Substratos do galego: Diferenzas entre revisións

O gran descoñecemento das [[lingua]]s que se falaban antes da chegada do [[latín]] á [[Gallaecia]] obriga a que tódalas afirmacións que se fagan sexan sempre simples hipóteses. Debido a isto, o principal método para analizar a orixe do léxico no galego é a comparación co léxico análogo noutros territorios e polo tanto hai moitas combinacións de distribución. De tódolos xeitos, Acéptase xeralmente que a maioría das [[léxico|unidades léxicas]] anteriores ós romanos conservadas son [[substantivo]]s, sen menoscabo de que tamén haxa [[adxectivo]]s ou [[verbo]]s.

 

Durante a [[Idade de Pedra]] ata aproximadamente o ano [[-3000|3000]] antes de Cristo chegaron ás nosas terras compoñentes non [[indoeuropeo]]s, traídos tanto polos propios pobos que falaban esas linguas coma mediante [[empréstimo]]s a través de falantes doutras linguas ou mesmo polos propios romanos. Dentro deste continxente distínguense dous grupos: elementos preindoeuropeos compartidos coas zonas [[éuscaro|vascófonas]] fronte ás reliquias que non teñen un paralelismo coñecido no euskera.

 

Ademais, non se pode identificar o íbero nin como antecedente do euskera nin como a única lingua da Península (ainda que se puidese ser a lingua franca, cultural ou comercial do levante). Con todo, quedan máis voces prerromanas sen adscribir que as asignables a algunha familia.

 

Considéranse do substrato indoeuropeo aquelas voces con rexistros similares nas outras linguas indoeuropeas, pero sen ser latinas. A principal contribución á parte do xa mencionado e do latín son dúas introducións de formas moi relacionadas co que hoxendía se considera a familia céltica dentro das linguas indoeuropeas.