Eduardo Chao: Diferenzas entre revisións

Cando triunfou a [[Revolución de 1868]] foi nomeado membro da Xunta directiva de Telégrafos e despois director xeral, pero volveu renunciar ao seu posto ao ver ao seu partido aínda moi lonxe do poder. Volveu ser elixido deputado polo distrito de Ourense en 1869 e por Vigo en 1871 e 1872. Foi elixido senador polas provincias de [[Alacant]], [[Barcelona]] e [[Xirona]] en 1872, optando por Xirona. Proclamada a [[Primeira República Española|República]] en 1873, volveu ser elixido deputado por O Carballiño, Ponteareas e Vigo (optou polo distrito de Vigo), foi ministro de Fomento no Goberno republicano presidido por [[Nicolás Salmerón]] (1873) e redactou con el un ''Proyecto de bases de la constitución republicano-federal de España'' (1873). O seu breve labor no ministerio foi intensaintenso, creou a comisión do ''[[Mapa Xeolóxico da Península Ibérica]]'' dirixida polo xeneral [[Ibáñez de Ibero]] e a Xunta do [[Canal Imperial de Aragón]], organizou as [[Xuntas de Portos]], procurou descentralizar os servizos de obras públicas e ditou varias disposicións sobre estradas e inspección de ferrocarrís. Impulsou un ''[[Plan Xeral de Instrución Pública]]'' elaborado por [[Juan Uña]], director xeral desa materia, baixo a inspiración das ideas do [[Krausismo|krausista]] [[Francisco Giner de los Ríos]]. Fundou a ''Biblioteca Ilustrada Gaspar y Roig'' e a ''Biblioteca del Hombre libre'', da súa propiedade.