de xuntar a maior parte de tropas para o enfrontamento con Constancio II, pero a batalla tivo lugar en [[Mursa Maior]] no ano 351. A pesar de dirixir as tropas persoalmente e do seu heroismo, Magnencio foi derrotado e as suas tropas tiveron que se retirar cara as Galias. Cando o resultado da batalla chegou as diferentes provincias, pouco a pouco foron abandonando a Magnencio, sendo Italia e Sicilia as primeiras en facelo. Pouco despois foron Hispania e Africa sen resistencia algunha.
Esto deu como resultado que, no vranverán do [[353]], Magnencio se atopase aillado, perto de [[LugdununLugdunum]], i entabla batalla no [[Mons Seleucus]], cun resultado catastrofico, xa que o seu exercitoexército rematou vencido.
Magnencio eé abandonado polos seus soldados e, despois de matar a suasúa nai e o seu irmán maismáis pequeno, se suicida en agosto do ano [[353]]. [[Decencio]], que se atopaba en Sens, tamén remata coa sua vida. [[Constancio II]] queda coma unico emperador de todo o Imperio.
{{Gobernante|
|
